Да можевме, овој текст ќе ви го напишевме на старата добра црна (или зелена) школска табла, со сунѓер во левата и креда во десната рака. Не само заради некаква носталгија, туку како протест против сите тие Power Point презентации, лаптопи, таблети, кои го претворија образованието во куп шарени сличиња. Плус, никаков дигитален аудио ефект не може да го замени звукот на чкрипење со креда на табла.

Перуанскиот нобеловец има нова збирка есеи, опишана како „провокативна" иако зборува за една ноторна вистина - опаѓањето на интелектуалниот живот. Не нашиот, општо.

Три години по објавувањето на еден текст на Дежуловиќ, судот одлучи дека Слободна Далмација треба да им плати отштета на навредените. И наместо уредникот кој го одобрил текстот зад застане зад новинарот, тој одлучи да ја прекине соработката со добитникот на највисоката европска награда за новинарство. Колегите се солидаризираат, а тој повторно во случајов гледа нешто добро -  се чувствува како да е 1990, а тој млад и полетен. 

За да покажеме дека џез публиката во Скопје има не само историско минато и плодна сегашност, туку и сигурна иднина, поканивме еден млад човек, студент од прва година по етнологија, да напише неколку редови за една од неговите музички љубови. 

Можеби не е баш соодветно да се каже дека Бенедикта е „бенд“, затоа што се состои од 18 монаси, од манастирот Св. Бенедикт во централна Италија. Нивниот нов албум „Напеви од Норча" веќе е хит, а најдобро легнува доколку се слуша пиејќи го пивото коешто самите го произведуваат.

Во 2018 една британска издавачка куќа нема да објави ниту едно дело од машки автор. Одлуката е резултат на две работи, кои очигледно функционираат ако сакаш да иницираш промена: јавна провокација и шарени дијаграми.

Некоја нова мода се појавува во САД последниве месеци - луѓето ги даваат нивните домови, фарми и хотели како награди на книжевни конкурси. Иако ова за сопствениците е добар начин да се ослободат од долговите, тие истовремено им даваат шанса на оние со помали примања и литературен талент да добијат дом каде би пишувале на раат.

Mинатото лето актуелниот министер за финансии на Грција минал десет дена пишувајќи книга за економија на грчки. Идејата била таа да се напише како да ѝ се обраќа на неговата ќерка-тинејџерка, односно идеите во неа да бидат изложени едноставно, и на начин кој би ги инспирирал младите да покажат интерес за економските процеси. Судејќи според овој извадок, Варуфакис успева во тоа.

Нов филм на режисер чие уметничко име е Диастем (Diastème) сугерира врска помеѓу неонацистите и третата по големина партија во Франција, Националниот фронт. Иако критиките се позитивни, кино салите во Франција ги откажуваат проекциите, поради страв од насилства.

Иако звучи како нешто што е универзално убаво да се чуе, „благодарам" во различни култури се употребува и се толкува различно. Еве една споредба помеѓу САД и Индија - Македонија е веројатно нешто помеѓу.

Објавен на денешен ден, 8 јуни 1949, „1984" е еден од најзначајните романи во светската книжевност. „Големиот брат", „новоговор", „орвеловски" се асоцијации за репресивни времиња и режими, кои и денес се исто толку актуелни колку и во времето на појавување на книгата, која за малку никогаш немало да биде завршена.

Двајца британски актери, кои се играат самите себеси, минуваат шест дена шетајќи по италијанскиот брег. Се мачат јадејќи во прекрасни ресторани, спиејќи во скапи апартмани во кои престојувале Наполеон или Грета Гарбо и едрејќи со брод под име „Трпение". Ама освен од завист и воајеризам, филмот го изгледавме и заради нивните шармантно апсурдни муабети.

Бескрајно шармантен, неофицијален туристички водич за град-антички побратим на Скопје, во кој се наоѓа најтесната улица на светот, а ако сте доволно љубопитни, и најширокиот поглед на свет. 

Мислевме дека нема нешто што не сме го чуле од Кеш, додека не наидовме на оваа песна, чија приказна и различни верзии излегоа поинтересни од очекуваното.

Додека ние сакаме модерното да го претвораме во барок, Французите одат контра - во нивните барокни замоци од време на време поставуваат изложби на современи автори. Сега една таква поставка, во замокот Версај, предизвикува жестоки полемики.

Има луѓе во овој напорен и сè помалку хуман град, кои се обидуваат барем од своето „внатре" да направат естетски автономна територија. Лежерен, дискретен и посветен на своите љубови, Влатко е еден од нив. Денес промовира и книга, чиј жанр е веројатно најдобро опишан со насловот.

Истражувачко-културно-гастрономски проект изработен од Центарот за мировни студии на Хрватска, кој нè запознава со мирисот и вкусот на домашната кујна на бегалците и азилантите во оваа земја.

Во Германија во моментов има 10.200 библиотеки, од кои 106 се мобилни, библиотеки „на тркала" кои патуваат главно низ руралните средини. Но оние општинските се соочуваат со буџетски скратувања кои се закана по нивното постоење. Во последниве години голем број од нив се затворени, а други се драстично намалени или пак работат со скратено работно време.

На покана на гостите-уредници на специјално издание на New Statesman, Нил Гајман и Аманда Палмер, познати писатели, активисти и јавни личности го откриваат она што обично го оставаат неискажано. Што од немукает, што од страв, што затоа што е потребна мудрост за да се направи разлика помеѓу она за што е подобро да се молчи, и она за што мора да се зборува, па дури и да се вика. 

Последниве 15 години ниту една книга напишана од жена, а во која истовремено работите се раскажани од аспект на женски лик, нема добиено ни Пулицер, ни Букер, ни бутур. Ако не верувате, погледнете ги овие дијаграми.

Тешко е да се гледа научна-фантастика во која речиси совршени човечки „репликанти" се обидуваат да ја преземат контролата, без асоцијации на Блејд Ранер, и чувство дека сè по него е во сенка на неговата визуелна и визионерска моќ. Па сепак, Ex Machina е повеќе од дистописки спектакл во кој главен лик е згодна и (вештачки) интелигентна жена, какви што се изнагледавме во последно време.

Дека содржината на едно дело е во втор план пред вонкнижевните случувања поврзани со неговиот автор, особено ако некој има интерес од таквото толкување, покажаа неодамнешните случувања во Хрватска. Причина е една елементарна честичка која недостасува - знаењето.

Ричард Принс (1949) е еден од најкритикуваните, а истовремено одлично продавани современи уметници. Неговата техника еуфемистично се нарекува „рефотографирање", а всушност се состои од обично крадење туѓи фотографии и правење минимални интервенции врз нив. Најнов скандал поврзан со него - изложба на слики од Инстаграм и нивно продавање за 90,000 долари.