Ричард Принс (1949) е еден од најкритикуваните, а истовремено одлично продавани современи уметници. Неговата техника еуфемистично се нарекува „рефотографирање", а всушност се состои од обично крадење туѓи фотографии и правење минимални интервенции врз нив. Најнов скандал поврзан со него - изложба на слики од Инстаграм и нивно продавање за 90,000 долари.

„Ловци на стил" или стилјаги бил навредлив термин за членови на субкултура во СССР во 1950-тите. Иако самите биле аполитични, власта ги сметала за провокација, затоа што се облекувале по западен терк и ја идеализирале Америка.

По одличните резултати на левицата во првиот круг локални избори во Шпанија oд пред неколку дена, политичкиот пејсаж на оваа земја почнува да се менува. „Индигнадосите" ги потиснаа и десничарите и традиционално второпласираните партии од центарот. И во далечната 1936 радикално левите револуционерни сили владееле со Шпанија. А таму, за да се придружи на нивната борба против фашистите, дошол Орвел.

Македонскиот еквивалент веројатно би бил „спиндонски", кога оние на кои тоа им е работа користат фрази кои навидум звучат разбирливо, но всушност ви го матат умот. Американците наскоро ќе имаат цел речник со илјадници примери од секојдневниот живот, што значи дека оние кои веќе зборуваат спинглиш ќе мора да бидат уште покреативни ако сакаат да ја постигнат целта - да бидат неразбирливи.

Оскаровецот „Прекрасен ум“ раскажуваше за jaзот помеѓу генијалноста на еден познат математичар и неговата психичка состојба. Ова како да е судбина на голем број уметници и научници во историјата - некои од нив биле пациенти во истата болница кадешто се лечел и Неш.

Извадок од новата книга на некогашниот басист на Азра, напишана во стихови и без интерпункција. За разлика од Џони, кој во своите преводи внимава на секоја запирка, Хрњак е лефтерен, но живописен. Во овој дел за инцидент во Словенија, каде Штулиќ кршел опрема на сцена, како да има вишок гитари.

На вчерашниот, 9-ти ден од 68тиот фестивал во Кан се случила вистинска тепачка за карти - 2,300 пицнати луѓе се појавиле на полноќната проекција на новиот филм на Гаспар Ное, а некои од нив не успеале ни да влезат во салата. По проекцијата имало долга, стоечка овација.

Андре Риу е познатиот холандски виолинист, кого често го гледаме во пост-новогодишните музички програми со неговиот оркестар Јохан Штраус. Неговата мешавина на популарна музика, банални смешки и кич костимографија некои ја оценуваат како лигава, други како празник за уши и очи. Ние бевме во првите, до денес, кога некако нè погоди оваа снимка.

Колку и да изгледа така, Eвровизија е далеку од „лесна забавна програма" - деталната анализа на настапите, гласањето и сојузништвата можат да ни кажат нешто за актуелната европска геостратешка ситуација. Еве ја анализата на Гардијан за оваа година, но само преку темите и стиховите на песните.

МоМА, како што веќе пишувавме, последниве неколку месеци води војна со уметничките критичари, кои замеруваат за (наводно) неквалитетната изложба посветена на ликот и делото на Бјорк, со што според нив оваа институција се става во служба на славните, а не на добрата уметност. Но МоМА не се откажува, и сега прави ретроспектива на уште една жена, чие име ретко кој го знаеше пред да стане Леноноица.

Дали би се согласиле да живеете во совршена среќа, знаејќи дека таа зависи од страдањето на едно дете? Овој антологиски расказ на Ле Гвин вели - има луѓе кои го прават тоа без грижа на совест. Има такви кои се јадат од внатре, но сепак не преземаат ништо. Трети го бираат патот по кој поретко се оди. 

Нова книга на еден микробиолог се занимава со вечната, но табуизирана тема: вистината за големата нужда. Нејзиниот совет - не чувајте книги во ВЦ.

Meсо во форма на цветна пупка, којашто се отвара кога ќе ја ставите во жешка чорба? Телешко „предиво", кое може да се плете директно на вашата чинија и пржени крокети направени од месо на исчезнатата птица додо - сето ова се наоѓа на менито на Bistro in Vitro.

Во овие усрани времиња, убаво е да се знае дека изметот, освен за да пливаш во него или да го мачкаш по оние кои сакаш да ги оцрниш, може да служи за нешто убаво - за од него да направиш музеј, во којшто ќе ја славиш неговата корисност.

Рок Морин, предавач по психологија на Сити колеџ во Њујорк, има започнато интересен проект - Светски атлас на соништа. Преку социјалните мрежи тој собира сништа на луѓе од цела планета, и се обидува да најде нешто заедничко во нив, и на ниво на култура, и на ниво на човечка потсвест.

Б.Б.Кинг почина на 89 години, мирно, во сон. Беше еден од водечките светски гитаристи, а инструментот нагалено си го викаше Лусил. Неговата автобиографија објавена 1996 открива човек кој низ музиката ја надминувал својата мака со зборовите, но и некој кој уживал во чудата на сексот од најмали нозе.

Има луѓе (како мене) кои пред да почнат да работат нешто сериозно мора да си ја средат масата, шифоњерот или да си го наместат креветот, како вовед во средувањето на мислите. Но „раскревањето" - организацијата на предметите низ дома - изгледа е толку сериозна работа што заслужува совети од вистински мајстор, преточени во книга-бестселер.

Во рубрикава веќе пишувавме за Фалолошкиот музеј (или музејот на пениси) во Исланд, кој вклучува 290 фалуси на цицачи, меѓу кои и петнаесет модели од овој скапоцен орган на членовите на нивната национална ракометна репрезентација. Но во светот има уште најмалку една голема збирка на уметност инспирирана од него.

Архитектонското ремек-дело Саграда Фамилија во Барселона се гради веќе 130 години. Има такви кои се надеваат дека по завршувањето, 20 години од сега, нејзиниот креатор ќе биде св. Гауди.

Како што научната фантастика всушност зборува за постоечки светови и луѓе само „преоблечени" во вонземјани, така и детската литература знае да содржи големи вистини, за кои малите луѓе почнуваат да стануваат свесни дури кога ќе пораснат. Еве една таква приказна, за кристално чистиот Џакомо и мрачниот тиранин.

Што да пише човек во рубрика за култура во моментов, а да не звучи лигаво или само формално ангажирано? Посегнувам во третиот ред одозгора во домашната библиотека, по некој кој поминал низ „скудни времиња" и од нив извлекол мудрост. Мирко Ковач за политичката тврдина и дрзниците коишто ја запоседнуваат.

Има за најдобри филмови, за најлоши филмови, за телевизиски серии, за порно, за документарци. Ама не знаевме дека има и за трејлери. Кратка историја на овој жанр, и приказната околу неговото име.