По 38 години, ова ќе биде првиот албум со нова музика на Бери, кој ќе се вика едноставно - „Чак“.

Звучи како мисловен експеримент од применета етика - дали би собориле полн патнички авион за да спасите повеќе луѓе на земјата? Слично прашање им е поставено на гледачите по прикажување на филм во кој главниот јунак го прави токму ова.

Откако нè запозна со човекот-гризли, нè прошета низ пештерата на заборавените соништа, поживеавме со среќните луѓе во тајгата и ги испитавме егзистенцијалните влијанија на интернет врз нашите животи, сега е на ред Херцог да нè внесе и во вулкан. Со оглед на довербата којашто до сега не ни ја изиграл, изгледа дека и овој пат ќе му се препуштиме.

Групмјуз е компанија која најмува млади, класично образовани музичари или студенти кои на повик доаѓаат дома и одржуваат мали концерти. Основана во 2013, таа денес ангажира над 1200 инструменталисти.

Да oбјавуваш книги на неупатените им звучи како некаква административна работа, која повеќе има врска со пари отколку со уметност. Но важните издавачи во историјата на литературата не се занимавале само со печатење книги, туку промовирале идеи и менувале цели култури.

Што ако во еден строго поставен систем смениш само еден негов елемент и така му ја пореметиш рамнотежата? Од тој навидум разурнувачки чин одеднаш се раѓа нов свет, и нова убавина. 

Вчера, 13.10, додека очите на сите беа свртени кон Стокхолм и кон овогодишниот добитник на Нобеловата, на 90 години почина писател и актер кој истата ја доби во 1997. И тогаш, како и сега за Дилан, многумина рекоа дека тој не ја заслужува. Во неговиот случај затоа што бил - сатиричар.

Се обврзуваме да донесеме книги во оние наши фризерници што ќе го прифатат предизвикот. Важи и за возрасни!

На роденденска забава ден пред доделувањето некој ме праша кој ќе го добие Нобелот за книжевност оваа година. Претпоставката, која и не беше моја туку собрана по некое интернет сокаче, е дека ќе биде Американец, бидејќи последен пат кај нив „се паднала“ пред 23 години. „Можеби Дилан?“, праша некој. „Ааа не“, реков, „нема шанси“.

Британските книжарници постојано измислуваат начини да го привлечат вниманието и да останат во комерцијална игра. Еве уште една нова идеја.

Пред некое време пишувавме за „аналитичкиот“ текст на извесен Клаудио Гати, кој го обелодени вистинскиот идентитет на до скоро анонимната италијанска авторка. Од таа негова објава до денес не стивнаа осудувањата на неговата постапка. Меѓу посвежите и поострите е овој, на Јерговиќ, од кого пренесуваме делови.

Дали навистина „Мислејќи на глас“ на Ед Ширан е украдена од Марвин Геј? Колку и песниве да се слични дури и за просечното уво, на суд се бара експертско мислење, од музички Шерлок Холмс.

Овогодишниот кандидат на Полска за Оскар не е некакво претенциозно завештание на Вајда, кој до последниот ден од животот останал зад камерата. Биографија на веројатно најзначајниот полски сликар на дваесетиот век, филмот повторно се занимава со големите теми - вистината и слободата.

Вејтс е познат по бескомпромисноста кога е во прашање користење на негова музика за комерцијални цели. Една од неговите најпознати изјави во оваа смисла беше: „Ако Мајкл Џексон сака да работи за Пепси, зошто просто не му дадат канцеларија таму?“.

Додека го пишувам ова сè уште е во тек првото издание на фестивалот КинеНова, чија цел е да претстави дебитантски и втори остварувања на млади автори, но и да промовира филмови од за нас помалку познати кинематографии.

На сајтов се обидуваме да ја разобличиме глупоста, без оглед на изворот, и во која и да е форма и облик. Кога сме во добрите се обидуваме да ѝ најдеме и оправдување, во смисла на сили кои се навидум „виши“, а кои го заслепуваат човекот и со сила го тераат да биде глуп. Бекон ги нарекувал ваквите интелектуални заблуди „идоли“.

Што, не е „Трилер“ на Мајкл Џексон? Епа не бил.

Статистиката на блогот на Нeнад на порталот Аll About Jazz вели дека тој до сега има објавено 197 осврти за албуми и 124 други статии, од рецензии на книги и филмови, преку интервјуа, до репортажи од живи настапи. Конечно дел од сето тоа е достапно на македонски, во форма на книга.

Не дека и порано луѓето немале тајни, но мобилните и интернетот ја искомплицираа работата. Добронамерен совет: не го гледајте филмов со партнерот/ката ако имате што да скриете. А имате.

„Уметниците преземаат ризици кои еден технократ никогаш нема да ги преземе. Уметникот ризикува сè во сè што прави. Ризикот е она што го одделува уметникот од занаетчијата. Уметноста не е кариера, таа е копнеж,тежнение, одговор на повик.“

Една од Иг наградите оваа година отиде кај луѓе кои за истражувачки цели се обидоа да живеат како животни. За едниот, човекот-прч пишувавме тука. Но не знаевме дека има уште еден кој живеел не како едно, туку како пет животни. Неговата книга се вика „Живеејќи како ѕвер“.

Бодлер еднаш наводно рекол дека „го сака Вагнер, но од музика повеќе сака мачка врзана со опашот надолу како гребе по стакло“. Но колку и да бил бизарен, човекот знаел да изрази почит и благодарност кон колега-уметник.

Еден италијански новинар вели дека го открил вистинскиот идентитет на во моментов најуспешната италијанска прозаистка. Но нејзините обожаватели наместо да се задоволни, се прашуваат зошто е потребно вакво нарушување на приватноста?

Ги знаете оние филмови за деца, кои не само сублиминално, туку и апла се всушност за возрасни? Епа ова е еден од нив.