Додека го очекуваме вториот дел од „Гладијатор“ со Пол Мескал, чија премиера се случи неодамна во Лондон, да видиме што се знае за жените кои ја играле истата улога, но за кои барем засега не е снимен филм. 

Пред точно еден месец битолчанецот Златко Симовски издаде книга за своите искуства како работник на крузер. Откако беше одбиен да ја промовира во локалната книжарница, тоа го стори во продавница за алкохол и го постигна посакуваниот ефект - го привлече нашето внимание. Ја прочитавме книгата, оттиснувајќи се заедно со него на далечно патување, но поштедени од морска болест и дрски шефови-земјаци. 

Резервираните интроверти ги викаме чудни, срамежливи, „затворени“, гикови. Е, ама во Кина, благодарение на еден стрип, од скоро ги викаат - Финци.

Американскиот виртуозен контрабасист, композитор и пијанист, бил познат по својот избувлив темперамент. Некој мрчатор еднаш толку го изнервирал што без размислување од него го треснал својот бас од 20.000 долари. Друг пат, кога пијанистот што го придружувал постојано грешел, Мингус СО ГОЛИ РАЦЕ ги истргнал жиците од пијаното. Е, ама кога биле во прашање мачки, човекот имал зен трпение.

Кога славни личности и „инфлуенсери“ тврдат дека постигнале нешто затоа што го манифестирале, тие користат глагол во тазе значење на користење специфични практики за фокусирање на умот на нешто што го сакаш, за тоа да стане реалност. Манифестирате?

Забораваме каде сме паркирале. Ги губиме клучевите. Им се обраќаме на луѓе со погрешно име. „Да се греши е човечки“, напишал поетот Александар Поуп. Да, ама не е САМО човечки.

Вчера, 19 ноември, беше соопштено дека на 92-годишна возраст починал Шунтаро Таникава. Тој е еден од најпознатите повоени јапонски поети, а неговото дебитантско дело од 1952 било насловено „Две милијарди светлосни години самотија“ (Маркес може вода да му носи). И покрај генералното непријателство на Јапонија кон американската култура во тоа време, тој го преведувал стрипот со Снупи и внесувал американизми во своите дела. Како на пример - лименка кока-кола.

Акронимот кој најчесто означува дека починала позната личност (или можеби нечија батерија) е rest in peace или почивај во мир. Но она што најчесто го читаме и толкуваме на англиски е всушност латинска кратенка.

Многу е веројатно да сте гледале некоја од верзиите на екранизацијата на текстот на Реџиналд Роуз, за 12-мина поротници и нивните дискусии за тоа дали постои основано сомневање за она за што се товари осомничениот. Една човечка судбина е во нивните раце. Текстот што се занимава со универзалната тема на „психологијата на толпата“ и моќта на поединецот да направи разлика е поврзан со интересни факти. 

Се нарекува уште и момент на „Еурека“ и се однесува на ненадеен увид во претходно неразбирлив проблем или концепт. Со него најчесто се поврзува работата на германскиот психолог и лингвист Карл Булер, но и на целата школа на гешталт психологија.

Понекогаш кратењето зборови во пораки се прави од практични причини. Но ако се претвори во манир, психолозите-автори на нова студија велат дека се перцепира како вложување помал напор во комуникацијата. А ако е со сила, тогаш е неискрено.

На 17 декември, на 60-годишнината од премиерата на „За грст долари“, ќе излезе нова биографска книга за Серџо Леоне. Во неа се содржани фотографии на кои јасно се гледа како славниот режисер со мимики му објаснува на Клинт Иствуд што треба да изглуми. 

Шесте епизоди од оваа мини-серија требало да се скратат на три, за да се избегнат повторувањата, мелодрамата и на моменти крајно лошата глума. Единственото добро што го прави и што сепак држи пред екран е што во судирот Каспаров-Дип Блу ги бара корените на нашата денешна фасцинација со судирот човек-вештачка интелигенција.

Зошто нешто што многумина би го нарекле најкласичната или најконзервативната од сите сексуални позиции е именувано според мисионери? Да ѕирнеме под чаршафите. 

Од мал број добри последици од пандемијата остана и праксата за среќавање на групи луѓе онлајн. Ваквите состаноци се вообичаено поефикасни, плус не се малтретираш да соблекуваш долен дел пижама. Но првата ваква средба всушност се случила многу порано од 2000-тите. 

Приказната има повеќе верзии, ама да почнеме од оваа. Човек во долгови наслушнува муабет во кој се проценува дали би било можно човек со витешки шлем, туркајќи количка за бебе, да го помине светот пеш. Доброволно се пријавил, за денешни 3 милиони долари. 

Нова книга на американскиот историчар и социолог на наука, Стивен Шапин од Универзитетот Харвард се однесува на историјата на идеите за храната и како таа влијаела и се уште влијае врз нашите животи. Да се јаде здраво не е само одговорност кон нашето тело, туку и морален императив, кој од нас прави добри или помалку добри (дисциплинирани, одговорни) луѓе.

Ако никогаш не сте слушнале за него, погледнете го малку подобро името. Ајде сега прочитајте го од назад кон напред. „Обратноста“ се рефлектира и во самата содржина.

Во текот на опсадата на Ленинград од Втората светска војна, ботаничарите кои биле задолжени за скапоцената збирка на семиња ја штителе од оган, глодари и - од сопствената глад.

Пред да бидат измислени фрижидерите, луѓето се снаоѓале на разни креативни начини за храната да не се расипе. Но Русите ја имаат најинтересната финта кога е во прашање млеко.

Стивен Хризомалис во својата книга „Пресметувања“ ја истражува замената на римските броеви со арапски како сложен процес кој траел повеќе од пет столетија, оспорувајќи го постоечкото уверување дека арапските бројки биле прифатени исклучиво поради нивната повисока ефикасност. 

Како што тргнала работата, да се студира странски јазик за човек да работи како преведувач, навистина не изгледа како добар долгорочен план. Ако денес ВИ преведува доволно добро „комерцијална проза“ (демек полесна литература), за колку време ќе може да ги долови суптилните нијанси на поезијата?

Неодамнешната премиера на „Оружјето и човекот“, драма на Ирецот Џорџ Бернард Шо, за српско-бугарската војна од 1885, помина со инциденти. Софискиот народен театар беше обиколен од неколку стотина бугарски националисти кои протестираа поради начинот на кој се прикажани нивните предци во претставата, режирана од Џон Малкович. За што всушност станува збор во текстот?

Сè започна од една објава на социјалните мрежи непосредно по смртта на Оливера Николова. „Еден од омилените факти за неа, е дека заедно со сопругот го имаат смислено и воведено зборот 'иднина' во македонскиот јазик“ - гласеше таа. Зарем е можно до Оливера да не сме имале „иднина“? Потрагата по одговор на ова прашање нè вовлече во „зајачка дупка“ која излегува од рамките на самиот повод.