„16. јануари 2014 ќе остане запаметен како неславен датум. Секако, мислам на номинациите за Оскар кои беа објавени четвртокот наутро". Вака почнува текст во Daily Beast посветен на Редфорд и неговата најнова, антологиска улога во „Сè е загубено".
И Ендрју Романо, исто како и ние, по 20-тата минута од филмот помислил дека стариот волк може да биде номиниран за филмот, а на крајот бил и сигурен, дека тој и ќе го добие Оскарот. Причината е едноставна: филмот кој трае 106 минути е базиран исклучиво на неговата актерска способност, бидејќи освен него не се појавува ниту еден друг лик, плус - во филмот нема воопшто зборување! Загубен на неговата јахта некаде во Индискиот океан, Редфорд во борбата за опстанок покажува неверојатна сталоженост и упорност, до последно. Ви доаѓаат далечни асоцијации на Хемингвеј, старецот и морето, на бродоломникот Пи без тигарот, на Мартин Идн..но филмот е далеку од нечија копија и ве држи во неизвесност до крајот. Сето тоа заради Редфорд.
До сега Академијата го има номинирано како актер точно еднаш, за The Sting од 1973, а го има изигнорирано за сето останато - вклучително и за Butch Cassidy and the Sundance Kid, The Way We Were, The Candidate, All the President's Men и Out of Africa. При крајот на неговата кариера ќе беше навистина гест ако таа конечно се освестеше. Сега излегува дека Џона Хил има повеќе номинации од него. Аха, и вие се прашувате кој е Џона Хил?
На прес конференцијата по повод овогодинешниот Санденс пред неколку дена Редфорд, исто толку спокојно колку и соочен со тонењето на бродот во филмот, на новинарско прашање одговори дека секако ќе беше прекрасно да е номиниран, но дека не е вознемирен од тоа што не е. И ги објасни причините зошто тоа е можеби така - тоа што тој долги години не ги тинтра оние од Холивуд, тоа дека филмот е нискобуџетен и нема добра дистрибуција, или дека филмот е повеќе чисто, минималистичко кинематографско искуство отколку куп визуелни ефекти, нешто што станува карактеристично за мејнстрим американските филмови.
Но новинарот на Дејли Бист има друга теорија. Редфорд го игнорираат затоа што е - премногу згоден!
Изминтатите 86 години колку што се доделува Оскарот често се случува најсимпатичните, физички најубавите и најпосакуваните актери да не добијат Оскар. Питер О'Тул, Кери Грант, Џејмс Дин, Роберт Мичам..Дури и Пол Њумен почина со само една статуетка на полиците. Излегува дека згоден актер може да добие Оскар само ако е ЗАД камерата, како Редфорд за „Обични луѓе" или Костнер за „Игра со волците".
Или е случајно, или навистина и кога се во прашање мажите постои предрасуда дека ако се убави не можат да бидат и талентирани. Ако оваа година Леонардо Ди Каприо повторно не го добие Оскарот после четири номинации, тогаш ќе помислиме дека проклетството на имиџот на „златното момче" навистина функционира. Златните тие...
