Европа неодговорно потпалува војна

Веројатноста за ескалација во жешка војна е доволно голема за да се сфати сериозно. Освен општата волја за војна, најголемиот ризик денес е што ние, како и Германците во 1914 година, погрешно го проценуваме непријателот. И Путин погрешно ги процени западниот одговор на неговата инвазија и отпорноста на украинската армија. Но, западните погрешни проценки се поупорни.

Макс Вебер, културен интелектуалец од почетокот на 20-ти век, суров меланхоличен реалист, пишувал колку било прекрасно да се доживее „големата и прекрасна војна“ и „колку било горчливо што неговата возраст го спречила да оди на фронтот.“ Во ниту еден момент Вебер и многу други Германци кои навивале за војната од тоа време не ја разгледале можноста војната да не заврши онака како што тие мислеле.

Европа денес е во слична позиција. Како и Вебер, многумина интелектуалци и политичари стануваат сè позагреани за влегување во војна со Русија. Историчарот Тимоти Снајдер, еден од најголемите поддржувачи на западната воена интервенција во 2023 година забележа: „Русите мора да бидат поразени, исто како што беа поразени Германците“.

Најголема од сите заблуди е дека руската економија е слаба и на крајот ќе се предаде под притисокот на Западот. Започна со статистичка лага - дека Русија всушност е само мала економија. Тоа е така ако големината на руската економија се мери според нејзиното годишно производство во долари. На почетокот на војната, руската економија беше приближно со големина на шпанската. Но, во време на војна важна е потрошувачката моќ на парите - колку тенкови можат да се купат со нив. Одговорот е дека Русите може да купат многу повеќе. Путин ја престрои Русија во воена економија, забележува Волфганг Мунчау.

Ако економијата се споредува врз основа на куповната моќ, десетте земји што се во сојуз со Кина и Русија во БРИКС, се поголеми од САД, Западна Европа и Јапонија заедно. Врз основа на оваа мерка, од почетокот на војната, Русија ги надмина сите економии на Г7.

САД досега дадоа 115 милијарди евра вкупна билатерална помош за Украина, што ги засенува 21,3 милијарди евра од Германија и 7,56 милијарди евра од Франција.

Парите се тие што купуваат оружје. Овие пари за Украина пресушија. Без САД, апсолутно нема начин Европејците сами да ја финансираат војната. Тие мора да позајмуваат или би можеле да ги ограбат замрзнатите руски средства од 210 милијарди евра што се наоѓаат во Европа. Под нормални околности, би било лудост ЕУ да преземе такви ризици, но ако сакаат да продолжат да ја поддржуваат Украина, ова е единственото финансиско средство што им е на располагање. И што потоа? На крајот ќе им снема туѓи пари, пишува Мунчау.

Но, Русија има нешто што Украина го нема. Кина ѝ е подобар сојузник на Русија отколку што ѝ се САД на Украина. Западните неоконзервативци продолжуваат да ја потценуваат длабочината на кинеско-рускиот сојуз, што е резултат на несоодветната надворешна политика на САД во последните десет години.

Пекинг би можел да ѝ даде заем на Русија, обезбеден со западни средства во Кина или со приходи од правна компензација на која Русија може да има право во иднина.

Постојана погрешна проценка е да се мисли дека Западот - помалиот дел од нашиот двополен свет - ќе го засени поголемиот. Погрешната проценка е она што ги претвора регионалните војни во светски. Нашата армија од западни интелектуалци кои твитаат и се желни за војна се наследници на Макс Вебер. Тие не ме оставаат во сомнеж дека постои значителна поддршка за славна војна, исто како што имаше пред повеќе од 100 години.

Волфганг Мунчау

23 септември 2025 - 16:32