Да му вртиш грб на човек не е културно, а во некои ситуации не е ни безбедно. Кога тоа се случува со книги, меѓу нив владеее вистински соживот.

Eден од начините да го прошетате светот е да си направите тура по рестораните и баровите кои го добиле името според познати писатели или нивни дела. Особено е интересно второто, бидејќи е „ишарет" кон оние кои знаат за што се работи.

Есеи на „црниот пророк" на информатичкото доба, на кого му го должиме терминот „киберпростор" и уште куп предвидувања во врска со реалната телевизија и интернет. Сега, како жив сведок на сопствените визии, тој спокојно си живее во Ванкувер, дозволувајќи си конечно да напише книга која во стандардната номенклатура се квалификува како нефикција - всушност истото она што тој и до сега го пишуваше, само пред своето време.

Филмот којшто го најавивме летоска, својата премиера ја имаше на овогодинешниот Санденс, а телевизиски ќе се прикаже и на HBO во јуни. Де Ниро постариот, кој почина во 1993 на 71 година, според син му бил „луциден и отровен", но многу талентиран уметник.

Со задоцнување ја откривме серијава, но уживаме во ликовите на гиковите-физичари од Пасадена, Калифорнија, посебно на социјално неприлагодениот, циничен и арогантен Шелдон Купер. Но вистинските гикови ич не се воодушевени од начинот на кој се портретира субкултурата на која ѝ припаѓаат.

Колку пати ви се случило муабетот да ви го почнат со „Глупо ми е што ќе ти го кажам ова", „Да бидам искрен(а)..", „Те сфаќам, ама..". Овие фрази купуваат неколку секунди до соопштувањето на некоја непријатна вистина, но инаку не вршат многу работа. Освен што покажуваат дека некој тука не е искрен.

Сигурно сте го чуле оној муабет за тоа дека народите од далечниот север имаат необично голем број на зборови за снег, кој поинаку се вика ако паѓа, ако е веќе паднат, или ако не е исчистен од пред иглуто на комшијата. Но ова клише изгледа е само тоа - популарен лингвистички мит кој нема основа во реалноста.

Етнолозите се чудни луѓе. Дури и во нешто навидум толку прозаично како четврт бурек направен во Словенија можат да видат судир помеѓу ориенталното и западно-европското. И да напишат книга за тоа.

И да не знаете што е тоа „доли зум", веднаш ќе ви стане јасно кога ќе видите филмски сцени во кои тој е употребен. Еве една компилација од нив.

Мистериозниот посетител, кој со децении му оставаше три ружи и полуполно шише коњак на По, трета година по ред не се појави на неговиот гроб. А и Лу Рид, кој му посвети цел албум, веќе го нема.

Да имаш улица или плоштад именуван по тебе веќе не е доволно кул. Да имаш свој кратер на некоја од планетите, е тоа е веќе нешто. Ние пикираме на Венера.

Овој месец во Мадрид ќе се одржи светската премиера на оперската верзија на Brokeback Mountain. Продукцијата се базира на краткиот расказ на Ени Пру од 1997, кој го инспирираше и Оскаровецот од 2005.

Убав филм на една стара тема, за врската помеѓу писателот и ликовите кои тој ги создава. Но и за тоа колку љубовта е оправдување за тоа од некого да бараме да биде нешто што не е.

„Бесмртните", како што се нарекуваат членовите на Француската академија, решија да го кренат гласот изнервирани од сè почестата употреба на еден негалски акроним. Ги замислуваме како со тапирани перики седат пред мониторите и си мрморат: „Ех, златен Молиер".

Верувам дека нема човек кој го изгледал All is Lost а да не бил сигурен дека Редфорд оваа година во најмала рака ќе биде номиниран за Оскар за главна улога, или дека можеби ќе му ја дадат и онака, без никакво гласање и вон конкуренција. Ама...

Кратка историја од ренесансата до деветнаесетиот век низ анимирана приказна за уметноста и убавината која ја создава.

Секогаш ни биле сомнителни изјавите на некои наши автори дека сите личности во нивните романи се измислени, и дека секоја сличност со постоечки места, настани и ликови е случајна. А ти си бил присутен на настанот, го знаеш човекот, и сфаќаш што е пораката - слатка одмазда.

Уметникот Џејсон Фрини (Jason Freeny) ја открива анатомската градба на омилените ликови на децата - Марио, Мики, Барби, Кити. Разликата во детските реакции на нив и оние на возрасните кажува нешто за нашиот однос кон сопствените крв и месо.

На 20. јануари (понеделник) на фестивалот Санденс ќе се одржи целодневна серија работилници и дискусии на една тема којашто е важна и за животот, и за уметноста.

Уште ни одѕвонуваат зборовите на Ерофеев, оние кога го опиша скопскиот плоштад како гробишта ама „во позитивна смисла", и оние со кои го почна говорот вечерта кога му беше доделена наградата Табернакул.

Дебитантска книга добива награда на конкурс за најдобар детективски роман. Заплетот е убедлив, ликовите делуваат реално. Не е ни чудно, кога нејзиниот автор лежи доживотна робија за слично дело какво што опишува.

Две книги во последниве три години предизвикаа внимание со нивните спротивставени тези. Едната вели дека интернет нè прави глупави. Другата пак вели дека технологијата ни ги менува умовите на подобро. Зошто и двете се всушност во право?

Ја продолжуваме серијата двогласни Букбокс пеења, со две дами. Ана Голејшка и Д. А. Лори, во староновогодишен дует, посветен на што друго ако не на...љубовта. Првиот дел е на Ана, вториот на Лори, а неочекувано завршуваат исто - со оптимистичен повик.