Оној што зборува (вика) е Змај од Шипово, психопат со тапија кој се прослави на интернет и реални шоуа со своето дерење и биволско либидо. Оној што упорно пее на замислен микрофон не знаеме како се вика, иако заслужува светска слава. Но, не се битни нивните имиња. Битно е да се тешиме што и вакви останавме покрај толку многу лудаци околу нас. Надреално.

Во четвртина век откако се потпиша Кумановскиот договор со кој се прекина бомбардирањето на Југославија, се искристализираа две непомирливи верзии за она што се случи на Косово: а) тоа беше сценарио на кварните западни империјални сили со газење на меѓународниот правен поредок и б) тоа беше неопходна интервенција за заштита на човековите права. Ништо од тоа. А ѕвездените капии? 

Витамин Д плус К2, железо, магнезиум и цинк, витамин Ц, калциум... Сè се тоа витамини, минерали и елементи кои телото ги нема доволно. Списокот не завршува тука. По генијално лудата идеја во данскиот филм на Винтерберг со Мадс Микелсен (Another round), човекот има вроден дефицит од 0,5 промили алкохол во крвта. А имаме и наш човек кој со децении внесува јаки количини од суплементот.    

На оваа снимка со анкета на основци од 1981 година за тоа дали знаат да јадат ќотек по дома, ќе има две основни реакции. Првата реакција: „Тажно, добро е што ова време помина“ (со аргументи за прогресот). Втората реакција: „Така беше. И што ни фалеше?“ (со библиски аргументи дека ќотекот од рајот е излезен). Одберете страна и фаќајте да се карате со оние другине. 

Брод на грчката крајбрежна стража пресретнува чамец со илегални мигранти во Егејско море. Само што во случајов „пресретнува“ е тежок еуфемизам, бидејќи не им го спречуваат патот туку се забиваат во чамецот. Два пати. Не ни е позната судбината на овие луѓе, ама, греота.

Покоен Екрем Јевриќ беше една од најколоритните појави на балканската треш сцена кого го памтите по неподносливиот вирален хит „Куќа - посо“ во кој се пародираше животот на гастарбајтерите. Откако стана фаца, го влечкаа по српски реални шоуа а почина ненедејно во Њујорк во 2016 година. Од неговата душа остана само алкохолизирано ехо кое знаеше да го пушти во бунарите на медиумските дна.