Знаете она, кога купувате, позајмувате или ви подаруваат книги, а вие само си ги редите на купче, убедени дека некогаш ќе ги прочитате? Епа Јапонците имаат збор за овој феномен. 

Сè почна од еден твит: „Жал ми е што нема да го слушнам мојот посмртен говор. Тоа ќе биде сè што сум требала да бидам.“ Следеше линк до говор на ТЕД, кој зборува за јазот помеѓу два аспекта на нашите личности - онаа која живее за добро си-ви, и онаа која живее за добар некролог. Што би одбрале вие?

Познат скулптор, кој на времето изработувал споменици на Сталин, сакал да се релаксира и со малку понакви теми. Еротската азбука која ја исцртал не е за деца, но кај повозрасните може да ја поттикне заборавената страст за читање, па макар и со прст, со подзастанување на секоја буква.

Симпатично е кога некој славен се потресува кога ќе сретне некој друг славен. Токму тоа се случило кога Маркес во Токио му направил интервју на Куросава, што прераснало во шестчасовен муабет. 

Фотографирањето на икебани, букети и дрвја на земјата веќе станува банално. Сега му е мајката да качиш растенија во вселената, и таму да ги фотографираш. Ништо чудно во следна фаза вака да се прават матурски таблоа, со луѓе. 

И во македонскиот „следниот" викенд понекогаш создава забуни - дали се мисли на овој или на оној по него. Но за разлика од нас кои се навикнуваме да живееме со нефункционални нешта, потчинувајќи им се наместо да ги менуваме, некој се сетил дека ако не постои збор за нешто, не е забрането да се измисли. И тоа и го сторил.

Производителот на славното пенкало (она проѕирното, со капаче) се обидува преку неговиот сајт да собере доволно ракописи за да создаде „универзален“ фонт. Секако, сè што се прогласува за универзално а е поврзано со културата, во себе содржи можни стапици. Но во случајов пораката може да биде баш корисна.

„Кој ќе речеше пред 45 години дека денес ќе седиме тука и ќе настапуваме како Монти Пајтон" - вака Ерик Ајдл го отвори шоуто, кое беше десети настап на пајтоновци во арената О2 во Лондон ова лето, и (наводно) финален за вјек и вјеков.

Романов сигурно ќе ви се допадне ако: сте пушач, НЕ сакате деца, и ги сметате реалните шоуа од типот на Големиот брат или Икс-фактор за дно на цивилизациското дно. Писателот со комплицирано презиме така ја доловува современата атмосфера на апсурдна репресија, што го замисливме Кафка како ја крева раката и му вели: „Да пукне!".

Документарен филм чија премиера во САД се случи во март оваа година, а во Британија токму денес (18.7), зборува за ликот и делото на една таинствена жена, која за време на животот направила повеќе од 150,000 фотографии за кои до скоро никој не знаел. Сега тие се вбројуваат во врвот на уличната фотографија.

Веројатно веќе сте чуле за проектот кој собра скоро осум милиони фанови на ФБ и кој низ фотографии ги раскажува личните приказни на жителите на Големото јаболко. Како и сите добри идеи, и оваа е многу едноставна, но крајно ефектна. Имаме и наш претставник, a веќе почнуваат да се појавуваат и скопски варијанти. 

Славниот актер бил редовен читател на Scientific American, имал голем број креативни идеи, а некои од нив успеал и да ги патентира. На пример нов тип конги, кои лесно се затегнуваат. 

Мегуми Игараши, или Рокуденашико, е уапсена заради испраќање дигитален модел од нејзините гениталии на поддржувачите на нејзината уметност. Во истата онаа Јапонија која го измисли сексот со октоподи. 

Писател, дизајнер и уметник, како и илјадници твитерџии, се здружуваат во еден интересен проект - приказ на тоа како изгледа кога целиот свет гледа и емотивно доживува еден ист настан. Во овој случај финалето на Светското првенство во фудбал.

Повеќето критики за филмот велат дека тој има смисла само ако сте фан на Шефот. Но ако само малку го проширите визирот, тој е славење на музиката воопшто, на нејзината моќ да ви влезе под кожа и да влијае врз вашиот живот, онака како што музиката на Брус повлијаела врз неговите фанови, кои се вистинските автори на филмот.

Некои го мразат, а некои го обожаваат неговиот вечно размафтан и брзозборен стил со блага говорна маана. Но до сега никој го немаше обвинето за најголемиот грев во интелектуалните кругови - плагијаторство.

Кога некој како Памела Андерсон ќе се обиде на полето на поетското творештво, тоа по дефиниција се дочекува со доза сарказам. Со сите усилби да не го следиме овој очекуван терк, епскава поема која истовремено зборува за зеленчук, мобилни и загубената уметност на сексот ја оценуваме како благо збунувачка.

Посветен на проучување на животинските видови, тој очигледно добро го познавал и човекот. И не му била туѓа една од вечните дилеми на ова суштество - да се жени, или не. Аргументите на Дарвин се малку чудни, но сосема разбирливи. 

Реставрирањето на филм од 1916 било повод да се рекреира еден заборавен фонт, кој сега може да се користи и на телефони и таблети заради неговата читливост и ретро ефект. Плус потсетува на некои времиња кога без зборување било кажувано многу. 

Црквата Корпус Кристи на Менхетен, каде славниот комичар и писател одел на школо, а која беше честа мета на исмевање во неговите монолози, има нова адреса: улица Џорџ Карлин.

Интересен проект на Кристина де Мидл, британска фотографка, која врз основа на текстовите на оние спам пораки во кои некој бара од вас пари или согласност за некаква чудна трансакција, се обидела да замисли како навистина би изгледале тие луѓе - фиктивни карактери - кога навистина би постоеле. 

Филм на Ридли Скот со Мајкл Фасбендер, Пенелоп Круз, Камерон Дијаз, Бред Пит и Хавиер Бардем. Зарем може тука нешто да тргне наопаку? Епа може.

На сајтов многу сме ја хејтале, со добри причини. Замислете еднаш да ја пофалиме. А после замислете дека сите луѓе живеат во мир.

Хари, Рон и Хермиона имаат по триесетина години, основале свои семејства и напредувале во волшебничката кариера. Лоша вест: во косата на Хари има и по некое бело влакно. А и бракот нешто не му штима.