Додека се чудиме што по толку пекање по неа пролетта мина крај нас без да ѝ се порадуваме, на еколозите одамна им е јасно дека работата ќе оди само на полошо. Современите истражувања на климата се потпираат на голем број извори, па и на книжевни и теориски дела од минатото.

Сте стигнале пешки до врв на Водно, а таму под некоја ладовина стојат полици полни со списанија и книги, па дур земате душа можете да си читнете, да ја позајмите, купите или да ја размените. Како звучи? Мене како отворен предлог.

Сабота е, алармот исклучен, домашните блажено спијат, а вие станувате рано-рано и се фаќате за компјутер, за пред денот да тргне во непредвидливи насоки да си поработите на раат. Што, вие не правите така? 

Опкружени со уметнички форми кои по материјалот и амбицијата се од оние „трајните", ги поддржуваме и промовираме оние ефемерните, краткотрајните, и многу посоодветните како симбол на животот. Кој не е ниту мермер, ниту бетон туку - пена.

Кога во книжарницата Лјевак на плоштадот бан Јелачиќ во Загреб ја забележав новата книга на Мураками, со веќе преполна торба други, за момент се замислив. Да, „Норвешка шума", „Спутник", прекрасната „Јужно од границата, западно од сонцето", новата трилогија...ама, книга за трчање? Јас, што не можам да потрчам ни по автобус без болки во листовите? Сепак, книгата ја земав, и без трчање се упатив кон касата.

Јасно е дека самиот термин „мислител" е крајно сомнителен. Сите нешто си мислиме, па тоа не значи дека сме квалификувани за дејноста (има ли „средно мислечко"?), или пак дека од неа можеме да живееме. Да речеме дека овие луѓе се она што денес се подразбира под „интелектуалец". А нему му е работа да - мисли, без оглед која година е.

Навидум ништо посебно - мачор и мачка во нем, црно-бел филм од '40-тите. Но ова сепак не е само првото ЛОЛ видео на сите времиња со овие слатки цицачи.

Гугл наочарите уште официјално не се ни пуштени во продажба, а урбаниот речник веќе се збогати со нов збор - Glasshole, или шупак со (Гугл) наочари. Материјал за лингвистите, но и за социолозите и психолозите. 

Валентин Василович Силвестров (1937) е припадник на таканаречената „киевска авангарда", чија музика во времето на СССР била, благо кажано, маргинализирана. Но во последниве 20-тина години неговите дела почнуваат да се популаризираат, особено вон татковината. За среќа тој е уште жив за да го види и чуе тоа.

Одбележувајќи го денешниот датум, ги анкетиравме нашите политичари и јавни личности кои се нивните омилени книги. Голем дел од нив не можеа да се сетат на ниту еден наслов, или пак велеа дека „сите им се омилени“. Но останатите изненадија, не само со доброто познавање на книжевноста, туку и со својата искреност. 

Хумористичниот сајт The Dartmouth објави меш-ап од славни уметнички дела, и легенди од карикатури на Њујоркер. Резултатот - цепки.

Греам Грин, Борхес, Ибзен и Набоков ги спојува еден необичен факт, што и покрај несомнената писателска величина и слава никогаш не добиле Нобелова за литература. Но Набоков се издвојува од нив и по една некнижевна страст - молците и пеперутките.

Добро, признавам, збиркава е поттикната од завист која тлее од моментот кога уредникот на сајтов почна да ги објавува своите твитови. Под мотото „а јааа?“, еве неколку, без опции за дигитално ширење, заради промоција на старата добра орална традиција.

Порталот trojka.rs објави список на „најимбецилните“ текстови на српски песни. Пренесуваме дел oд нив, а излегуваме со предлози и за некои од домашните. Ги очекуваме и вашите.

„Џермано Сењановиќ е еден од најдобрите живи сатиричари на Балканот", комплиментот кој често му го даваа, од завчера за жал веќе не важи. Чичо замина во вечните риболовишта, каде сигурно исто така ќе мрчи, затоа што му е многу убаво.

Француската рекламна агенција DDP Paris неодамна доби Жолт молив (високо признание кое го доделува Клубот на британски дизајнери и уметнички директори) за кампања за промоција на писменоста и внимателното читање. Сигурни сме дека рекламите прво ќе ве збунат.

Почна вака: во јули објавивме статија за фото-серија под наслов „Фиктивни оброци", во која се визуелизира храната во неколку славни светски романи, како Оливер Твист или Алиса во земјата на чудата.

Иако секој Пулицер би требало да има подеднаква тежина, некои од категориите медиумски се неправедно фаворизирани во однос на други. Така, речиси незабележано помина овогодинешниот за музика. Ајде да ја исправиме работата.

Во некоја неодредена, книжевно пост-апокалиптична иднина, книги веќе не постојат. Ни на хартија, ни електронски. Тогаш едно дете открива што значи да читаш, и самиот дa замислуваш и чувствуваш.

Секоја година во градот на Шекспировите Ромео и Јулија, пристигнуваат илјадници писма полни љубовни јади, адресирани до поубавата половина на овој пар.

Книгата „Синот на господарот на сирачињата" на Адам Џонсон е добитник на високото признание за белетристика кое од 1918 година му се доделува на прозно дело на американски автор.

Уште еден извадок, вкусно парче книжевна гастрономија, овој пат за љубители на кревко мевце, кое се крчка три дена на тивок оган.