Си земав за обврска од името на Драмската секција од 1973/4, во склоп на Гимназијата Браќа Миладиновци, Драчево, да ве контактирам. Тој, како Осман бег, Радмила како Цвета, Коко, како Спасе овчарот и останатите гимназијалци од втори, трети и четврти клас. Бевме први на тие смотри, па настапивме во Струмица, на Републичките Драмски Смотри, каде после бурна ноќ и гласање бевме неправедно втори, и не отидовме во Палермо.

Странска репортажа од село Десово, прилепско. Авторот (Американец) е одушевен што луѓето во селото ги зборуваат сите јазици на своите соселани (Македонци, Бошњаци, Албанци, Роми...). Ние сме одушевени од нивната способност за сублимирање на суштината: Во Македонија е добар живот, вели човек од Десово, сите лежат и никој ништо не работи. И што знаат дека Скопје е повалкано од Прилеп.

Скромен Англичанец кој има посетено преку 50 земји во светот доаѓа и кај нас. Ништо од она што ние би го рекле за нас (ѓубре, гужва, некултура...). Напротив. Скопје го прогласува за едно од најубавите места кои ги видел, се чуди колку е безбедно ноќе да шеташ и по темни сокаци, јаде грав во Космос... Дечко, пак да ни дојдеш, да нè потсетиш дека овој град некогаш треба и да се сака.   

Ама баш ништо не знаеме за тоа кој стои зад овој музички каламбур, ама па и не мора. Се работи за преработки на македонски песни направени со помош на вештачка интелигенција и придружни модерни алатки. Ама испаѓаат одлични комбинации: „Бонус трака“ во јака женска верзија, Архангел  и „Убер Македонише“ во мека варијанта, “Чија си“ како хеви метал химна... Чудесии. 

Квиз на македонска телевизија, двајца наши дечки треба да кажат извесен број континентални држави кои во името ја содржат буквата „с“. Имаат кажано 32 држави, треба да кажат 33. Им фали само една. Ништо, времето им истече. Водителот отпосле им вика дека победа можеле да однесат ако кажеле Северна Македонија.“А, не ја кажуваме неа“, викаат мангупите. Секоја факинг чест!

Николина Чакърдъкова:  „Откакто се помня, аз все пея. Правя 25 години на голямата сцена догодина. И всяко интервю започвам с думите, че пея българските песни от македонския край. За да не се увлекат братята македонци, че взимаме нещо тяхно“. (извор)

Планот на Енглезите да носат мигранти во Руанда за таму да чекаат додека им се реши статусот беше комплетен дебакл. Потрошија 700 милиони фунти, пратија само четворица. Сега идејата ќе да е поинаква: оние илегалци кои веќе се одбиени кај нив, да се носат кај нас. „Нив им треба работна сила, а нам така ќе ни биде поевтино,“ мозгаат во државата која уште ни бара визи. 

Сејф сити е кога ќе ги поправите дупките на коловозите за да не возиме како слалом за да не ги искршиме колите. Сејф сити е кога улиците и тротоарите ќе “вриштат“ од обележана хоризонтална и вертикална сигнализација, не само на главните улици туку до најмало малско уличе. Сејф сити е кога ќе го осветлите секое уличе од градов а не само Партизанска и централното подрачје, за кога ќе се враќаат навечер нашите деца, внуци да се чувствуваат сигурно до дома а не да носат бибер спрејови и разни свирчиња за помош.

Дечкото кој со Ламборгини преправен во кампер патува по светов, дојде и кај нас. Првото што го виде е таксист што фрла ѓубре. Па некои наши му помагале да паркира рикверц („можеш, можеш“) по што искрши ауспух. Ама наиде и на супер дечки, едни му помогнаа да се истушира, други го шетаа по град и му поклонија ајвар. Брзо ги сфати „правилата“ па се паркираше пред Влада, на велосипедска патека. Имате и еден виц на 5:55. 

По последните случувања во Кавадарци станува јасно дека одредени фигури и портали од балканската естрадна периферија не се задоволуваат само со диктирање на јавниот вкус, туку отворено се обидуваат да влијаат и врз домашните политички процеси. Или ќе ја артикулираме сопствената регулаторна рамка, или, да бидеме чесни, можеме мирно да се самораспуштиме.

Проблемот е што и инекцијата сум ја купила на 13.09 а сум ја примила на 14.09. Требало да се поклопи датумот. Не сум смеела да ја купам ден порано. Ова е земја снова и сè можеш совршено да уклопиш ама ја не сум сакала! Излага на сопствена волја и желба си примам цитостатици.

Интересен е концептот на ова странско шанкуре што се прави кабадаја. Клика рандом на мапа на некоја држава и продолжува да клика сè додека не дојде до место кое му е грдо. Под клик му паѓа Македонија. Планини - супер, Охрид - супер, Скопје - супер, Куклица- супер.... После Битола, не кликаше поќе. Ексик. Дечкото не чактисва дека и порано ќе престанеше да клика, ако уште малку зумираше по местата.

Појдете некогаш со автобус низ Скопје. Не со возило, не со предизборен видео-клип. Седнете меѓу народот. Гледајте ја вистинската Македонија. Не таа од билбордите и телевизиските спотови, туку онаа што дише тешко, чека, трпи и преживува. Во држава каде старецот се мачи како грешен ѓавол, нека не ве завараваат. Ништо не е исправно.

Тоа што им проштевам е едно, а друго е што сметам дека на ниеден од нив не им е местото во Јавно обвинителство и ветувам дека ќе ги употребам сите законски средства за нивна дислокација. Почнувајќи од денеска.

Кога првпат ве запознававме со Гинтер Фелингер, го опишавме како „австриска НВО бубашваба“. Не само што не сме згрешиле туку и - малку му е. Ако тогаш ги провоцираше Србите мавтајќи им со НАТО знаме на денот кога таму се палат свеќи за жртвите на бомбардирањата, сега, на 11 октомври побара од Македонија да се откаже од својот национален празник.  

По седум и пол децении, баба Арзије Курт повторно го почувствува воздухот на своето детство. На 95-годишна возраст, таа се врати во својата земја, што ја напуштила како млада девојка, а никогаш не престанала да ја носи во срцето. Арзије е од Водоврати, Градско.

Ако рандом бодете по 45 минутниот документарец на овие двајца дечки кои патуваат со кајак на дување, комотно може да помислите дека пловат по Ганг или некоја слично запуштена и загадена река во Индија или Бангладеш. Ама тоа е нашиот Вардар, нашата гордост, нашето ова- она.... река која уште само на државниот грб изгледа нормално.