Не памтам погреб, а да не сум инволвиран во носечките активности. Сега веќе не чекам да ме замолат, сам се фаќам за рачка; си знам што ме чека. Имам цела колекција пешкири по дома. Ужалените што го знаат тоа почнаа и да ме прашуваат што боја пешкир да ми стават на рамо, да не стварам истобојни залихи.

Двајца дечки, дојранчани. Бранко Караколев и Самир Патрон. Го чистат запуштениот канал за доток на вода од Ѓавато, запуштениот парк, како и сувата неискосена трева околу каналот во месноста Топлец, кај Нов Дојран. Го прават тоа самоиницијативно и доброволно, без никој да им помага. Велат дека добро би им дошло барем гориво и масло за косилката. А заслужуваат и многу повеќе. Респект.

„Видеото шо ви го пушќум е прилично актуелно уф ѓивѓилијскиут дел од интернетут последните 2-3 дена. Ако ви фате око арно, ако не, са читме коа ќи има некој друг сибеп,“ и пишува еден читател. А ни фате око. Се работи за дечко кој звучи искрено и со години поштено вади леб берејќи боровинки на Кожуф. Ама, некому тоа му пречи. Зошто? Е, ајде де?

При доделување или проширување на концесиите, нема ниту еден член во законот со кој централната власт ќе се обврзе да побара мислење од локалната - било тоа да е градоначалник или совет на одредена општина. Ова значи дека државата или некој министер, законски ќе може да ти донесе рудник пред врата, во село, на планина, покрај река – а ти ќе немаш апсолутно никаков законски основ да се жалиш на таа одлука.

Ме слуша жената од таа страна и ми вели: госпоѓо, не доаѓаме за починати. Јас ѝ велам дека не знам дали е починат човекот и дека треба лекар да констатира смрт. И знаете што?! Добивам инструкции да одам јас да проверам дали има пулс или со огледалце дали дише!!!

Абе какви книги, стомачни, среќа, деца, готвење... тој камера има... се снима... тој е реален на клипот колку насмевката на Северина на бродот... снима , па монтира, па буста, па плаќа, па имаат екипи - оние најубавине... не си тоа ти! Ти што немаш време да се издепилираш... ти се споредуваш со нив... батали тоа! Нит ти треба- ни па е тоа среќа.

Според Divorce Rates by Country 2025 ние го имаме најголемиот процент на разводи. Тие информации ги влече и AI па тврди дека „Земја со највисока стапка на разводи е Македонија, со 9,6 разводи на 1.000 луѓе во 2023 година“. Читателка ги проверила бројките. Некој има додадено нула.

Да докажуваш дека Петре заслужува минимална почит од сопствениот народ, е како да докажуваш дека Сонцето свети. Е па, свети. Нема да го угаснете ни со влага, ни со мемла, ни со молк и бојкот. Молкот и бојкотот се само духовна мемла.

Западниот свет не може да сѝ дозволи Советите да бидат најголемите уметнички донатори на Скопје. Францускиот филозоф Жан Пол Сартр упатува драматичен повик кон западниот свет да му помогне на Скопје. Прв на овој повик реагира Пабло Пикасо.

Ова е Ози на ваши години, а вие ај сега качете се на електричните тротинети и трк по безглутенски вејп со вкус на естрогенска малина и органски пудинг од чија за ручек. И да, зборувајте уште погласно и исклучиво на звучник по телефон, дур возите со тротинетите ко да имате 65 IQ по улица, баш не интерeсира тој англиско-ресенски сите околу вас.

Ако воопшто се изгради, на македонската пруга за брзини до 160 km/h после 2-3 години брзината ќе и биде ограничена на 100 km/h, а после 20-30 години - на 20 km/h, односно колку што е сега на многу места. Причината лежи во таканареченото „диференцијално слегнување“ на насипот (баластот) од дробен камен, под праговите со шините.

Од сите нив, најжално-смешна отсекогаш била и ќе биде Бугарија. Да беше жена, ќе беше онаа која најмногу мава или онаа која ги вади ножиците да ја ошиша. Да беше маж, ќе беше од оние стари куси ќелави чичиња кои де нудат пари, де пасош да избега, де лажат дека ноќта биле со неа, де се закануваат, де се лижат, де цимолат и плачат, ама никогаш не се предаваат на помислата дека е џабе - не те сака. Џабе брат.

Не може тоа така обвинителки. И вас има кој да ве обвини, а тоа е вашиот газда - граѓаните на Македонија и јавноста која будно го следи целиот процес. Работата ја оставивте незавршена, многу прашања неодговорени. Знаете и самите. Ние ве плаќаме, нам ни одговарате. Нека ова е последен случај во кој полицијата и Обвинителството се замислуваат дека се богови и дека можат баш сè - па и да стрпаат невин татко во затвор.

Кој воопшто го есапи светот, кога фино си ја имаме Македонија. Нели е таа доволна да ги задоволи нашите дневни потреби од вести, минерали и олигоинформации? Кататонично концентрирани на самите себе, се однесуваме како како куче што сред улица посветено си ги треби болвите околу јајцата и нема блага идеја дека во тој момент кон него пичи Сканија, и тоа од големите.

Ако сите решиле да молчат, ЈАС нема. Еден татко е неправедно обвинет дека е вмешан во киднапирањето на своето дете, кое заврши со куршум во главата на своите 14 години. Да, Александар Ѓорчевски, таткото на убиената Вања Ѓорчевска е невин човек. Некој тоа МОРА јавно да го каже. Јас го кажувам.

Марјан Чарли ја извел сестрата на славниот jугословенски пејач Лео Мартин која студираше во Скопје. Откако ја изнашетал на корзо, на Кеј, пред „Ванила” и на плоштад, на крај со глас на Бери Вајт ѝ предложил да фатат реиз и да тркнат до Сарај. Женската прегладнета и премалена се затрчала кон првиот киоск што го видела за да касне некое залче колку да преживее. Тогаш Марјан Чарли гласно ја предупредил: „Шта чеш тамо? Па тамо нема ни ѓевреца ни буреца!”

Фасцинантна е способноста на вештачката интелигенција не само да менаџира со целото онлајн знаење на човештвото туку и да ги лови контекстите, авторските особености и „виолинските клучеви“ во кои некој го гледа светот и мисли за него. Се сепнавме кога ни напиша „наша “вест за погребот на Папата (види на ФБ) а нашиот пријател и брат Милан (архитект од Виена и философ од Тафталиџе) го трзнал на далеку послоевита тема.

Сведочев на болни трансформации: пад на академската извонредност, нормализација на просечноста и ползечката милитаризација на наставната програма. Критичкиот дух е заменет со конформизам; независна мисла со усогласување. Сведочев на НАТО-изацијата на академскиот дискурс, на раѓањето - и тивката смрт - на студиите за мир. Тoa некогаш беше смело ветување; денес, тоа е само спомен. 

Потсетување за тоа како и од кого е стандардизирана бугарската азбука и граматика, нешто што подоцна исчезнува во официјалната историја на нашите комшии. Тоа е само дел од приказната во видеото. Другиот дел е потсетување за она систематско хеленизирање на Егејска Македонија, од погрчување на личните имиња и на топонимите до секакво, па и насилно, потиснување на мајчиниот јазик на тамошните Македонци. Па ене ги, ги има.

Главен „јунак“ на оваа приказна е Блерим Скоро, косовар кој пред доста години паѓа во американски затвор поради трговија со дрога, oколност која ЦИА ја користи за да го врбува. После излегувањето од затворот во која станува главна фаца, му викаат „Сега ќе одиш во Македонија и таму ќе создадеш ќелија на Ал Каеда“. Блерим ја извршува мисијата сè додека агенцијата, после едно крваво пукање во Македонија, не го остава на цедило.

Музичари од Колумбија и Венецуела им свират македонска песна на луѓе од Бангладеш. Онаа кога луѓето на Јордан Пиперката се собираат за да му се мајке наебат на Алил Паша, што ја има грабнато плавушата Стојна. Целата оваа музичката иницијација на Бангладешанци се случува во Чешка. Вива ла Македонија.

Она што е збунувачки е како Македонија продолжува да игра според правилата... а сепак се третира како црна овца во семејството. Не станува збор за одбивање на реформи или отфрлање на Европа - далеку од тоа. Мицкоски јасно стави до знаење дека иднината на Македонија е во ЕУ. Само не по цена на откажување од уште еден екстремитет.