Oваа тематска збирка раскази не е од ,туку за еден од нашите најзначајни и најдаровити автори од втората половина на 20 и почетокот на 21 век. Таа на едно место спојува автори од повеќе генерации, чии различни „ракописи“ орбитираат околу големото дело на Андреевски. Како најава за промоцијата која ќе се одржи утре (25.06.) во 12 часот во МАНУ, со дозвола на приредувачката го пренесуваме нејзиниот предговор, кој ги отсликува сите лица на овие раскази. 

„Искрено, гледањето на оваа грозна фантазија-комедија е полошо од тоа некој да ве удри по лице со голема мокра риба“. Вака го оцени овој филм во времето на неговото појавување познатиот критичар на Гардијан, Питер Бредшо. Но полека Пеце, има тука нешто повеќе од Кристина Ричи со свињска рилка. 

Тоа 18 години да си вработен на половина работно време како продавачка во маркет, плус да си немажена и без деца, во јапонската (и не само јапонската) култура се смета за комплетен неуспех за една жена. Но што ако тоа е единственото во коешто се пронаоѓаш и се чувствуваш како човек?

Во нова поставка, визуелните уметности и фудбалот формираат фин пар. Под наслов „Во движење - уметност и фудбал“, Музејот на фудбалот во Дортмунд организира „пријателски натпревар“ помеѓу овие две значајни области од човечкиот живот. 

Не ни беше познато дека всушност до скоро, тениските точиња биле бели (Вимблдон користел такви до 1985). За промената кон жолто има многу добра причина, а неа ја забележал и сугерирал решение никој друг туку Дејвид Атенборо.

Меѓународното друштво за меѓусебна помош во борбата против алкохолизмот, познатото АА, има над 2 милиони членови низ светот. Тоа се обидува да им помогне на своите членови да останат трезни. И покрај тоа што студиите за неговите реални ефекти се оспорувани, АА има значаен ефект на културата на САД. Еден помалку познат аспект е влијанието на славниот швајцарски психијатар врз неговите принципи.

Од римскиот поет Хорациј до премиерот Черчил, многумина ја имаат користено фразата - но како таа станала метафора за депресија?

До сега главно се зборуваше за збунката кога нешто направено од ВИ делува реално. А што ако веќе сме западнале во таква когнитивна дисонанца што и реалното ни е ко вештачко? Откако црвот на сомнежот во разликата еднаш ќе влезе во умот, тешко е да се врати довербата во неговата моќ да разликува.

Денес во Јапонија можат да се купат „пан“, „табако“ и „темпура“. Овие производи - леб, цигари и поховани морски плодови или зеленчук се вообичаени за оваа земја. Но коренот на зборовите им е португалски - земја од која дошле првите патници во Земјата на изгрејсонцето.

Вообичаено се зборува за „наследена траума“ во контекст на личните или колективните мемории, на поединци, семејствa или на целата заедница. Но епигентиката, проучувањето на генетските модификации кои влијаат врз активноста на организмот без да ја променат неговата ДНК, сугерира дека како што може да се наследат стравови, така тоа може да се направи и со довербата и сочувството. 

Британците Колдплеј најавија дека својот десетти албум ќе го издадат на еколошки најодржливиот винил досега. Бендот вели дека јаглеродните емисии за негова изработка во овој случај ќе бидат намалени за 85%, благодарејќи на нов метод. 

Користејќи го симулаторот за биење битки, „Кригшпил“, Хитлер ја презел Франција, Сталин го избркал Хитлер, а Реган го спасил светот од нуклеарна катастрофа. Со други зборови, игра не е зафрканција.

Албертина во срцето на Виена е најголемиот музеј за модерна уметност во централна Европа, дом на една од најбогатите графички збирки на светот, со над 65.000 цртежи и околу 1 милион графики од старите мајстори. Но од 8 март до 14 јули оваа година најголемиот интерес е за изложба посветена на еден од пионерите на поп-артот.

Буниката е токсично растение со потекло од Евроазија, а денес распространето низ целиот свет. Во минатото се користела заедно со мандрагората, лудото билје и татулата како анестетик, но и во „волшебни напитоци“. Дејството е халуцинирање и чувство на летање, а ова го знаеле и древните Римјани. Не се буниме.

„Геносин Зоне“ во изложбениот простор на Кунстхале во Виена е спој на научни дискурси и нивно уметничко толкување. Темата е генерално многу интересна, но особено за земји кои имаат силна симболична поврзаност со сонцето, како нашата. 

Во периодот на кулминација на анти-стриповската хистерија, младински групи, цркви и училишта во САД организирале цели клади од стрипови, меѓу кои имало и такви кои кои ама по ништо не требало да бидат спорни. Пожарите згаснале со подемот на телевизијата, кога стриповите веќе не биле опасни.

Во текот на својот живот големиот германски драматург креирал откачени монтажи кои прикажувале како според него нацизмот ја инфицира земјата од којашто морал да избега. Зошто беше потребно толку време за да се дознае за нив?

Нејзиното име денес е само фуснота во аеронаутичката историја. Но живот ѝ бил како од филм - сиромашна шивачка која почнала да му асистира на познат изумител на летачки балони за потоа и самата да стане сензација, а за време на Првата светска војна и национален херој. 

Терминот би требало да асоцира на времиња кога да се биде декадентен значело да се биде контра мејнстрим идеологијата, на силен интелектуален бунт и „неморалност“ која ги скандализирала пуританците. Но денес „декадентен“ се користи во реклами во контекст на луксуз и хедонизам, како Оскар Вајлд да бил суден што зел пакет масажи.

Благодарејќи на милиони години еволуција, човечкото тело се испраксирало во однос на своите развојни процеси. Поголемиот дел од времето тоа ни дава коректен број органи и структури кои ни се потребни за да функционираме. Ама, тоа не значи дека не можат да се случат и курцшлуси.

Оние со почувствителен сензорно-невролошки систем имаат проблем дури и со краток престој на какво и да е пловило. Но има и друг феномен - откако си се прилагодил со помал или поголем напор на морето, вратен на копно ти се лоши.

Името на Черчил се спомнува како директен или индиректен учесник во еден куп историски настани. Еве уште еден, кој можеби не е толку значаен како спротивставувањето на Третиот рајх или добивањето Нобел, но сепак се важи.

Прашањето делува банално, но овој основен поттик е изненадувачки сложен и обично губи на интензитет и навременост како што старееме. До сега истражувачите се фокусираа на бешиката, но време е тие да се свртат кон мозокот, големиот команден центар на повеќе органи па и на овој.

На моменти хаотична и повторлива, веројатно посоодветна за филм, оваа приказна зборува за внатрешните демони на еден човек, кој лесно може да се вклопи во стереотипот на „намачениот гениј“, но и на длабоките сомнежи и стравови на секој од нас.