Неодамна на официјалната страна на ММФ беше објавен текст од првиот човек на Фондот за Европа, Пол Томсен, во кој се тврди дека "ММФ не се залага за болните мерки за штедење во Грција". Во сето досегашно искуство на Грците со ММФ, вон овој текст, Фондот беше дел од троглавото финансиско чудовиште што ја наметна сиромаштијата во земјата.

Не сум сигурен дали може жив човек да напише дека Есма Реџепова умрела. Така, не сум сигурен ни дека ова сега го пишува некој жив. И ви го велам ова без каква и да е патетика, без симболика и метафорика. Само сакам да ви раскажам што ми се случи еднаш во животот.

Деполитизираното новинарство, на кое долго и одлучно инсистираше Европската унија, вградувајќи ја во своите темелни статути директната забрана за јавно финансирање на мнозинството медиуми, се покажа како неспособно да се одбрани пред новинарство какво што преферира да финансира рускиот претседател Владимир Путин.

Нема демократија без демократски процедури, ама и тоа како има демократски процедури без демократија. Луѓето од Источна Европа на тоа се учат веќе четвртина век.

Веројатно никогаш во историјата на САД немало толку богаташи во една влада, а според бројките од Форбс, Доналд Трамп чие богатство се проценува на 3,7 милијарди долари не е ни најбогатиот член на владата која од јануари 2017 треба да го преземе управувањето со САД.

Малкумина аналитичари очекуваа Британците да гласаат за излегување од ЕУ или Американците да го изберат Доналд Трамп за свој следен претседател. Сепак не требаше многу време за да се појави консензуално објаснување на ова. Но кога се во прашање комплексни проблеми, треба да се пазиме од вака лесни заклучоци.

Премиерот Матео Ренци и референдумот за неговата уставна реформа се жртви на масовно движење на народно незадоволство, кое сега е поглобално од кога и да е, пишува во својот едиторијал уредникот на Ла Стампа, Маурицио Молинари.

Изборите во САД, Шон Пен ги дочекува во Даблин. Некаде до полноќ по ирско време од повремено гледа вести, и спокојно заспива "самоуверено, арогантно, непогрешливо уверен дека изборите ќе ги добие Хилари Клинтон, и демократите." Кога се буди, станува свесен за шокот, Доналд Трамп е претседател. Во САД се враќа во периодот околу смртта на Кастро.

Веќе неколку месеци низ Европа никнуваат референдуми. Во Британија, за напуштање на ЕУ. Во Унгарија, против квотите за бегалци на ЕУ. Во Холандија, за договорот на ЕУ со Украина. Сега во Италија ќе се гласа за измена на Уставот.

Држењето до митот за развиена, цивилизирана и напредна Европа не може да му понуди на Балканот решение за проблемите, од едноставна причина што таа и ги има создадено, и продолжува да репродуцира голем број од нив.

Европската Унија ја прокоцка шансата да биде рамноправен партнер на САД, Русија и Кина, и се научи на улогата на американски потрчко. По победата на Трамп, кога мора да почне да мисли со сопствена глава, таа покажува потполна дезориентираност.

Ако има нешто што Доналд Трамп го разбира, тоа е вредноста на банкротирањето и финансиското рециклирање. Знае сè што треба за стратешки банкрот, по кој следува масовно отпишување на долговите и создавање имот од сопствени задолжувања. Меѓутоа дали тој ја разбира суштинската разлика меѓу долг на градежник и долг на огромна економија? Дали тој разбира дека приватниот долг во Кина е буре барут под глобалната економија?

Погрешното читање на актуелните настани од страна на елитите не почна со нивното слепило кон неизбежната победа на Доналд Трамп. Треба да се погледне само пред неколку месеци и гласањето за брегзит, или она што во тоа време беше неочекувано рушење на Берлинскиот Ѕид. Во ретроспектива историјата изгледа јасна, меѓутоа оние што ја нагаѓаат според сегашноста често пати ја грешат.

Се повеќе либерали ја повикуваат Клинтон да побара пребројување во трите клучни држави кои ја овозможија победата на Трамп: Висконсин, Мичиген и Пенсилванија. Барањето се базира на тврдењето на американски експерт за компјутерска безбедност, според кого некоја надворешна сила (Р-У-С-И-Ј-А) би можела да ги хакне изборите. Тој го разработува и целото сценарио за потенцијалното хакирање.

Се вели дека домашни гости се како мртва риба: после третиот ден почнуваат да мирисаат. Меркел веќе отслужи 11 години како канцеларка, иако уште на 8-та година таа ја изгуби популарноста. И сепак таа останува единствениот разумен избор за работата. Никој друг не може да ја спречи имплозијата Западот.

Корнел Вест е тешкаш во американското интелектуално миље. Еден од ретките отворени социјалисти и исто така еден од ретките црнци кои го имаат критикувано Обама (Амди би му претскажал многу пари и среќа). "Збогување со американскиот либеризам. Ова е нова ера," е насловот на неговата последна колумна за Гардијан. Бонус: човекот бил во Матриксот.

Таканаречените „коментари“ одамна станаа јавни клозети, инквизициски подруми и средновековни плоштади со клади, ако воопшто некогаш биле нешто повеќе. Зошто таа, како се вика, „интеракција“, односно бројот на коментарите и на фамозните поврзани кликови, воопшто би биле релевантен показател за што било и кому било?

Словенечкиот филозоф вели дека победата на Трамп е добра работа затоа што може да биде аларм за будење на заспаното општество и особено либералната елита која има изгубено допир со реалноста. И се чуди како Хилари мислеше да победи со коалиција во која ќе бидат и Вол Стрит и  Окупирај го Вол Стрит.

Меѓу клишеата што заслужуваат да бидат исфрлени по последните претседателски избори во САД е идејата за "женски глас", пишува Хедер Хурлбурт, поранешна функционерка во Белата куќа, Стејт Департманот и американскиот Конгрес.

Милиони Американци во вторникот гласаа против, изразувајќи го своето остро противење на економскиот и политички систем што ги става богатите и корпоративните интереси пред нивните. Јас силно ја поддржував Хилари Клинтон и водев кампања во нејзина корист, и верував дека таа е вистинскиот избор на денот на изборите. Меѓутоа Доналд Трамп ја освои Белата куќа затоа што реториката на неговата кампања успешно се всади во многу реалниот и оправдан гнев, гнев што многу традиционални демократи го чувствуваат.

Не е дека имаме некаква друга претстава за Трамп. Трамп е егоистичен расист шовинист кој, во рационален свет, не би требало да има каква било власт. Ама па од друга страна, не би требала ни Хилари Клинтон.

Неодамна бев на тура низ Палатата на парламентот во Букурешт, џиновска лудост изградена во 80-те по наредба на починатиот романски диктатор Николае Чаушеску, кој беше егзекутиран пред го види објектот комплетен. Статистиките рецитирани од водичот беа вчудовидувачки: третата по големина зграда во светот, со 20,5 илјади метри квадратни тепих, еден милион кубни метри мермер, 3.500 тони кристал. Огромните мермерни скали морале неколку пати да бидат од ново изградени за да одговараат на чекорот на диктаторот, кој инаку бил мал човек.

Има помалку од еден месец до американските претседателски избори. За двајцата кандидати всушност би требало да се зборува во категории "помалку опасен" и "крајно опасна": за Трамп може сешто да се каже, но неговата надворешно политичка платформа е нова и интересна, додека онаа на Хилари Клинтон знаеме каква е и каква ќе биде.

„На Србинот отсекогаш му требал водач“, кажа некој и го погоди менталниот склоп на избирачот на брдовитиот Балкан. Меѓутоа нам отсекогаш некако помил ни бил претходниот од овој сегашниот. А и кога овој сегашниот во скора иднина ќе биде претходен, и тој нам ќе ни биде помил. Можеби затоа што сме мислеле дека нам ни е помило под нив или затоа што сме биле помлади. Кој да го знае.