Од една страна, мимикрирањето на политичка сатира во форма на детски сликовници е симпатично, можеби на долги стази и поучно. Од друга страна, мора ли и децата да ги заморуваме со истите ликови со кои сме опседнати ние?

Што се случило кога Американците прв пат добиле можност да испраќаат поголеми пакети по пошта? Залепи марка на бебето, и испрати го кај баба и дедо.

Дури и оние кои не биле баш добри во пишување состави во школо станаа речити на социјалните мрежи. Но за пет години зборовите нема да бидат алатката со која ќе комуницираме на Фејсбук. Кој знае дали ова е добра вест, или логореата само ќе биде заменета со прекумерна визуелизација?

Ова е главната тема на краток текст на славниот португалски писател Фернандо Песоа. Иако објавен во далечната 1922, тој делува неверојатно актуелен, спојувајќи во нешто што изгледа како идеолошки оксиморон две спротивставени позиции на постигнување човечка слобода.

Непрецизното адресирање е причина за непристигнување на пратки во 75% од светот (што е повеќе од 135 држави). Голем број луѓе така стануваат „невидливи" и тие, затоа што живеат некаде кадешто нема официјална улица, населба или општина, не можат да добијат известувања или помош. Eдна британска фирма има решение.

„Мудро е она дете што го познава татка си", напишал Шекспир. Марк Твен пак во негов стил додал: „А необично е она кое истовремено безрезервно го почитува". Нова книга - збирка кратки приказни за неколку познати татковци раскажани од нивните деца (и од славни деца кои раскажуваат за нивните помалку познати родители), е издадена во чест на Денот на таткото, кој во САД се одбележува третиот ден недела во јуни.

Австралиската циркуска трупа Цирка под раководство на Јарон Лифшиц, која брои околу 20 луѓе, се обидува да ја издигне оваа изведувачка уметност над нивото на спектакл, комбинирајќи ја со музика, поезија, театар и архитектура.

Мал број вербални артефакти се толку кул колку првото издание на славниот роман на Џојс, кој бил објавен во Париз, на 2 февруари 1922. Но денес кога ниту една мисла, слика или збор не се незамисливи, бидејќи што и да ти текне може да го изгуглаш (и да добиеш каков-таков резултат), Улис веќе не е лингвистичка ризница, туку непотребно комплициран терен. А ова е како Еверест да го наречеш превисок, вели коментатор на Њујоркер.

Нов филм го истражува исчезнувањето на Би Кидуде, 102- годишната источно-африканска пејачка, позната по рапавиот глас, палавата смисла за хумор и љубовта кон цигарите.

„Чај вали" е име за луѓето кои на секое ќоше, и во секое населено место во Индија подготвуваат топол чај со млеко, кој ги освежува минувачите. Една фоторепортерка и еден новинар го документираат нивниот живот.

Што мотивира некои луѓе да си го дадат животот за некаква кауза? Една изложба-перформанс посветена на оваа тема се обидува да даде одговор на ова прашање. Притоа во поставката, едни покрај други, ja вклучува Јованка Орлеанка и терористи од неодамнешни напади, чии рани сè уште зацелуваат.

„Јазикот е едноставен
тој е како дишење.
Излегуваме од матката подготвени за него...
Потоа доаѓа тестаторот.“ 

Авторот на ова раскажувачко „шоу“, чии епизоди ги симнуваат 1,3 милиони луѓе месечно, има добар рецепт: неговите приказни балансираат на тенката граница помеѓу умерено интересни и крајно досадни. Таман за да ве заспијат. 

Со векови славната драма на Шекспир е симбол на трагичен крај на една љубов. Но нели би било фино кога приказната за Ромео и Јулија би можела да заврши на различни начини, од кои повеќето не трагични, туку откачени?

Една од најстарите форми на интерпункција добива нов семантички потенцијал - бидејќи не мора да ја има, нејзиното појавување во порака или на чет e знак дека работата е сериозна

На вчерашниот повик за испраќање приказни од животот низ очи на различни професии (тука) добивме една од бивш банкар. Таа е повеќе авторефлексивна отколку што зборува за карактерот на луѓето кои се вмешани во неа, но сепак е една горчлива вистина за нашата реалност. Не мора да го гледате „99 куќи“ за тоа како заради невратени кредити се одзема имот во Америка. Оваа сторија е поблиску до дома. 

Животот на големиот поет е исполнет со мистерии, кои можеби ќе беа расчистени доколку беше сочувана неговата автобиографија. Но трojца негови најблиски пријатели одлучиле да ја уништат. Зошто?

Позната е изреката дека животот често знае да ја надмине фикцијата, нудејќи приказни кои не би можел да ги замисли ни ум од калибарот на еден Бароуз или Хантер Томпсон. Каде може да се најдат такви стории? Позборувајте со човек што „работи со луѓе". А ако токму вие сте еден од нив, ова е можност да ги споделите вашите.

Tекст на Сомерсет Мом, британски писател, еден од најдобро платените автори во 1930-тите. Неговите полухедонистички-полуетнографски мотиви за патувања ни се блиски, а притоа не мислиме на одмор преку агенција на Халкидики. Иако, зошто да не? И таму, пишувајќи на колена во некој чамец, можете да водите белешки за необичните луѓе кои сте ги сретнале, а кои не се вклопуваат во ниту еден вам познат тип. 

Дејвид Франзони, авторот на сценариото за „Гладијатор" со Расел Кроу, и продуцентот Стивен Џоел Браун, изјавиле дека сакаат да го деконструираат стереотипното портретирање на исламските карактери во западната кинематографија. Како? Со тоа што Руми во нивниот иден проект ќе го игра - та-нааа - Леонардо ди Каприо!

Кога е во прашање филм е лесно: одиш на imdb или на Rotten Tomatoes, пребаруваш по жанр или по кратка содржина, евентуално ги гледаш оценките, и одлучуваш кој филм да го гледаш. А каде да одиш за книги, а тоа да не биде Амазон?

На денешен ден, 07.06, во 1970, починал Едвард Морган Форстер, британски автор на романи по кои се снимени славни филмови. Но еден негов помалку познат расказ зборува за феномен за за кого во негово време немало ни име. Денес го викаме - интернет.

Една од помалку посакуваните повреди во спортот, особено оној машкиот, е ударот меѓу нозе. Ај што самиот спортист си има мака, туку и коментаторот треба да има однапред подготвен израз за да го опише она што се случило. Американците имаат развиен вокабулар за ваквите инциденти. Може е време до петок нашите да си спремаат пар поживописни џокери од оној кој се користи до сега.

Денешните политички сатиричари често се однесуваат како овој жанр да почнува од нив, преставувајќи се како интелектуална авангарда. Она што тие го заборавиле, или пак воопшто не го знаат заради цензурираната историја, е дека храбри и луцидни луѓе кои се обидувале да го променат јавното мислење преку хумор имало и пред нив.