Џулија Бунтен Хоел ја претставува електричната активност на мозокот на изложбата „Бранови“, која во моментов е поставена во еден од музеите од групацијата Смитсонијан (оддел за уметност и индустрија) во Вашингтон.

Во 2016 пишувавме за тоа дека библиотека во финскиот град Вантаа отвори звучно изолирана просторија со караоке машина наменета за луѓе на кои им е незгодно да пеат во кафана, а сепак сакаат да се издуваат. Но во новоотворената библиотека во Хелсинки има и многу повеќе од тоа.

Компанијата Пантон во декември 2017 предвиде дека ултра-виолетовата ќе биде боја на 2018, затоа што симболизира „визионерство, космички широчини и мисловност“. Не дека видовме нешто од ова изминатава година. Ама за 2019 работите изгледаат (по)розово.

Најголемата колективна загриженост, и на секој од нас поединечно: што ќе се случи во годините кои доаѓаат, а што може драстично да влијае врз начинот на кој живееме? Од друга страна, што е она на што се надеваме а има потенцијал да се случи? На крајот од 2018 за она што го носат голем број следни.

Купер од мал сакал да биде режисер. Иако испаднал успешен актер (Silver Linings Playbook, American Sniper) интересот за тоа да биде зад камерата не го напуштил. Неговото режисерско деби, римејк на „Ѕвездата е родена“, му е добар почеток. А музиката од филмот одлична!

Во рубрикава неуморно, веќе шест години, го следиме доделувањето на ова непрестижно признание. И не гледаме причина да ја прекинеме традицијата.

Во контекст на протестите во Париз против политиките на Макрон, не можевме а да не се потсетиме на еден автор кој одамна ѝ предвиде апокалиптична судбина не само на Франција, туку и на Европа. Го замисливме како осамен пие во некоја селска биртија и се кикоти дур гледа вести. Ама тој да ти се - оженил!

Нова книга покажува дека голем број музички успеси кои му се припишуваат на славниот режисер всушност биле резултат на кражба на туѓ труд. Бил генијален, ама и опседнат со комплетно авторство.

Од време на време на социјалните мрежи се појавуваат фотографии од земји и култури каде има чуден обичај луѓето да читаат книги, во метро, трамвај, автобус. Придружниот коментар обично се однесува на нашиот примитивизам и неначитаност. И не дека не. Ама има и други, многу попрактични ограничувања.

Истражувачка од Универзитетот во Мичиген открила музички ракопис чиј автори се тројца полски затвореници во Аушвиц. Најстрашното и најироничното е неговиот наслов.

Познатиот канадски автор, долгогодишен претседател на Меѓународната организација на писатели ПЕН, има многу необичен стил. Тој „вози“ на горивото на добрата, но вообичаено изведена проза, до моментот кога нешто во неа „кликнува“ и возилото почнува да се одлепува од земјата. Одеднаш сите дотогаш обични ликови добиваат морничави црти, во кои на моменти препознавате и такви на вам познати луѓе. А ако сте баш фер, во нив ќе видите и свои.

Кога станува збор за хорори, звукот игра суштинска улога во создавање на чувството на страв и возбуда. Сега компанијата Самсунг се обидува низ современа технологија на звук да им го пренесе и на оние кои не можат да го слушнат.

Во публиката уште има блага раздвиженост на луѓе што доцнат, се исклучуваат мобилните, се чувствува тензијата на нешто што се подготвува да почне. И потоа, продорен но топол звук на обоа, која му дава знак на целиот оркестар дека треба да почне да се штима.

Меѓународната организација го додаде овој музички жанр во својот список на „нематеријално културно наследство“ по кандидатура на Јамајка - лулката на регето.

Нешто да си „врзеш во чворче“ значи да го земеш за сериозно и да го запамтиш. Не знаеме каква е поврзаноста на оваа наша изрека со далечните и древни Инки, но после оваа статија некако сме уверени дека таква постои.

Терминот стана централен во актуелната дискусија околу поделбата на домашната работа. Но социологот кој го има смислено вели дека тоа не е неговата коректна употреба.

Вчера, 26.11, на Марс успешно се примарси (соодветна варијанта на „приземји“) сонда на НАСА, која за да стигне таму помина пат од 428 милиони километри во тек на шест месеци. Нејзиното слетување предизвика големо медиумско внимание. Но притоа сите како да заборавија на еден постар „жител“ на Марс испратен од Земјата - роботче, кое по напорна кариера неодамна се самопензионира.

Не е толку познат како Стиви Вондер, Реј Чарлс или Бочели. А неговата успешна приказна покажува колку е сепак тешко за слепите и слабовидни лица да дојдат до ресурси потребни за изведување класична музика.

Славниот италијански режисер замина на 77-годишна возраст, оставајќи зад себе легендарни филмови и пар скандали. Во 2004, кога почина Марлон Брaндо, тој напиша отворено писмо во кое го опиша турбулентниот однос со актерот со кого го снимаше „Последното танго во Париз“.

Да речеме дека тогаш, на преминот меѓу 17 и 18 век, имало Фејсбук. Или да замислиме дека некој решил да прави документарец за откритието на Њутн и собрал неколку негови колеги да се изјаснат. Што би рекле тие?

Има хумористични приказни, блесави цртежи, комични филмови. Може ли музика, па уште и класична, да направи да пукнеш од смеа?

Активисти за човекови права велат дека ниту една институција, па ни аеродром, не треба да носи име на човек кој во своите мемоари самиот признал дека силувал слугинка.

Вчера 22.11 медиумите известија за настан кој изгледа како излезен од некој авантуристички филм - изолирано племе со стрели усмртило американски мисионер. Дали тие навистина никогаш не биле успешно контактирани од бел човек?