Во време кога повеќето од нас за обичен викенд до соседството планираат однапред со месеци, а со подалечните патувања се фалиме на сите ѕвона на социјалните мрежи, еден човек без водич, патничко осигурување и без инстаграм профил го пропатувал светот иако имал тежок хендикеп.

Познато е дека приказните за деца не се наменети само за забава туку се нивна подготовка за живот, особено кога се во прашање тешки теми. Една од нив до сега е ретко обработувана, а се однесува на она што се случува кога некој во семејството станува сенилен.

Декември 2013. Четворица ентузијасти се собираат во „Цреша“ и го формираат јадрото на замислената внатрешно-револуционерна јазичка организација „Зборци“, чија цел е вбризгување свежина во употребата на македонскиот јазик и борба против замислените грама-наци величини. 

Нова книга на математичарката Кети О’Нил го анализира собирањето на големи количества податоци за политички цели, и објаснува како алгоритмите можат да се употребат како оружје против демократијата.

Фондацијата Ербакан неодамна организирала протест во родното место на Диоген, Синоп, барајќи отстранување на статуата на овој древно грчки филозоф. Зошто? Затоа што преку неа се ширела грчката идеологија.

Не мислиме на некаква метафоричка болест која се фаќа од посета на места обременети со идеологија и историја, и со артефакти кои асоцираат на нив. Зборуваме за многу физички болести кои се фаќаат ако фаќате предмети во музеј, a кои ги фаќале многумина пред вас

Иако така звучи, насловот не е трилер роман или криминалистички филм. Всушност се работи за актуелен, сè уште не до крај расветлен случај, кој како таков веројатно повеќе припаѓа на рубрика од типот на црна хроника. Ама ние се зачитавме.

Поп-културата го има претставено сурферот како анти-мудрец: некој кој ја отфрла идејата за длабоки вистини, и на кого му се потребни само добри бранови, даска и кул тен за да се чувствува добро во својата кожа. Но има и поинакви, анти-Бејвач ставови.

Eдна од мааните на директната демократија е што гласачот, кој инаку се колне дека разумно расудува, може да биде манипулиран така за на денот на изборите да заокружи опција која инаку не би му паднала на памет. Една претстава се обидува да покаже како се случува тоа. 

Меѓу оние кои тажеа по еден од најголемите комичари во историјата, кој почина неодамна на 91, имаше и такви кои веднаш искоментираа - „Нека му е лесна земја, веднаш да се објави Денот кога кловнот плачеше!“. Ама од Конгресната библиотека велат дека тоа нема да се случи до 2024-та.

Денес, 21 август, околу 12 милиони луѓе ќе можат да го посведочат целосното затемнување на сонцето, прво кое ќе се гледа од целиот северно-американски континент, од еден брег до друг, од 1918. Нова книга под наслов „Американска еклипса“ од Дејвид Барон ја раскажува приказната за обидот на една нација да ја фати „сенката на месечината“ и улогата на жените во ваквиот потфат.

Не се сеќавам кога последен пат сум присуствувала на искрени стоечки овации по завршување на проекција, а камоли да се работи за документарец. Ама и тоа се случи, на домашната премиера на овој во основа неамбициозен, но крајно „фил гуд“ македонски филм, правен со многу љубов. И ова не е лажна вест.

Да има правда, ко што нема, оваа книга би требало да биде вистинскиот скандал кој ѝ се случил на нашата средина. И тоа не затоа што се обидува некого да расколеба во неговата вера, туку затоа што полемизира со убедувањето на неверниците, дека без оглед дали Библијата се чита како Света книга или како световна лектира, таа содржи патокази кон доброто, моралното и вредното. „Чекајте малку, другари!“, вели авторката - македонскиот Кристофер Хиченс.

Во текот Големата депресија во САД, кога целата нација била во длабока криза, библиотекарите ги полнеле бисаѓите со книги и на коњ ги посетувале изолираните предели на Кентаки - една од најпогодените држави од парализираната национална економија.

Често сме пишувале за лингвистички анализи кои се однесуваат на социјалните мрежи, кои станаа доминантен виртуелен „терен“, и тоа не само за јазичарите, туку и за психолозите, антрополозите, психијатрите, и секој оној кој сака да разбере како (побогу) функционира современиот човек со пристап до интернет. Но немавме локален пример за истото. Сè до сега.

Пред да стане еден од најпознатите светски писатели, Нобеловецот и двократниот добитник на Букер, Џ. М. Куци, работел како програмер. Од денешна перспектива ништо спектакуларно. Но зборуваме за 1960-тите кога сè уште никој немал компјутер во канцеларија.

Германско-израелски уметник кој ја обвинува социјалната мрежа за неагилност во бришењето на твитови полни со говор на омраза, ги земал работите во свои раце - испишувајќи ги навредливите пораки на улицата пред седиштето на компанијата во Хамбург.

Стереотипно, се смета дека женските политики се секогаш понежни и помалку расистични од машките. Историски податоци за жени на раководни позиции на американскиот ККК кој заговара(л) супериорност на белата раса, антисемитизам, хомофобија и антикомунизам, прикажува една поинаква слика.

„Скопски Аеродром ќе се наполни со бегалци“. „Вакцинираните деца имаат до 500% повеќе болести за разлика од невакцинираните“. Ова се само дел од aктуелни наслови на статии на македонските портали. Хиперболи, лажни информации, комбинирани со неколку извичници и вознемирувачки фотографии можaт да го разбудат човекот од камено доба во секој од нас - oној кому му е страв без оглед на свеста дека сето наведено може да е целосна измислица.

Да го искористиме моментот дур уште „се јава на бранот на еуфоријата“ во врска со СВП, за да проговориме за важните работи. На пример за тоа кој е овогодинешниот добитник, за кого никој не се сети да крене џева. А човекот самиот си кажува дека не само што не е некој генијален поет, туку дека има и побитни работи од поезија. На пример - полнење стапици за глувци со путер од кикирики.

Додека се занимаваме со нашиот закон за јазиците, да видиме како на крајот на 15-тиот век еден владетел се обидел да покаже кој е најстариот јазик, оној оригиналниот, даден од Бога, преку експеримент кој подразбирал целосно отсуство на каков и да е говор.

На 7 септември ќе излезе нова, до сега најдетална биографија на Дејвид Боуви. На повеќе од 500 страници, таа содржи 180 интервјуа со негови пријатели, конкуренти, љубовници и соработници, од кои повеќето никогаш порано не зборувале јавно за нивната врска со Боуви.

Во последниве две години е забележан тренд на објавување книги на тема која кажува нешто за „цајтгајстот“ кој го живееме. Време во кое многу интересно не е (веќе) интересно.

Веројатно има социјални, логистички и културолошки разлики помеѓу напади кои би можеле да се случат на улица поради кражба, сексуално малтретирање или киднапирање во различни земји. Но според нова книга на оваа тема помеѓу нив има и нешто универзално - оние кои напаѓаат одлучуваат дали сте податна жртва за само неколку секунди.