Се вика Конго (со долго последно о) Гуми и опстанува неверојатни 1500 години. Името може да се преведе како „неуништлива група“, и ако се суди по досегашната традиција тоа е вистинито.

Освен големите имиња, кои можат да наполнат стадиони ама пак се соочуваат со безбедносни ризици и откажувања, музичарите генерално тешко продаваат големи концерти. Но има една појава која е истовремено необична и некако разбирлива. Луѓето полнат сали и цели стадиони за да слушнат и да учествуваат во нормален човечки муабет.

Ова е една од оние вести „лајтерици“ во која можеби има и измислени моменти. Но одлично звучи за расказ или краток филм, a богами можеби е одличен маркетинг за спомнатата книга. 

Oва со „шубе“ во насловот е ставено за сите оние кои дури и кога гледаат влекач на телевизија ги поткреваат нозете или внимателно ги отвораат сличињата од „Животинско царство“, во случај на нив да видат змија. Марко со оваа книга ми го разби стравот, убедувајќи ме дека шансите да сретнам отровница во мојот градски двор е речиси нула. Откако истото ми го потврди и авторот на овој осврт, успеав да ја прочитам книгата без да слушнам ш’шкање низ тревата. 

Откако еднаш ќе го дознаете овој факт ќе се фатите како им се загледувате во прстите на сите од Симпсонови, Том и Џери, Дизни. Како една ваква необична карактеристика - четири наместо пет прсти на антропоморфните ликови - станала нормална за цртаните? 

Некогаш вообичаена појава, денес јавните телефонски говорници или ги нема, или пак стојат во прашина и пајажина, просто од немукает некој да дојде и да ги отстрани. Но некој се сетил од овој ретро-артефакт да направи нешто корисно.

Кариерата на славниот француски актер, кој неодамна почина на 88-годишна возраст, бил исполнет со жени. Но само за една има изјавено дека била љубовта на неговиот живот. 

Често кога ќе се спомнат змејови било во игри, литература или поп-култура ги замислуваме оние огромни страшни суштества со громогласни звуци кои уништуваат со оган сè што ќе најдат пред себе. Таа слика е далеку од вистинитата во оваа друштвена игра во која ние како зборувачи со змејови коегзистираме со мали слатки змејчиња во магично гратче, бркајќи ги секојдневните обврски како креирање магични напитоци и...печење лепче.

Документарецот за „герила“ градинарските парцели близина на Вардар во Скопје се работеше пет години. Светската премиера ја имаше во Белград на фестивалот „Белдокс“ во мај. На 20-ти август (вторник) во 20:30 во Куршумли-ан, во рамки на „Македокс“, напорната работа конечно ќе вроди со плод. Ова е приказна за Аранѓел, Стана, Нада, Ахмо и Шемсудин и нивните тикви и домати. Но и истражување на конфликтот помеѓу човечката потреба да дава и да црпи од земјата и силите кои притоа буквално го затрупуваат.

Мажите кои биле писмени уживале привилегирана позиција во древното египетско општество во третиот милениум п.н.е. Ама тоа си земало свој данок, во време кога немало ергономски фотељи.

Како во онаа рубрика „Верувале или не“, Австралија го има најголемото стадо диви камили во светот. На властите им е преку глава од нив и ги имаат прогласено за штетници. Ама како воопшто дошле на овој континент?

Генерациите растени по скопските кино сали многу добро ги знаат филмовите, акции-комедии италијански вестерни, со Бад Спенсер и Теренс Хил. Е па, вистинското име на Бад е Карло, а неговата биографија, која ја дознаваме дури сега, е многу поинтересна отколку што очекувавме.

Во 1930-тите, осиромашените фармери и ранчери се залагале за формирање на тогаш 49-та држава која би се состоела од територии на северен Вајоминг, југо-источна Монтана и јужна Дакота. Дури и без детали за приказната јасно е дека не успеале. Но обидот се брои, а се памети и првата и последна Мис Абсaрoка.

Добриот документарец се познава по тоа што избраната тема изгледа како да е измислена, а не е. Останува да се вклучи камерата и да се сними она по што вистинскиот живот ја надминува фикцијата.

На 4 јули 1964, Лестер Хемингвеј ја основал Новата Атлантида, микронација која требало да го поддржува поморскиот живот во регионот. Донкихотовски експеримент или просто потег на човек што сакал да излезе од сенката на многу попознатиот постар брат?

„Во моментот кога ќе го пиете вашето второ кафе, Сандра Ајлин Вест ќе биде погребана во својот скап автомобил“. Вака почнувала статија во весникот Сан Антонио Експрес во мај 1977.

Најчеста замена за вистинскиот збор во момент на „блокада“ ни е - абе она, онаквото. На англиски описот на таквата ситуација е „брејн фарт“ или мозочен испрдок. Но феноменот има и по „фенси“, академски назив.

Не сме сигурни дека сме толку загрижени за климата, колку што си бараме уште една причина како да укажеме на оние што нè ставаат во ЦЦ на мејлови кои не се за нас да престанат да го прават тоа, или кои место одговор на човечко прашање праќаат двосмислени сличиња. Можеби нив ќе ги убедиме со овој аргумент. 

Во „Амадеус“ на Милош Форман, Салиери е гневен поради божествениот талент што му е доделен на „вулгарниот“ Моцарт. Во оваа биографска драма ситуацијата е обратна, Амадеус е засенет од ривал кој подоцна ќе биде нарекуван „црниот Моцарт“.

Во 1956, воочи летната Олимпијада во Сиднеј, околу 3000 тркачи го носеле Олимпискиот оган низ Австралија. Но една група студенти решила да протестира против ваквата парада, поради нејзината поврзаност со нацизмот.

Во 2013 Оксфордскиот речник на англиски јазик соопшти дека „селфи“ е прогласен за збор на годината. Но обидите да се регистрира сопствениот лик низ фотографскиот медиум се многу постари од тоа.

Поголем број навики кои ги поврзуваме со топлите месеци можат да се трасираат до 19 век, кога индустријализацијата и напредокот во транспортот ги поставило основите за летен одмор онаков каков што го знаеме денес. 

Тинејџерка која ја користи гаражата на нејзините родители за експерименти, последниве неколку месеци се обидува да конвертира вибрации произведени од звучни бранови во спортски арени во струја. Била инспирирана од филмот „Чудовишта“ на Дизни каде енергијата се добива од врисоците на деца.