Европа некогаш ја водеа личности како Конрад Аденауер, Жан Моне, Шуман, Ширак, Кол... Денешна Европа ја водат поинакoв калибар на лица. Тие не се лидери, туку менаџери од средно ниво кои сосема случајно се нашле во салата на управиот одбор. Нема тука стратези туку ситни тактичари, лишени и од визија и слух за гласот на историјата.

Администрацијата на Бајден прво ненамерно ги зближи Кина и Русија преку санкции и царини. Администрацијата на Трамп сега ги турка Индија и Индонезија подлабоко во кинеско-рускиот блок. Индијците не се жалат толку многу на Доналд Трамп колку Европејците; наместо тоа, тие ги разбраа неговите царини како повик за будење и за намалување на својата зависност од САД.

Американскиот претседател последниве месеци заработи фина сума на пари додека неговите правни тимови ги гонеа оние коишто го исфрлија од своите платформи после немирите во Капитол од 6 јануари 2021 година. 25 милиони долари од Мета, 10 милиони долари од Икс, сега 25 милиони долари од Јутјуб. Лојалноста е платена и запечатена, сега може пак да се „пријатели“.

Членките на Европската Унија (со исклучок на Данска) издаваат лични карти со години. Ако самиот обем на нелегална имиграција е некаков показател, личните карти не направиле ништо за да ги направат границите на Европа побезбедни или да го спречат работењето на црно. Па зошто воведувањето на дигитална лична карта би било поефикасно во Британија?

Мировниот план што го предложија Трамп и Нетанјаху би бил смешен ако не беше толку опасен за светскиот мир, предупредува Јанис Варуфакис. Ако планот Трамп-Нетанјаху се спроведе, тој официјално ќе го врати човештвото на Законот на белиот колонизатор кој избира која земја да ја окупира, кои освоени народи ќе ги распореди како свои пиони и кои ќе ги истреби.

Веројатноста за ескалација во жестока војна е доволно голема и мора да се сфати сериозно. Освен општата волја за војна, најголемиот ризик денес е што ние, како и Германците во 1914 година, погрешно го проценуваме непријателот. И Путин погрешно ги процени западниот одговор на неговата инвазија и отпорноста на украинската армија. Но, западните погрешни проценки се поупорни.

Левичарската кансел култура со години уништуваше животи и кариери заради објави што твитер толпите ќе го проценеа како навредливи. Сега истите срања ги презема другата страна, барајќи замолчување не само на оние што го слават туку и на оние кои недоволно го оплакуваат убиството на Чарли Кирк. А сите се колнат во слободата на говорот. Додека тоа е нешто со кое тие се согласуваат.  

Настрана психопатите кои отворено ликуваа на убиството на конзервативниот активист Чарли Кирк, и угледни личности и медиуми се фатија за орото „сам си го бараше“, при што на човек често му се препишува она што не го кажал или пак е извадено од контекст. Македонската медиумска неписменост, со која се коментираат скриншотови од наслови како во нив да е целата вистина, душа дала за такви манипулации. 

Кирк не беше политичар ниту олигарх. Тој немаше никаква моќ над никого. Тој изнесуваше аргументи и ставови. Дебатираше. Ги изнесуваше своите идеи. Неговиот слоган беше „Докажи ми дека грешам“. Потоа, куршум му го проби грлото додека ја завршуваше реченицата. Неговото убиство е мрачна кулминација на хистеријата маскирана како „грижа“, „љубезност“ и „социјална правда“.

Ако за гарантирање на безбедноста на Украина, во тампон зоната би биле потребни 50,100 или 150 илјади европски војници, а Франција и Британија се спремни да испратат само меѓу 6.000 и 10.000 војници, од каде ќе се пополни остатокот, ако веќе Германија и Полска најавија дека нема да се вклучат? 

Писмен конзервативец (пишувач на претседателски говори) вика дека дури и да победи некој нормален на следните претседателски избори во Америка во 2028-ма година, штетата што Трамп ја прави во функционирањето на владеењето на правото нема лесно да се поправи. Службата за имиграција, на пример, веќе е претворена во паравоена сила од Трампови лојалисти.

Под псевдоним, палестински новинар кој избегал во САД ја пишува својата лична приказна за Анас ал Шариф, еден од новинарите убиени во последниот израелски напад во болница во градот Газа. Удриле еднаш, луѓе и новинари притрчале да им помогнат на настраданите, а овие удриле уште еднаш на истото место. Меѓу нив и Анас, дечко кој верувал дека светот мора да дознае што се случува во Газа.

Дури и животните што знаат да прибегнат кон консумирање измет - свињи, слонови, тапири, вепри - го прават тоа за некаква хранлива вредност во ексремно тешки околности. Спротивно на тоа, луѓето се чини дека се среќни да консумираат интелектуален отпад без никаква корист. Детоксицирајте се. Во заглупен свет, најбунтовно е да размислуваш.

Израелското уништување на Газа не е само етничко чистење. Тоа е бришење на еден народ, една култура и една историја, што ги разоткрива лагите за оправдување на израелската држава. Израел зборува за окупирање. Ова е трик. Газа не треба да биде окупирана. Треба да биде уништена. Избришана од лицето на земјата. Нема да остане ништо освен тони шут што макотрпно ќе бидат однесени.

Дури и да сакаат, европските лидери немаат војници потребни за вистински гаранции за Киев. Нивен најголем проблем ќе биде како да се справат со домашните чирлидерки на војната. Таквите уште мечтаат за некакви промени во Кремљ. Но, остатокот од светот не гледа на Русија онака како што ја гледа Европа. Евроцентричната перспектива повеќе не доминира во глобалниот дискурс - освен, се разбира, во Европа. 

Демократијата доаѓа како евангелие, спакувана и со баркод. Освојува како паразит: се гнезди во срцето, се храни со вера и го убива домаќинот со лажни ветувања. Убедува, заведува, инфицира. Костумосани мажи се спуштаат како мисионери, со PowerPoint презентации и модули за родова обука. Носат добри вести: суверенитетот е надминат, локалните богови се застарени.

Наспроти доказите дека климатските промени не се толку опасни колку што се прикажуваат, политичарите упорно со нив ја плашат јавноста за да протуркаат скапи кампањи што ниту една економија не може да ги издржи, тврди влијателниот британски новинар Мет Ридли. Тој вели дека пресвртот во политиката на Трамп ќе биде голем тест дали светот треба да ги напушти нето-нула целите.

Со речиси секој изминат ден, Британија прогресивно го прифаќа сопственото уништување со тоа што се поклонува пред своите смртни непријатели и им се нафрла на своите најлојални пријатели. Лабуристичката влада на премиерот Кир Стармер сè повеќе се предава на исламизацијата и нелегалната миграција, додека води отровна култура на антисемитизам која е надвор од контрола.

„Инклузивните“ сириски џихадисти кои ги слави Западот се соучесници во погромите против Друзите и Алавитите. За малцинствата во Сирија, промената на режимот значеше промена на костумите на владетелите, а не на нивниот карактер. Шара вели дека се стреми да ја „обедини“ Сирија. Во пракса, неговото владеење е секташко средување сметки и прекршени ветувања.

Повикувајќи се на извори во Вашингтон, упатениот пулицеровец Сејмор Херш пишува дека смената на Зеленски е прашање на месеци. Ако нејќе доброволно да си оди, ќе си оди со сила, велат неговите информатори кои се надеваат дека нема да мора ЦИА да биде вклучена во тој проект. Во меѓувреме Херш добил проценки за руските жртви досега. Страшно. Два милиона луѓе.

Фон дер Лајен можеби преживеа, но нејзиниот режим се напрега под притисок од популистите и само е прашање на време е уште едно гласање за недоверба. Ако на крајот биде принудена да се повлече, тоа нема да биде затоа што демократијата одеднаш пристигнала во Брисел. Ќе биде затоа што нејзините колеги-членови на картелот го изгубиле трпението со нејзиното управување со режимот.

Западот (во политичка смисла) сака да му веруваат дека почитува правила и вредности а цело време истите тие ги крши. Западот сака да се убеди дека води битки против брутални диктатори а брутални диктатори му се најдобрите сојузници (додека одат по ќеиф). Запад мисли дека со санкции ќе ја скрши Русија, а со една Куба не успеа во тоа. Запад се колне во суверенитетот и територијалниот интегритет на Украина, додека не го прашаш: А Косово?  

Ако не победат европските вредности туку, да речеме, американскиот супремацистички лидер Трамп, нема повеќе да ги има ни Словенија ни Хрватска. Односно, нема да ги има ако тргнат по победниците. Нивен избор е во отсутен момент, кога Хитлер ќе ги повика назад во битката за Сталинград, да кажат дека имаат корона. Кога си доволно мал, имаш можност да се правиш и глупав.

За трошоците за поддршка на Државата Израел некои Американци ќе кажат дека се 3,8 милијарди долари годишно - износот на воената помош што САД се обврзаа да ја дадат според десетгодишниот Mеморандум за разбирање. Тој одговор масовно ја потценува вистинската цена на односите, која не ги опфаќа скриените трошоци, па ни најголемата, која не може да се изрази во долари.