„Оние што пишуваат прирачници за самопомош во однос на другите писатели се како жаби во споредба со цицачите; тие не се раѓаат, тие се мрестат“. Така напишал влијателниот новинар на Њујоркер, Двајт Мекдоналд во 1954. Но поделбата на „сериозни“ и „популарни“ писатели не била секогаш толку ригидна колку што изгледа. 

„Мир, просперитет и пријателство со сите нации“, гласи текстот на новата монета која треба да излезе на денот на истапување на Британија од ЕУ, 31 јануари. „Неписмени!“, реагира славниот автор Филип Пулман, посочувајќи дека во реченицата фали тн. „оксфордска запирка“.

Во момент кога Кина го проширува карантинот кој треба да спречи експанзија на коронавирусот на 12 градови со вкупно 35 милиони жители, да погледнеме во историјата на овој феномен, и дали ваквите мерки реално помогнале во заштита на населението.

Организаторите на првата британска изложба на тема тантра, на публиката ѝ порачуваат две битни нешта: дека таа нема да вклучува ништо од Кама Сутра. И дека во неа не е спомнат Стинг.

До сега на долго и на широко сме зборувале за непреводливите зборови од различни култури, кои кажуваат нешто за нивниот светоглед. Но уште поинтересни и потешки за превод се поговорките, афоризмите и идиомите кои буквално пренесени често звучат смешно и бесмислено.

По смртта на 77 години на човекот кој според многумина беше душата на Монти Пајтон, негово интервју од 2014, кое до сега се нема појавено онлајн.

Нам ни личи на зурла, иако англискиот термин е „флејта“ (flute) на срамот. Во средниот век служела за казнување на луѓе што го нарушуваат јавниот ред и мир. Пред сè на лоши и неталентирани музичари.

Се вика Алекс Кристофи, а стана славен на социјалните мрежи откако постираше фотографија од неговата необична практика, самиот да ги дели дебелите книги на „томови“, со тоа што ќе ги пресече. Луѓе сега го нарекуваат „убиец“, „психопат“ и го пријавуваат во полиција за кривично дело.

Не станува збор за политичка коректност. Ни за проста форма, церемонијалност и манири зад кои се кријат други намери. Пристојноста е, и треба да биде, нешто повеќе од потиснување на поинаквите (непристојните?) мислења и начини на однесување, вели нова книга.

Некои ги прескокнуваат, други сметаат дека се корисни како воведи, без оглед дали се напишани од самите автори или од некој познавач на нивото дело. Има и такви предговори кои можат да функционираат како засебни есеи. Во нова книга, сите тие се реални, ама се напишани за книги кои (сè уште) не постојат.

Нова книга на Џон Тирни и Рој Ф. Баумајстер, „Моќта на лошото“, ни потврдува нешто што веќе искуствено го знаеме - дека лошите работи подолго се памтат од добрите, и дека моќта на негативното мислење е како онаа на ламја со три (во случајов четири) глави. И една глава да исечеш, на нејзино место се појавува нова. Освен ако не ги исечеш сите истовремено.

Станува збор за нова онлајн архива која ја содржи историјата на бендот, претходно недостапни раритетни снимки, живи настапи и друг материјал.

Сигурно не е најдобриот филм што некогаш сте го гледале. Но иако е од жанр кој си бара пари за да биде убедлив, тоа што е направен со лични и мали средства на авторите не му одзема од квалитетот. Напротив, така станува добра лекција за тоа како инаетот и тимската работа можат да победат.

20 години откако напишал книга во која тврдел дека стравот од смртта е тотално неоправдан, еден американски филозоф го менува мислењето, и тоа не само за смртта, туку и за смислата на животот. Вели дека дури сега, на 97, ништо не му е јасно.

Филмот за кој Том Хенкс доби номинација за Оскар е приказна за човек кој реално постоел. Но неговиот карактер е толку редок и неверојатен, што исто како да е измислен.

Новогодишен подарок од домашните ни ги отвори очите (всушност, ушите) за албум снимен далечната 1979. На него има прогресивен рок, амбиентални мелодии и глас на две пејачки кои тогаш биле во подем - историја на една култура, од која и ние некогаш бевме дел.

Медот кој содржи психоактивни супстанци и денес се произведува во планините Качкар во Турција. Да не оди некој натаму деновиве?

Веројатно највлијателниот жив научно-фантастичен автор има нова книга. Се вика „Агенција“, а во неа се замислува свет во кој во 2016 победила Хилари. И, да нема дилеми, не дека тој е нешто подобар од овој нашиов.

Нова студија открила дека кравите користат специфични вокализации во различни емоционални контексти. 

Навистина не е тешко да се замислите среде слика на овој американски уметник, како гледате низ прозорец од спалната или слушате тивка музика во некој бар доцна во ноќта. Ама сега може и да спиете во соба дизајнирана според негово дело.

Знаеме денешни ВЦ-иња во кои има цели библиотеки полни списанија, па и со по некоја книга. Ама дизајнерите од 18 век или имале уште поголема почит кон пишаниот збор, или обратно, многу добра смисла за критика.

Комисијата формирана од Руската академија на науки ги „чешлаше“ научните списанија од различни области поради обвинувања за плагијаторство, авто-плагијаторство и таканаречено „подарено авторство“. Резултатот е „бомба“ во руските научни кругови.

Умберто Еко во далечната 1959 пишувал месечна колумна во списанието Вери, која изобилувала со лингвистички експерименти, но и со пародични препрочитувања на славни дела. Едно од нив се однесува на Набоковата „Лолита“. И без да ви правиме спојлери, само ќе ви кажеме - подгответе се за во најмала рака необични сцени на љубов меѓу младиот Умберто Умберто и неговата Бабита.

Еден од најдобрите филмови на 2019 ќе биде адаптиран во мини-серија, во продукција на ХБО.