Во текот на 1940-тите Маја Дерен и Александар Хамид (маж и жена) почнале со снимање кратки експериментални филмови. Првиот, Meshes in the Afternoon, e надреален филм во кој преку креативна монтажа, необични агли на снимање и „слоу моушн" се опишува свет во кој е тешко да се разликува стварноста од измисленото.
Но освен овој филм, кој станал еден од најцитираните и фалени од тој период, Маја и Александар направиле уште еден пред да се разделат. Не, филмот не е за Анаис Нин, или за Џон Кејџ, ликови со кои тие се дружеле. Не е ни за некакви метафизички теми од типот смрт, подсвест, битие. Филмот е за - мачки.
„Интимниот живот на мачките" има два главни лика: мачорот и мачката на режисерите, и нивното потомство. Филмот е црно-бел и нем (со фина музика), и претставува исечок од животот на овие мили суштества, и тоа еден интензивен момент, на раѓање на пет мали мачиња.
Прогласено за првото „ЛОЛ видео со мачки" ова е всушност многу повеќе од тоа. Да речеме дека е исполнување на сонот на Џига Вертов или Жан Руш за „кино-вистина", онакво филмско творештво во кое нештата (настаните и чувствата) нема да бидат наместени туку автентични и спонтани. Тука никој не глуми, мачките чувствуваат вистинска болка и страв и радост. Остана ли некој таков со луѓе?
