Не случајно Халид Бешлиќ е грандиозна легенда, за обичните смртници чии емоции се баждарени на неговите песни, па до ликови како Едо Маајка или Миљенко Јерговиќ. Каков таков, Халид не може да звучи лошо, дал во студиска, кафанска ил стадионска атмосфера.... ОСВЕН кога неговите песни би се прилагодиле на невкусот на денешната музика. Слушнете ја оваа музичка бласфемија и извинете.

Колекција од транспаренти од протестите и блокадите кои под студенско водство веќе неколку месеци се случуваат во Србија. Има јаки, има патетични, има и такви кои човек може да ги разбере само ако ги следи локалните цаки. Бидејќи вакви работи капиларно се пренесуваат наоколу по питај бога кои сè канали (и нивната црвена дланка не е баш оригинална), ги молиме овдешните активисти барем да не ги копираат патетичните. Додуша, веќе почнаа.   

Митар, Миќо е старка и Црногорец со краток фитил. Неговиот национален идентитет стои во непомирлив контраст со Србите па Миќо за себе ќе каже дека по народност е анти-србин. И нормално, за тоа што најмногу те нервира најмногу ќе те зезаат, па го провоцираат дека е Србин и му дигаат три прсти. А на провокации Миќо одговара со пцовки, плукање, барање пиштол и налог за апсење.

„Бугарска домаќинка, од досада, со години ја фалсификувала турската историја на Википедија.“

Нит фрлање во вода, нит мрзнење, нит пиење греана ртакија за ублажуцвање на проблемот. Наместо сето тоа, на неколку места во Србија (Бујановаа, Врање), богојавленскиот кум се одредува со наддавање, односно аукција за крстот. Кој даде повеќе, тој го добива крстот и потоа цела година ќе го следи среќа. Ваљда е и тоа богоугодно.

Фики и Бисер Кинг, со своите физички контрасти изгледаат како бугарски кастинг за Лени и Џорџ, ликовите од „Глувци и луѓе“ на Стајнбек. Едниот рмпалија, другиот сајла, ама се нашле, за да го споделат со светот своето познавање на германскиот јазик од кој главно ги знаат зборовите гутен таг (таг, таг...), шајзе и вундаба. Кога ги слушате, просторијата сама ви се претвора во концентрационен логор.

Отиде снаата...