Човекот, за разлика од неговиот претходник, не е по книгите. Но сепак многу чита. За своја душа.

Јан-Вернер Милер предава политика на Принстон. Во август минатата година објави нова книга во која во предвечерјето на победата на Трамп, и во ерата на подемот на популизмот, се обидува да објасни - што е точно тоа од што истовремено се плашиме, а под чие влијание сепак толку лесно потпаѓаме?

Наспроти латинската мудрост која упорно го тврди спротивното, вкусовите, па и оние филмските, си се стандардно поле за расправање. И генерално, фала богу за тоа. Но одамна не сме доживеале филм да направи толкав раскол, при што најлошо проаѓаат оние кои останале рамнодушни.

На прв поглед фотографиите се сосема обични. Имаат хаштази, емоџи (смајли, срце, ѕвездичка), ликовите на нив изгледаат како да се забавуваат. Но нешто почнува да не штима кога ќе сфатите дека тие се направени среде споменик на холокаустот.

Луј Дарже, командант во француската војска, бил уверен дека со поставување фотографска плоча над челото може да регистрира што се случува во човечкиот ум. Неговиот обид за научно издржана „мисловна фотографија“ не успеале, но сепак извршиле влијание врз современите напори во оваа смисла.

Ако мислите дека ова е филм за вонземјани со седум пипци кои се обидуваат да искомуницираат со човештвото, имаме мало изненадување за вас. Вистинските главни ликови во него не се ни таа лингвистката што се обидува да ги разбере, ни хептаподите Абот и Костело, туку други двајца, со по две раце и две нозе, кои се викаат Сапир и Ворф.

Сите претседатели-демократи до сега, освен еден, имале поет на инаугурацијата. Трамп, исто како и останатите републиканци, изгледа не е по стиховите. 

Додека градскиот пејсаж изгледа како секој ден да се будите во Панксатони, и само е прашање на минутажа кога пред вас ќе излезе Фил, Фил Конорс, разбијте го ова чувство на ден кој се повторува со нешто креативно. Како прво, имате ли дома книги кои не се за потпала, ама се за кристализација?

Руми е најпродаваниот поет во САД и инспирација на куп славни личности. Негови цитати ги „красат“ ѕидовите на социјалните мрежи. Но дали би било така доколку неговите преведувачи на англиски коректно би ги превеле и оние референци во неговите стихови кои имаат експлицитна поврзаност со исламот?

Деновиве во Екатимерини наидовме на сосема краток некролог-информација дека во Атина на 74 години умрел извесен Алексис Мардас, опишан како „еден од најнеобичните ликови“ кои орбитирале околу Битлси. Откачен Грк кој му бил инспирација на Ленон? Ова моравме да го провериме.

За празнициве со задоволство исчитавме нова книга на македонски автор. Четвртиот роман на Сашо Кокаланов, еден од авторите на сатиричната „Коза ностра“ и на серијата „Преспав“, чиј главен лик е неуспешен новинар кој менува професија во - детектив.

Откако Трамп едвај состави листа на музичари кои би настапиле на неговата инагурација, сега се соочува со закани за генерален штрајк. И дел од културните работници се придружуваат на идејата. Но дали е ова навистина промовирање отпор или позерство?

Книгата која ја влечкав со себе на летување и на сите можни патувања од тогаш, со нејзините (скоро) 600 страници oколу празниците веќе ми стежна на совеста. А грижата на совест за непрочитана книга понекогаш е поголема од онаа за непочната диета. Сепак, едното не го исклучува другото - кога ќе ја земете оваа в раце, често ќе заборавате и да јадете.

Насловот не е метафоричен, се работи за нова студија на буквалното меѓусебно јадење на припадници на еден ист животински вид. Вклучително и нашиот.

Седум години подоцна и 10 пати над предвидениот буџет, салата на Елбфилхармонија е завршена. Современа европска градба без преседан кога станува збор за амбицијата и потрошените пари - 789 милиони евра - таа сега е предмет на проучување и восхит. А за авторите, знак дека сепак успеале да си го надживеат делото кое се заканувало дека ќе ги убие.

Пред неколку дена излезе книга посветена на вистинска приказна за најпознатата жена-детектив од Њујорк од 1917. Сто години по нејзиниот најпознат случај, авторот Брад Рика потсетува на оваа прониклива и храбра жена, првата регионална јавна обвинителка на САД.

Од невини престапи како да каснеш падобранец сред диета, до поголеми кои вклучуваат измами, секс или пари. Најчесто им одолеваме, особено на поголемите. Но кој е подобра личност: оној кој постапува морално додека е искушуван, или оној кој никогаш не доаѓа во таква ситуација?

Едно време ревносно се бележеа и цитираа последните изговорени зборови на големите умови. Од нашата епоха ќе останат еден куп последни СМС-и и пораки на чет. Токму ним им е посветена нова книга.

Кога добитникот на Пулицер, писателот Мајкл Канингем, добил повик од некој кој се претставил како Дејвид Боуви, мислел дека е зафрканција. Не знаел дека тоа е моментот кога ќе започне едногодишна соработка на мјузикл, кој вклучува вонземјани, маријачи и измислени необјавени песни на Боб Дилан. Еве ја неговата приказна.

Како што обично бива, откако ќе се испукаат листите на наградените почнуваат анализите - зошто добил оној а не овој, кој како бил облечен, кој водител бил најсмешен, кој воопшто не се појавил. Но како ретко кога до сега, анализирани се политичките пораки на настанот, кој е изгледа само вовед во истата таква ангажираност на Оскарите.

Годината што ја оставивме зад нас консензуално е прогласена за таква која не сакаме да се повтори. За ретроактивно да се рационализира сето она што му се случи на светот, и што ќе продолжи да му се случува, меѓу другото се посегнува по филмови кои визионерски го претскажале она што денес го живееме, а чии пораки не сме ги сфатиле доволно сериозно. Еден од нив е токму овој.

Што кога во градот постоечките гробни места не се доволни, а често фаќа епидемија на заразни болести? Се отвара железничка пруга до најблиското соодветно место, а живите прават еднодневни „екскурзии“ за да ги закопаат своите мртви. Или барем така било во Британија при крај на 19 и голем дел од 20 век. 

Во супермаркетот Теско во Бирмингем мистериозен посетител остава отпечатени, внимателно одбрани песни. Истиот, или можеби група луѓе, анонимно испраќаат песни на фризери. Трет ги остава по кафани. Или овие случаи се поврзани, или Британците навистина веруваат во моќта на поезијата да комуницира.

На 1 јануари излезе првата епизода од четвртата сезона на „Шерлок“ која фановите (=ние) долго време ја очекуваа. Критиката не е воодушевена, ама и aвторот знае како да врати.