На оваа снимка со анкета на основци од 1981 година за тоа дали знаат да јадат ќотек по дома, ќе има две основни реакции. Првата реакција: „Тажно, добро е што ова време помина“ (со аргументи за прогресот). Втората реакција: „Така беше. И што ни фалеше?“ (со библиски аргументи дека ќотекот од рајот е излезен). Одберете страна и фаќајте да се карате со оние другине. 

Брод на грчката крајбрежна стража пресретнува чамец со илегални мигранти во Егејско море. Само што во случајов „пресретнува“ е тежок еуфемизам, бидејќи не им го спречуваат патот туку се забиваат во чамецот. Два пати. Не ни е позната судбината на овие луѓе, ама, греота.

Дечкото кој со Ламборгини преправен во кампер патува по светов, дојде и кај нас. Првото што го виде е таксист што фрла ѓубре. Па некои наши му помагале да паркира рикверц („можеш, можеш“) по што искрши ауспух. Ама наиде и на супер дечки, едни му помогнаа да се истушира, други го шетаа по град и му поклонија ајвар. Брзо ги сфати „правилата“ па се паркираше пред Влада, на велосипедска патека. Имате и еден виц на 5:55. 

По последните случувања во Кавадарци станува јасно дека одредени фигури и портали од балканската естрадна периферија не се задоволуваат само со диктирање на јавниот вкус, туку отворено се обидуваат да влијаат и врз домашните политички процеси. Или ќе ја артикулираме сопствената регулаторна рамка, или, да бидеме чесни, можеме мирно да се самораспуштиме.