Во пролетта 2022 година, поранешниот претседател Барак Обама одржа големо политичко обраќање во Центарот за сајбер политика на Универзитетот Стенфорд, каде што изнесе сеопфатен предлог за владина цензура на платформите на социјалните медиуми преку Законот за отчетност и транспарентност на платформите.
Шест дена подоцна, Министерството за внатрешна безбедност на претседателот Џо Бајден објави дека создало „Одбор за управување со дезинформации“ кој ќе служи како орвеловско Министерство за вистина со јасна цел да ги контролира информациите до кои Американците можат да пристапат преку интернет.
Во срцето на визијата на Обама за цензура на интернет беше законодавство што ќе ѝ одобри на Националната научна фондација на американската влада да овласти и да финансира наводно независни невладини организации да го цензурираат интернетот. Министерството и Интернет опсерваторијата на Стенфорд беа пионери во оваа посредна стратегија за цензура со која се заобиколува Првиот амандман, забележува Мајкл Шаленберг.
Изборот на претседателот Доналд Трамп во 2024 година значително ја намали заканата. Илон Маск го отпушти поголемиот дел од персоналот за цензура на Твитер и дозволи значително поширок опсег на говор на платформата. Дури и пред изборот на Трамп, донаторот на Стенфорд, Френк Меккорт, престана да ја финансира опсерваторијата откако беше откриена нејзината централна улога во шемата.
Во срцето на новата, тајна и можеби нелегална иницијатива за цензура, која е уште поамбициозна од онаа што ја предложи Обама во 2022 година, е Центарот за сајбер политика на Стенфорд, на чело со Мајкл Мекфол, поранешниот амбасадор на Обама во Русија. На 24 септември Центарот организираше тајна вечера со врвни службеници за цензура од Европа, Британија, Бразил, Калифорнија и Австралија. Френк Меккорт од Интернет опсерваторијата на Стенфорд го финансираше собирот со 500 милиони долари преку Проект либерти институтот.
ПЛИ бара единствен режим на целосна глобална цензура и има намера да ја искористи пазарната моќ на ЕУ, позната како „Ефект на Брисел“, за да ги принуди големите технолошки компании да се придржуваат. Планот ги повикува владите „да се обврзат на единствен, глобален интернет со надзор, за да постигнат единствен обединет пазар“.
Сето ова се случува во контекст на интензивирање на глобалната цензура. Владата на Британија апси 30 лица дневно за „навредливи“ објави на социјалните медиуми, се обидува да го цензурира 4Chan, кој нема сервери во Британија, и наложи дигитални лични карти за вработување, што може да им даде невидена контрола на политичарите и бирократите да цензурираат. Бразилската влада со години цензурира новинари и креатори на политики, затвора луѓе за легална содржина на социјалните медиуми и се заканува со гонење на новинари. И неколку европски нации ги цензурираат и апсат свои граѓани, спречуваат опозициски политички кандидати да се кандидираат за функција и се подготвуваат да имплементираат дигитални лични карти.
Учесниците на состанокот за глобална цензура имаат блиски врски со естаблишментот на надворешната политика на САД. Стејт департментот и УСАИД очигледно финансирале иницијативи за дезинформации преку Проектот за известување за организиран криминал и корупција (OCCRP) и други наводно независни нови организации.
Една од тие мултилатерални организации се чини дека е Светскиот економски форум, кој ги прогласи „дезинформациите“ за најважен проблем во светот и се залага за глобална цензура од наводно невладини актери за американските технолошки фирми.
