На почетокот на 1930-тите, група Европејци, главно составена од Германци, одлучиле да остават сè зад себе и да се преселат на изолиран остров. Што може да тргне наопаку помеѓу два пара и авантуристички настроена тројка? Наскоро за нив пишувале светските медиуми.

Невработеност, самоубиства, бездомништво. Филмот снимен според сценарио на Брехт зборува за ситуацијата на почетокот на 1930-тите во Германија, кога многумина биле со празен стомак и морале да живеат под шатори во близина на главниот град. На времето бил забранет поради своите критички (комунистички?) пораки, а властите исекле дури 230 метри од оригиналниот филм.

Воочи почетокот на новата школска година и во тек на факултетските уписи, да видиме како во минатото се пишувале писма на покајание до администрацијата на образовните институции доколку некој се огрешел од кодексите на однесување. 

Насловот звучи како нешто што има врска со политика и нашите маки со соседот. Но „сугестологија“ или „сугестопедија“ е експериментална гранка од педагогијата, која истражува начини на забрзано учење. Aвторот на теоријата е Бугарин.

„Ништо не е засекогаш“ и „Никогаш не можам да кажам збогум“ ќе бидат достапни на 1 октомври, на пластика која е најподатна за рециклирање. Сиот приход ќе оди во организацијата чиј ко-основач е Брајан Ино.

Музејот на Медитеранот или МУЦЕМ, како што вели и самото име, е мултидисциплинарна институција која комбинира антропологија, историја, археологија и современа уметност за да го прикаже широкиот спектар на медитеранскиот свет и неговиот дијалог со Европа. Е сега тој музеј дозволува и посетители-нудисти, на нова изложба посветена токму на нудизмот.

Мартин Лорело ја шокирал публиката секаде кадешто ја изведувал својата точка. Не се знае како, можеби од раѓање а можеби од повреда, но вратот му овозможувал поголема флексија од вообичаената за човечко суштество - всушност можел да ја врти главата за 120 степени, така за да гледа наназад и истовремено да пие пиво. 

Главна улога во „Златниот монокл“, како што гласи насловот на филмот снимен во 1922, е на Илај Норвуд. Снимката е неодамна реставрирана од страна на Британскиот филмски национален архив. 

Приказната почна пред отприлика една недела кога излезе трејлерот за долго очекуваниот, самофинансиран филм на Копола од 120 милиони долари. Во него имаше цитати од критики за кои се утврди дека се лажни, односно најверојатно генерирани од ВИ. Трејлерот е повлечен, а одговорниот за маркетинг отпуштен. Иако, рака на срце, идејата не му била лоша.

За Милутин Миланковиќ, иако е од нашето соседство, до сега не бевме слушнале. А има интересна приказна - научно откритие до кое дошол додека бил во притвор за време на Првата светска војна, а поради кое денес се наоѓа на српска поштенска марка и динарска банкнота. 

Настанот во родниот град на пионерите на трип-хопот, Бристол, се најавуваше како концерт со најниско ниво на јаглеродни емисии до сега. Членовите на бендот се надеваат дека нивните 25-годишни еколошки залагања ќе бидат следени и од други музичари. 

Лондонскиот музеј неодамна ја смени локацијата и по тој повод одбра ново лого - бел порцелански гулаб, а под него златен размачкан измет. Тоа, според директорката, била метафора за Лондон. Хм...

Во 1920-тите во САД биле популарни тн. „дрим букс“ или соновници, кои ги поврзувале нештата видени на сон со конкретни бројки од игрите на среќа. Денес се реткост и достигнуваат висока цена на сајтовите за антикварни книги. Ама затоа пак има апликации и сајтови на кои можете да го сторите истото. 

За да го заобиколат алгоритамот на ТикТок, кој бескрупулозно цензурира одредени теми, корисниците имаат креирано алтернативен речник - „наци“ е „јаци“, „убивање“ е „oдживување“, „порн“ е „корн“. Нешто од сето ова се прелева и во таканаречениот реален живот.

Кога во март 1940 излегло второто издание на англискиот превод на Хитлеровата озлогласена автобиографија, Орвел решил да објави осврт во кој навлегува во коренот на токсичната харизма на нацистичкиот лидер. Ова меѓу другото го направил затоа што предговорот на првото издание го претставувал нацистичкиот водач како човек за почит.

Се вика Конго (со долго последно о) Гуми и опстанува неверојатни 1500 години. Името може да се преведе како „неуништлива група“, и ако се суди по досегашната традиција тоа е вистинито.

Освен големите имиња, кои можат да наполнат стадиони ама пак се соочуваат со безбедносни ризици и откажувања, музичарите генерално тешко продаваат големи концерти. Но има една појава која е истовремено необична и некако разбирлива. Луѓето полнат сали и цели стадиони за да слушнат и да учествуваат во нормален човечки муабет.

Ова е една од оние вести „лајтерици“ во која можеби има и измислени моменти. Но одлично звучи за расказ или краток филм, a богами можеби е одличен маркетинг за спомнатата книга. 

Oва со „шубе“ во насловот е ставено за сите оние кои дури и кога гледаат влекач на телевизија ги поткреваат нозете или внимателно ги отвораат сличињата од „Животинско царство“, во случај на нив да видат змија. Марко со оваа книга ми го разби стравот, убедувајќи ме дека шансите да сретнам отровница во мојот градски двор е речиси нула. Откако истото ми го потврди и авторот на овој осврт, успеав да ја прочитам книгата без да слушнам ш’шкање низ тревата. 

Откако еднаш ќе го дознаете овој факт ќе се фатите како им се загледувате во прстите на сите од Симпсонови, Том и Џери, Дизни. Како една ваква необична карактеристика - четири наместо пет прсти на антропоморфните ликови - станала нормална за цртаните? 

Некогаш вообичаена појава, денес јавните телефонски говорници или ги нема, или пак стојат во прашина и пајажина, просто од немукает некој да дојде и да ги отстрани. Но некој се сетил од овој ретро-артефакт да направи нешто корисно.

Кариерата на славниот француски актер, кој неодамна почина на 88-годишна возраст, бил исполнет со жени. Но само за една има изјавено дека била љубовта на неговиот живот. 

Често кога ќе се спомнат змејови било во игри, литература или поп-култура ги замислуваме оние огромни страшни суштества со громогласни звуци кои уништуваат со оган сè што ќе најдат пред себе. Таа слика е далеку од вистинитата во оваа друштвена игра во која ние како зборувачи со змејови коегзистираме со мали слатки змејчиња во магично гратче, бркајќи ги секојдневните обврски како креирање магични напитоци и...печење лепче.

Документарецот за „герила“ градинарските парцели близина на Вардар во Скопје се работеше пет години. Светската премиера ја имаше во Белград на фестивалот „Белдокс“ во мај. На 20-ти август (вторник) во 20:30 во Куршумли-ан, во рамки на „Македокс“, напорната работа конечно ќе вроди со плод. Ова е приказна за Аранѓел, Стана, Нада, Ахмо и Шемсудин и нивните тикви и домати. Но и истражување на конфликтот помеѓу човечката потреба да дава и да црпи од земјата и силите кои притоа буквално го затрупуваат.