Њујорк тајмс објави дека започнува нов проект - сајт на кој вестите на денот ќе бидат во форма на хаикуа. Иако информацијата излезе на 1. април, изгледа дека работата е сериозна.

Во некој друг ден овие фотографии можеби би ги прескокнале како патетични или популистички, или тешко би се воздржале од иронизирање. Но денес ниту една тивка насмевка на шарена позадина нема да ја толкуваме така.

Свиркачките јазици се ретка форма на комуникација која ја има онаму каде луѓето се премногу оддалечени едни од други за да можат разговетно да си довикнат „комшијааа, ајде на пиво!". Второ најдобро решение во отсуство на мобилен и чет е - истото да си го свирнат.

Во книгата која во 2012 доби Пулицер, „Скршнување: како светот стана модерен" (Swerve: How the World Became Modern), Стивен Гринблат ја истражува важноста на книгите за овој потфат, и тоа пред откритието на печатарската преса.

Официјалниот ден на лагата, шегата, подбивот и ставањето маски, кој оваа година случајно се поклопува со изборите, во литературата прв пат се спомнува во „Кентерберијските приказни" на Чосер од 14. век. Но кога е во прашање лажењето, на еден книжевен лик му нема конкуренција. Да, на Минхаузен.

„Љубовникот на лејди Четерли" не е единственото дело на овој автор кое доживеало цензура долга повеќе од три децении. На 30 април ќе излезе збирка од 31 до сега необјавени песни, и тоа во ново двотомно, критичко издание, под наслов „Сите ние".

Сајт за споделување, дискутирање и препорaчување книги со речиси 20 милиони посети месечно не можеше да остане незабележан од големите играчи во сферата на издавањето и продажбата на овој производ. За добро или за лошо, ќе видиме.

„Темната страна на месечината" од 1973 помина 741 недела на топ-листите и стана еден од најпродаваните албуми на сите времиња. Сега славниот драматург го одбележува неговиот јубилеј.

На секој од нас му се има случено да му се сплетка јазикот, да се збуни, или да мора демек да се накашла за да добие во време дур смисли што да каже. Како утеха за сите тие моменти кога ни било глупо - Вуди Ален тоа го прави ама постојано.

Дикенс, Хемингвеј, Марк Твен - во историјата на книжевноста чест е случајот славни писатели да живееле од новинарство. Но врската помеѓу новинарството и пишувањето поезија е поспецифична. Еве зошто.

На меѓународниот ден на штиците што живот значат, ви поставуваме едно хипотетичко прашање - дали би издржале претстава од 24 часа?

Личните сведоштва одамна се препознаени како значаен алтернативен извор на традиционалната историја. Притоа не е интересен само методот, туку и темите. На пример лични сведоштва за храната во Њујорк во раниот 20-ти век.

Оваа недела стотина филозофи ќе пристигнат во Сан Франциско на 87-миот годишен собир на Американското филозофско здружение. Но новинарите нема да го покриваат симпозиумот за епистемологија на модалноста, или оној за семантиката на пежоративите. Јасно е: филозофијата не е вест. Но една нејзина поддисциплина полека станува тоа.

За џезот за време на Втората светска војна, и начините на кои успеал да преживее, веќе пишувавме. За истава тема се интересирал и Кјубрик, кој сакал да сними филм за еден офицер на Луфтвафе, љубител на свинг, кој пишувал за музичките сцени во окупираните градови под псевдонимот д-р Џез.

Можеби затоа што му завидуваат, а најверојатно затоа што навистина знае да биде лигав, Коелјо им е омилена тема за подбишега на книжевните рубрики. Џон Крејс од Гардијан ја раскажува неговата нова книга, „Ракописот пронајден во Акра" со малку, ама одбрани зборови.

До Виена стигнавме низ облаците. Син ми, прв пат во авион, возбудено ги гледаше, споредувајќи ги со шеќерна волна или пена за коса. Тие нè следеа цела недела, а првиот момент кога попуштија и низ нив ѕирна сонцето беше - кога отидовме да ги видиме на изложба!

Во повеќе наврати сме промовирале соработка со спортската рубрика на сајтов. Еве уште еден повод: двајца писатели. нобеловецот Џ. М. Куци и славниот Пол Остер, преку писма дискутираат за сопствената опсесија, да гледаат спортски натпревари, и да се чувствуваат виновно што си го губат времето.

Возбудлива историска драма/авантура направена според вистинската приказна за сплавот и екипажот кој во 1947, предводен од етнолог кој не знаел да плива, поминал 8,000 километри по Пацификот, само за да докаже една алтернативна научна теорија.

Кога светските телевизиски станици го пренесуваа изборот и инаугурацијата на новиот папа, главни фраер(к)и беа оние кои знаат латински. Освен во вакви моменти, овој јазик се води како „мртов", како некорисен и неупотреблив. Но дали е навистина така?

Библиотеките се инспиративни „топоси" за иронизирање, пародизирање и лоцирање на дејства во филмови и реклами. Еве неколку такви примери, кои вклучуваат и ретро промотивни видеа за библиотекарската професија, и за една од најголемите библиотеки во светот.

Teoријата вели дека ако повеќе ги сакате Битлси од Ролинг Стоунси, веројатно повеќе ќе го сакате Астерикс од Алан Форд, и мачки од кучиња. Но ајде да го прошириме „тестот" - што ни кажува тоа дали некој повеќе го сака Вагнер или Верди, мрачниот и апокалиптичен Тевтон, наспроти лиричниот и бомбастичен медитеранец?

Томаж Пандур (1963), кој се прослави со претставата „Шехерезада" (гостуваше и на МОТ), кој на 26 години стана директор на Словенско народно гледалишче и од Марибор направи театарска Мека, и чии претстави играат низ целиот свет, сега се фати во костец со нов предизвик: осмислување на турнејата на - Северина!

Џереми Ајронс, Ринго Стар, Бенетон и едно зајаче - неколку интересни претставувања на папите во современата култура.

Eдно од извинувањата кои Пајтоновци им го упатуваат на оние на кои најмногу им имаат грешено - на политичарите.