Текстов не е замислен како реакција на подмолните трикови за „омрсување" за Валентајн, промовирани од машкиот дел на редакцијата, и не е совет до сите девојки кои не знаат што да им купат на партнерите за овој празник. Од друга страна, не е грев ни ако го толкувате баш така..

Не дека е важно да знаете дали зад некоја песна стои вистински настан и фиљан човек на кого му е посветена за таа да ве допре, и да помислите дека е напишана баш за вас и вашата љубовна среќа/болка/чемер/јад. Ама па овие песни се толку познати, што сигурно нема да ви ги расипеме со деталите околу нивното создавање. 

Откако првата ексклузивна фотографија од долго најавуваниот нов филм на Ларс фон Трир ги разочара гладните за скандал, кои овој режисер редовно ги снабдува со материјал, втората фотка е веќе нешто сосема друго...

Авторитетните фигури - а има ли поголем папа од папата? - се податни теми на уметнички дела, заради „гребење" на уметниците од славата на првите, но и заради желбата за пародичност и контроверзност, кои со ваквите ликови секогаш успева.

Песничките се прекрасни мнемонички средства: кој пее-тој и памти. Од нашата од Бушава азбука, преку хрватската, турската, една од малезиските и етиопските, до хард-кор верзија на грчката, сигурни сме дека ова е забавен начин да се чујат, а можеби и научат туѓите азбуки, дури и ако не сте деца.

Филмов може или да ве скрши на парчиња и да не можете со денови да си дојдете на себе, или да ви биде досаден и непотребно долг. Оние кои сигурно треба да го гледаат филмот се парови во долги врски, кои некаде по пат заборавиле дека до нив дише друго човечко суштество.

500 литри еколошки нештетни бои фрлени на улиците на Берлинскиот Розенталер плац. И една фина слика која ја формираат автомобилите во движење. По нашите улици би имало и некое копито.

Измислен јазик, обичен државен службеник, малку историја на лингвистика и - терористи од Калмикија! Еден од оние фасцинантни текстови на Њујоркер кои повеќе личат на мали студии.

На колегите од сајтов изгледа веќе им е очигледна опседнатоста на Букбокс со умирачки, па џентлменски ни го отстапија текстов, од кој ни доаѓа вода на уста. Не, не е за мртви луѓе. За сладоледи е.

Пајтоновецот Тери Џонс ќе ja режира научно-фантастичната фарса, во која останатите од трупата играат - вонземјани.

Славниот кантавтор во текот на животот напишал (и испеал) илјадници песни, но колку што се знае, до смртта во 1967, напишал само еден роман, неодамна пронајдениот „Куќа од земја". Издавач е - Џони Деп!

Memento mori - запомни дека си смртен, гласи латинската изрека. Некои луѓе ова го забораваат, други го потиснуваат, но трети се подготвени со време да се соочат со овој факт. И тоа дури лежерно си пијат кафе.

Во бројни домаќинства Лего коцките се основен градежен материјал на денот, без оглед дали со нив со саати се игра, или на некоја од нив се нагазува со боса нога.

Kaко и визит картите кои ги објавивме неодамна, така и личните документи на познатите уметници кажуваат нешто за нивниот лик и дело. Особено ако се пасоши, на кои обично има онакви глупави фотки, но и печати кои ги раскажуваат приказните за нивните патувања.

Постојат куп изреки кои како „бисери на мудроста" масовно се споделуваат на интернет. Како поздрави и честитки се испраќаат и цели песни или кратки раскази. Но дали тој-и-тој навистина го напишал тоа-и-тоа, и зошто е тоа важно?

Aко мислите дека е-читачот е модерен пронајдок, оваа вест можеби ќе ве разубеди. Историчари тврдат дека една учителка од Шпанија имала инспирација за него уште во 1949.

Пред да почне навалицата од текстови поврзани со љубов, ангелчиња во лет и бонбоњери во форма на срце, еве еден убав визуелен приказ на најголемата интимност која можат да ја споделат двајца. Да, заедничкото спиење.

Има така денови кога човек е фасциниран од некакво интернет откритие. За мене денес е ова - фактот дека постои дисциплина (засега само машка) која го премостува јазот помеѓу физичкото и интелектуалното, во која е подеднакво важно и како се тепаш, и како мислиш. А сето тоа почнало само како СФ идеја на еден стрип цртач.

Темава на прв поглед повеќе одговара ко за Мојата кујна. На втор, ова не само што делува ко да не се јаде, туку и како софистициран уметнички перформанс, кој можеби порачува - од кал да е, ексцентрично да е.

Францускиот филозоф, татко на деконструкцијата, пост-структуралист и постмодернист, едно од оние имиња по кои често се посегнува кога човек сака да звучи начитано („како што вели Дерида..."), има нова биографија. А во неа и една интересна анегдота, која колку што зборува за него, толку зборува и за односот на власта кон мислечките суштества.

Нема подобро интервју со Вејтс од она кое можете да го чуете - со годините гласот и начинот на кој зборува му станува како на некој стар мудрец од Малешевијата, кој со поглед вперен во снежните врвови, со кавалче во едната и пљоска сок од бозел во другата рака, од време на време проговара: „И му викам ја на Кит..."

Замислете тезга на Буњаковец на која се продава сирење, урда и кајмак со натписи на нив, нешто во стилот: „Беровско-мераклиско, од овците медот" или „Секој петок да ја јадеш, прсти да лижеш". Така, ама и многу пософистицирано ги рекламираат нивните сирења продавачите во Њујорк.