Харолд Рос (1892-1951) е човекот кој го основал списанието Њујоркер во 1925, заедно со сопругата Џејн Грант (прва жена која работела како новинар во Њујорк Тајмс) и бил негов главен и одговорен уредник до својата смрт.
Неговата биографија одлично се вклопува во бизнисот полн со живописни карактери. Како момче живеел во рударското гратче Аспен, доставувајќи пиво во тамошните салуни и храна до „улиците со црвени фенери“. Никогаш не завршил гимназија, но рано почнал да се занимава со новинарство. До возраст од 25 години имал работено во седум различни весници во повеќе американски градови. Кога САД влегле во Првата светска војна, се пријавил и бил испратен во Франција каде набргу станал уредник на армискиот весник.
Едно пријателство стекнато преку играње покер ќе му ја одреди понатамошната судбина. Богатиот Раул Флајшман со кого често седеле на карташката маса се согласил да го спонзорира „Њујоркер“, кој многу бргу почнал да ги привлекува писателите и да ги „краде“ од попознатите списанија од тоа време, како Венити Фер. Ним им се допаѓало новото списание поради иновативниот стил, смисолот за хумор и сатира и луцидните реченици. Според Рос, непознатиот писател требало да биде рамен на оној етаблираниот - уредникот требало да води сметка да бидат добри текстовите, а не да ги „тинтра“ големите имиња. Во текот на следните години такви во списанието сепак ќе има - за Њујоркер пишувале Набоков, Роалд Дал, Хемингвеј, Селинџер, Апдајк, во поново време Алис Манро и Мураками.
Во изминатиот век, Њујоркер остана месечно списание, но и повеќе од тоа - денес тој има и аудио и филмски оддели, а организира и свој годишен фестивал. Ветувањето на Харолд Рос кон оние кои ги рекламирале своите производи и услуги во него, како и кон претплатниците, е остварено - дека списанието нема да има „стенографски“ стил на бележење факти, туку дека ќе има и толкувачки пристап, почитувајќи го интегритетот, вистинитоста и хуманоста.
За генералниот имиџ на списанието придонесува и неговото лого - човекот со монокл кој се појавува на корицата на првото издание од 21 февруари 1925, фиктивен денди по име Jустас (Евстахиј) Тили. Да направиш ново списание а на корицата да нема славни личности, тајкуни и скандалозни наслови било ризично само по себе. А иако покерот најпрвин се покажал корисен, во еден момент станал и самиот ризичен - Рос за малку ќе го загубел весникот една вечер при пијана игра во домот на добитникот на Пулицер, Херберт Бајард Своуп. Рос не се вратил дома до пладне следниот ден, а кога се разбудил, жена му го чекала со потпишани изјави што му ги нашла во џебот, дека должи речиси 30.000 долари. Повторно Флајшман, кој бил на картање таа вечер но си станал од масата на време, бил тој што го извлекол од долгот. За среќа, бидејќи денес немаше да го имаме ова прекрасно списание и во визуелна и во содржинска смисла.
