Kреирана од американската Национална галерија на уметност, новата игра е развиена за да ја поттикне желбата на корисниците да научат нешто повеќе за нејзината збирка, но и за визуелната уметност воопшто.

Филм кој има одлични предуслови да биде добар -  вистинска приказна за корпоративна алчност која предизвикува човечки трагедии; биографија на еден од најпознатите фоторепортери во историјата; и славен актер кој го толкува неговиот лик. Иако не ги исполнува до крај очекувањата, тој актуелизира една подзаборавена приказна чии последици се чувствувале со децении.

Марина ја знам со години. Ситна но пркосна, со редок „ноу-булшит“ став, не како поза туку како кредо. Отсечна во говорот и артикулирана до степен кој прави да ти е незгодно, ако на пример за филм искоментираш само дека е „добар“. Сочувствително строга, нетипично македонски одговорна. Секогаш мислев дека за да бидеш Марина мора да си од некое друго место. Сега сфаќам дека, иако често сме се гледале, секогаш со нас имало други луѓе. Читајќи ја оваа книга конечно бевме сами, на тоа друго, нејзино место.

На 13 мај 1897 Гуљелмо Маркони ја испратил првата радио порака по воздушен пат, додека бил на посета на приморско одмаралиште во Сомерсет, Британија. Тоа било експеримент кој подоцна спасил стотици животи и го променил начинот на кој светот комуницира.

Во текот на 19 век, растојанието помеѓу живите и мртвите почнало да се зголемува. Болниците и лекарите, погребалните претпријатија, здравствените власти, сите тие работеле на тоа мртвите да се оттргнат од интимноста на своите домови. Властите почнале да ја заменуваат заедницата и семејството како „старатели“ на покојните. Ова создавало „викенд на мртовци“ ситуации, на кои бевме сведоци и во текот на пандемијата.

Два од најзначајните есеи на американскaта писателка, режисерка и политичка активистка, прв пат целосно преведени на македонски. Одличен тајминг, со оглед на нашите досегашни искуства со пандемијата, кои наодите на оваа книга ги потврдуваат со невидена актуелност, и со пораки за кои изгледа ќе ни треба уште време за целосно да ги разбереме. 

Бела точка која скока по мониторот и две линии наместо рекети кои ја одбиваат. Во 1972 Атари ја пушти „Понг“, првата видео-игра наменета за широка публика. Од тогаш до денес многу нешта се променија, но не и потребата да се брка топче по екранот.

На светот (колку што знаеме) веќе нема луѓе што се родиле во 19 век. Во 2018 почина Таџима Наби, Јапонка на возраст од 117 години, родена во 1900-та технички последната година од тој век. Но затоа тука се подвижните слики и звукот како чувари на спомените на луѓето родени претходно.

Не важи само за книги, туку и за филмови, серии (особено за серии со голем број сезони) и други искуства кои ни овозможуваат втопување во друга реалност која ни нуди нешта што поретко ги добиваме во оваа - возбуда и исполнетост. Но кога книгата ќе заврши, тогаш - што?

Онлајн есеј на авторката Џуми Бело во кој таа објаснува зошто во својот роман користела материјал кој бил плагијат е повлечен од познатото списание ЛитХаб, откако некој сфатил дека таа, пишувајќи го, повторно нешто украла. 

Од најновиот „Нан“, преку постарите како „Има ли пилот во авионот?“ или „Американска пита“, еден шаблон постојано се повторува во дизајнот на постерите за комедии. Кој и кога го започнал овој тренд?

Денес, 9.5, навечер по македонско време, ќе бидат соопштени добитниците на овогодинешните Пулицерови награди. Во досегашната историја на ова престижно признание убедливо води Њујорк Тајмс, со 132 добитници кои објавувале на неговите страници. Но војната во Украина фрли сенка врз eден награден од пред речиси еден век.

Љубителите на серијата „Биг бенг тиори“ знаат за „Забава со знамиња“ (Fun With Flags), видео блогот што го снима Шелдон за само неколкумина гледачи (всушност, само за себе). Но приказните за некои од знамињата се навистина интересни. Во една од нив две држави случајно сфатиле дека имаат исто знаме.

На 28 мај во „Паблик рум“ ќе се одржи Фестивал на јапонска култура „Нихон-џи“. Како најава на пребогатата програма пишуваме за книга на јапонски автор, базирана на театарска драма, роман кој е симпатично истражување на нашата потреба да интервенираме во поредокот на нештата, дури и во крајно детерминистички универзум.

Британски режисер, како форма на протест, снимил десетчасовен филм кој извесен Одбор за подобност требало да го гледа за да му додели маркица за категорија гледачи. Цели 607 минути овие зјапале во - ѕид.

Новата серија на ХБО во осум епизоди е трет телевизиски производ во краток период посветен на готвачката која ја промовираше француската кујна во Америка. Од каде ваков обновен интерес за нејзиниот лик? Најверојатно има врска со пандемијата, но можеби и со генералната потреба некој да нè утеши, макар и со крезли.

Како што Букефал е нераскинливо поврзан со Александар Македонски, така Бабиека е подеднакво важен историски лик за Шпанците колку и нивниот национален херој, Ел Сид. Потеклото на неговото име има врска со една легенда.

Гугл Докс овој месец воведе „воук“ функција, со тоа што ги предупредува корисниците кога внесуваат англиски зборови или изрази коишто алгоритамот ги смета за неинклузивни, како „полисмен“, „фајрмен“ или „хаусвајф“. За среќа, дури и нај „разбудените“ се нервираат некој постојано да им мрчи додека куцаат. 

Шеташ низ музеј и гледаш работничко палто како виси на шајка. Си велиш - веројатно го заборавил молерот или водоводџијата. Си го ставаш во торба и спокојно си заминуваш. Нештата кои се во џебовите ноншалантно ги фрлаш, несвесен дека уништуваш уметничко дело. 

Книжарите и критичарите имаат проблем да ја категоризираат оваа книга, која е комбинација на зборови и цртежи, за човечките вистини кои се разоткрија особено за време на глобалната пандемија, која стана споделено искуство на нашиот животен век.

Морничавата моќ на одредено ниско „ла“ е само една од мистериозните вибрации истражувани од композиторот Ричард Мејнворинг во неговата нова книга.

Нискобуџетна драма, снимена во еден кадар, која ни ја отсликува високата тензија која владее во кујните на познатите ресторани. До точка на вриење, препржување, загорување, пукање.

Филозоф и музичар - на прв поглед не баш најприродниот пар, но кога зборуваат Дерида и Колман, на теми како импровизација, јазик и расизам, тоа делува баш така, многу хармонично и природно.

Денес, да се појави некој којшто тврди дека од вода може да направи бензин (и да го демонстрира тоа), веројатно ќе биде прогласен за божество. Тоа за малку ќе му се случело на еден изумител, само што испаднало дека неговиот „бензин“ е сепак малку „зачинета“ вода, доволно колку да проработи моторот, а потоа многу бргу да кородира.