Вчера, 4.10, започна циклусот на доделување на Нобеловата награда во различни области. Во онаа за физиологија и медицина добитниците истражувале како чувствуваме температура и допир. Првото со - чили пиперки. Да беа наши, ќе беа везенки.

Да не беа наднасловите на рубрикава стандардизирани, овој лесно можеше да гласи - „Купивме (и тоа уште во претплата) и прочитавме, за вие да не морате“. И покрај сета солидарност со „изопштените“, ова не е баш начин да ни се оддолжат.

Карло Колоди денес е најпознат по „Пинокио“, која кај нас е и лектира. Но интересот за волшебните приказни кај него бил поттикнат од превод на бајка на Шарл Перо, која додуше е на малку необична тема. 

Некои од книгите кои денес се сметаат за најдобри во модерната историја на книжевноста, како „Квака 22“ или „Нежна е ноќта“, не наишле на добра критика на страниците на влијателниот весник. Не дека тоа нешто многу им наштетило.

Активистката за женски права Мери Вер Денет на почетокот на минатиот век била уапсена поради тоа што по пошта испраќала самоиздаден сексуален прирачник, кој го напишала за да ги подучи своите синови-тинејџери.

Први индустриски работнички, универзитетски професорки, курирки во народно-ослободителни движења, активистки, ди-џејки, синдикални работнички - жени кои често се изоставени од официјалната историја, или кои во неа се претставени еднодимензионално, без контекстот во кој живееле и твореле. Оваа збирка биографии - резултат на детално истражување - претставува долго одложувано чествување, отворен прозорец за наплив на свеж воздух во сфаќањето на историјата и на активното учество на жените во неа.

Да, добро прочитавте - глувчешки утопии. Експерименти во кои им било давано неограничено количество храна и вода, па дури и интимни „апартмани“. Сето ова за проучување на ефектите на густината на населението врз однесувањето. 

„Чекачка музика“ е онаа што ја пуштаат на линиите на кои обично се јавуваме со жалба, поплака или прашање, и која нè нервира бидејќи колку повеќе трае, толку повеќе губиме од скапоценото време. Еден човек се з’гнал да дознае која е мелодијата што постојано ја слушал кога се јавувал по лекари.

Федерален карантин отворен непосредно пред пандемијата - со само 20 кревети. Рудници за сол, изолирани острови, обезбедени скривници. Обиди човештвото да се самоизолира, од себе и од морничавите „други“. Оваа нова книга покажува дека тие напори се залудни.

Педесетина млади мажи и жени по Втората светска војна планирале да ги контаминираат изворите на вода во повеќе германски градови и да ги отрујат воените затвореници во сојузнички камп близу Нинберг.

И во револуционерните 1960-ти, герилецот Каунда шетал наоколу со точак и гитара. Често знаел политичките пораки да ги вметне во песни. Сега е пронајден албум од 2005, со кој се обидувал да ги образува младите во врска со ХИВ.

Дојде време и големи национални музеи, кои во принцип се сметаат за конзервативни и потешко прилагодливи на новите трендови, да почнуваат да ја користат новата дигитална „валута“. Штом е така, значи навистина е сериозно.

Од „Сјаење“, преку „Девет совршени туѓинци“ до „Белиот Лотос“, хотелот е прилагодлив контекст, во кој е многу лесно да се постави лепеза од различни ликови.

Нова книга на американски историчар е инспирирана од животот на Маи, првиот островјанин од Пацификот кој ја посетил Британија во 18 век.

Зошто треба да се ставаме во потенцијално опасна ситуација - да сме несвесни за околината неколку часови ноќе - која ни троши околу третина од возрасните животи, и повеќе од детството? И не само што не се буниме, туку заедно со кучињата, лавовите и речиси секое друго животно, уште и уживаме во дремење и длабок сон.

Насловот на филмот e напишан на латиница бидејќи е акроним, и на англиски означува „дете на глув родител“ (Child of Deaf Adult). Во случајов последниот збор треба да е во множина, бидејќи тинејџерката Руби Роси е ќерка не на еден, туку на двајца глуви родители. А исто така глув е нејзиниот брат. Да се биде единствениот аудио канал на семејството со светот за неа не е лесно.

Да кажеш за Шекспир дека е „мех“, па дури и дека го мразиш, е рамно на богохулие. Оние кои отпорашки се изјасниле на овој начин заслужуваат почит, ако ништо друго поради нивната храброст да му контрираат на големото мнозинство.

Марбург во Германија се гордее со тоа што е „Блинденштад“, град кој се има прилагодено на потребите на слепите и на оние со оштетен вид. Но оваа репутација се должи на едно особено иновативно училиште.

Њузлетер платформата однапред му плаќа на Паланиук за книга под наслов „Позелени пасишта“ (Greener Pastures), без никакви обврски околу тоа што и како ќе пишува.

Во Кина повеќе од една деценија се организира натпревар за 10 најгрди објекти во земјата. Меѓу нив има некои кои се навистина такви, но истовремено се шармантни во својата неубавост.

Колет Маз свири пијано од петгодишна возраст. Сега има 107 и тукушто го издаде својот шести албум. Кога била мала родителите не ѝ дозволувале многу-многу да вежба, за случајно да не стане професионална пијанистка.

Кога правевме преглед на најинтересното од овогодинешниот Венецијански фестивал, еден од филмовите беше најновиот на новозеланѓанката Џејн Кемпион. Најпрвин вестерн, тој споро но сигурно се претвора во нешто поинакво.

Ц-цкањето по тастатура, со чест на ислучоци, главно е за банални мејлови, ексел таблици или гуглања. Кој рече дека истото не може да создава баш фина музика.