Сите забележаа како Доналд Трамп сред свечената инаугурација и се сврти на сопругата и кратко и рече нешто кое нејзе во моментот и ја тргна насмевката. Ја крена главата и од озареност потона во длабока, молчалива потиштеност. Ситуацијата е чудна, и малку морничава. Светот се запрепасти како Доналд Трамп е безобзирен и суров кон најблиските. Ама, ако мене ме прашате, тоа е тоа. Со Словенци поинаку не може да се разговара.

Текстов зборува за лажните вести за наводни фудбалски трансфери како потпалувачи на емоции и јадици за кликови. Но неговите генерални заклучоци за тоа како стојат работите во медиумите, кои често го прават истото она што и некој безимен трол на социјалните мрежи, важи и во други области, во кои интегритетот и здравиот разум се на резервна клупа.

Откако ги испоанализираа сите исходи што им се случија периодов, естаблишментот сфати дека стварно по пат заборавиле многу народ зад себе. И сега фатија да го поправаат тоа, најчесто теоретски.

Летоска 450 писатели потпишаа петиција против кандидатурата на Трамп. Имаше и такви кои одбија да им се придружат, велејќи дека човекот барем до тој момент не направил ништо што е против принципите на демократијата. Меѓу нив беше и еден кој во меѓувреме се предомисли - реалноста знае преку ноќ да напукне, како евтин асфалт под сканија.

Овој пат изгледа невозможно да се замисли мир по уште една таква војна. Има само една причина зошто таа војна, сепак, нема да ја има. Тука веќе нема ништо стварно важно. Благословените се неважни.

Кога кон крајот на 1980-те Софискиот универзитет со помош на советскиот научен тим воспостави скромна инсталација на Антарктикот, малку кој можеше да замисли каква улога таа подоцна ќе одигра во идеологијата на бугарскиот национализам. Во невозможноста во пост-социјалистичкиот период да го остварат идеалот за "Голема Бугарија", многумина се задоволија со топонимска колонизација на празниот континент.

Под овој наслов новинарката Асра Нумани го пишува текстот за Њујорк Тајмс, кој почнува со: Која е поврзаноста меѓу еден од најголемите донатори на Хилари Клинтон и Женскиот марш на Вашингтон? Излезе дека е прилично значајна.

Во Босна не живеат три нации туку три менталитети: едниот мисли дека е решение да се продолжи да се живее според Дејтон, на вториот тоа му е тешка тема и не го занима, а третиот е тежок југоносталгичар.

„Не можам да имам секс за една ноќ. Во Љубљана точно можете да погодите со кои жени сум спиел. Со сите се имам оженето“, вели меѓу другото Славој Жижек во мозаичниот текст за тоа како е да се биде лош татко, за агресијата која во него расте и за тоа како скрибоманството му го спасило животот.

Постои цела низа наводно непобитни поставки за функционирањето на светската економија на кои секојдневно налетуваме листајќи или скролајќи, домашни или странски медиуми. Кога истите тие поставки ќе се доведат во прашање, дали со обработено истражување или економска криза, работите многу брзо се враќаат на козметичко ниво.

Немој за сè да го кривите расизмот. За време на финансискиот крах Обама се стави на страна на банкарите, не на страна на луѓето што ги губеа своите домови - правејќи ја возможна победата на Трамп.

Ако добар човек како Барак Обама не успее да ги испорача своите ветувања, дали е неизбежно дека лош човек како Доналд Трамп ќе пројде полошо?

Сабина: Ваш супруг што је у хороскоп?
Жртвата 2: Сама сум, немам супруг.
Сабина: Многу сте духовити и добри, Бог је уз вас. Имате икона у куќа од Богородица.
Жртвата 2: Не, муслиманка сум.

Кога беа најавени изборите - овие одржаните, а не овие што допрва треба да се случат - Фејсбук го зафати нова "инфекција" на бесни и лути и оние фрустрирани кои рекоа дека ќе заминат што е можно подалеку од оваа земја. Затоа што кога заминувате од лични причини, тогаш се пакувате во тишина, но кога заминувате заради револт и сето она што не можете да го имате во оваа земја, тогаш дигиталното збогување, со оние огромни писма и пораки, не е невообичаено.

Маестрален одговор на вонсерискиот ерудит Синан Гуџевиќ на оние што му приговараат зошто не пишува за она што нив ги занима, а тоа е нешто „актуелно“. За сите оние ликови намножени по социјалните мрежи што ги занима само дневниот каталог на афери, пљачки и државни скандали, при што тоа го прогласуваат за „политичка свесност и ангажираност“, а секоја друга мисла или тема надвор од матрицата ги разочарува или им личи на спин и предавство. За оние што секој ден се занимаваат со сè, само за да не се познае дека не се занимаваат со ништо. МАЕСТРАЛНА ЛЕКЦИЈА!

Власта ги ебе на милион начини а тие или молчат и трпат и цнрчат или пак бегаат. Нашите клинци се кукавици, безмудаши, пизди. Единствено што знаат е да врескаат по фејсбук, да се закануваат со празна пушка, да потпишуваат петиции а потоа од старите да грабнат некоја илјадарка и да зашибаат накај странство.

Самата дефиниција на зборот објаснува дека се работи за владеење на народот, ама тоа никако не треба да се меша со демократијата, туку да се знае дека е нејзина деформирана форма. Дополнително, треба да се пази да не се помеша поимот "толпа" со поимот "мнозинство".

Гледаме дека заглупувањето е глобален бренд, а тоа што ние оглупевме преку музика пред остатокот од планетата оди во прилог на тоа дека барем во нешто сме први.

По математиките на политичкиот аналитичар Ричард Мајлс ова е многу поверојатно отколку што мислите.

Отстапувањето пред руското влијание во Сирија е „ретко јавно понижување“ за Ердоган и неговите амбиции да ја направи Турција светска дипломатска сила.

Политичките, социјалните и економските промени во 90-те во мноштвото источноевропски земји вклучуваа и пресметка со скорешното минато. Секогаш контрадикторни и неспретни, обидите за криминализација на социјализмот можеби се и најдобра илустрација за неспособноста на новите режими да понудат сопствен уверлив идеолошки наратив. Од таму не ни чуди што кампањите за ревизија на историјата се интензивираат паралелно со растечкото разочарување во транзицијата.

Победата на Доналд Трамп на американските претседателски избори предизвика целосна вчудовиденост кај интелектуалната елита, длабоко загрижена поради погрешниот избор на народот. Наместо да размислат за причините за привлечноста на „антиелитистичката“ и „протестна“ политичка реторика, многу коментатори се посклони да заклучат дека проблемот не е во системот и досегашните политики, туку во народот, кој не ги разбира.

Како Бугарин можам да ви кажам дека меѓународните медиуми изборите во малите европски земји ги покриваат исто како што професор по литература чита шпионски роман: интересна занимација, ама за кратко ги заборава ликовите, а не му е многу гајле и ако наративот се испомеша. Обично ова не е проблем, ама следната година може да биде.

На 13 декември Алепо беше ослободен или падна, во зависност од тоа кои медиуми ги пратите и/или чија активност ви се појавува на Фејсбук. Притоа најчесто информацијата се сведуваше на она што го пишува во насловот, она што не се слушна е напишаното некаде при крајот на текстот, до кое голем број луѓе воопшто не стигаат, и во него содржи комплетно поинакви информации.