Направен врз основа на истоимена книга на Ерик Џегер од 2005, ова е филм за една историска мистерија, која не е разрешена ни по шест века: дали благородничката Маргарита де Каруж била силувана од штитоносецот Жак Ле Гри? Во средниот век единствен доказ за вистината во отсуство на сведоци била победа во вооружен дуел, на живот или смрт. 

Преплетена приказна за два живота, хронолошки разделени со три векови, но врзани со невидливите конци на судбината, кои предизвикуваат еден еврејски филозоф од 17 век да стане опсесија на нацистички идеолог од 20-тиот.

Со задоволство традиционално ја следиме наградата Дијаграм, која ги зема предвид насмешните, најчудните и најбизарните книжевни наслови. Минатата година тоа беше „Кучето што моча крај патот“. Ама оваа конкуренцијата била појака.

Седмицата или неделата е најскорешна од нашите мерки за време. Па сепак, денес е невозможно без неа да се замисли организацијата и на колективниот живот, и на индивидуалните активности.

Без оглед дали е абецеда, азбука или алфабет, подредувањето на нештата по утврден редослед на почетната буква може да изгледа неутрално и без големо значење. Но престанува да биде такво кога ќе се спореди со не-алфабетски јазици, кои се потпираат на идеограми или слогови, и кои често се приморани да се прилагодат на глобалната доминација на oние другите.

Животот и делото на Јури Фелсен, кој бил убиен во Аушвиц во 1943, се актуелизира по најавите дека негов роман конечно ќе биде преведен на англиски.

Лео Азулај денес не е многу познато име. Француски лекар и антрополог, тој во 1900-тите започнал амбициозен проект, правење збирка на звуци од целиот свет. Помеѓу материјалите има и такви од Македонија. 

Алис Себолд, најпозната по својот роман „Прекрасни коски“ по кој Питер Џексон („Господар на прстените“) сними филм, во 1999 напиша мемоар во кој клучен момент е силувањето коешто го преживеала во 1981. Сега таа му се извинува на човек кој поминал 16 години зад решетки за дело кое не го сторил. 

Тоа дека Европејци патувале, тргувале или вршеле мисионерски дејности и низ најзабаталените краишта на светот е познато, како и честите негативни последици од истото. Но обратните примери се поретки и оттаму поинтересни. На пример како во 17 век еден јапонски самурај дошол во Европа.

Тоа дека една лебарка или винска мушичка би можела да има чувства, дури и за басна звучи претерано. Но како што се трупаат докази за истото, изгледа ќе треба да се преиспита нашиот емоционално потценувачки став кон овие суштества.

„Кожа“, нова книга на Серџо дел Молино, ја бара причината за екстремните однесувања на славни личности на место каде што никој до сега не чепнал - во болестите на нивната кожа.

Жозефин Бејкер е првата Американка, прва музичарка и прва црна жена која утре, 30.11, ќе биде „пантеноизирана“, односно погребана на истото место со најславните француски писатели и политичари.

Се нарекуваат „карго“ култови и се состојат од верувања на изолирани островски култури дека со изведување ритуали може да се поттикне технолошки поразвиено општество и да се добијат потребни материјални нешта кои би им го олеснило животот. „Каргото“ може да биде и во форма на мистичен бел пророк.

Во маалско бистро секој ден и по цел ден седи човек со црн тефтер на масата. Кај него доаѓаат луѓе кои имаат некаква голема желба. Тој ги сослушува и им кажува кој е условот таа да им се исполни. До каде се подготвени да одат пореметувајќи ја рамнотежата во космосот?

На латински нејзиното име е комбинација на pomum - jаболко и granatum - зрнесто. Во различни митологии таа има де исцелително дејство, де се поврзува со смртта. Еднаш е афродизијак и лек за неплодност, друг пат е контрацептив. Речиси и да нема друга овошка со толку обемен список на спротивставени значења. 

Ставени во ситуација да бираат помеѓу електричен шок и десет минути седење мирен на столче во празна соба, голем процент на луѓе го бираат првото. Затоа што им е потребно нешто да им ги стиши внатрешните гласови. А има ли подобро од тоа наместо да ги слушаш сопствените мисли, тоа да биде нечија туѓа интересна приказна?

Како што човек старее и зрее, така би требало да созрева и начинот на којшто тој формира и одржува романтични врски. Но кај некои луѓе чувството на интензивно заљубување никогаш не престанува. И тоа не е толку романтично колку што звучи.

Филм за човек кој поради генетско нарушување го загубил видот, но не се откажал од тоа да работи на својата самодоверба и вештини. Со помош на посветени учители, почнал да тренира аикидо, а сега самиот подучува други слепи лица како да се одбранат доколку бидат физички нападнати. 

Во Сараево во 2018 излезе книга на Предраг Финци, „За книжевноста и писателите“. Во неа тој со кратки текстови се осврнува на дури 123 автори. Меѓу другото наведува и една вињета за Бертолд Брехт.

Кога критичарот на Њујорк Тајмс седнал да пишува рецензија за нова книга за вештачка интелигенција, на памет му паднала интересна идеја - а што па тој да се мачи, кога за него работата може да ја заврши машина?

Знаеме дека животните се парат, воспоставуваат емоционални врски и понекогаш заеднички го одгледуваат потомството. Но дали чувствуваат љубов онака како што ја сфаќаме ние, луѓето?

Колку често имаме прилика да видиме монголски филм, да го слушнеме јазикот и да го впиеме широкиот пејзаж во којшто живеат номадските народи во оваа земја? Во јуртите е топло и безбедно, но среде непрегледните пасишта се појавуваат странски компании и диви копачи на злато кои се закануваат да го уништат традиционалниот начин на живот, и животот воопшто.

Се викал Милутин Вељковиќ и доброволно бил соѕидан во пештерата Самар кај Сврљиг, Србија, од јуни 1969 до крајот на септември 1970.

Кога некој во римскиот Сенат сакал да влијае врз јавното мислење и да изрази отпор кон некаква одлука, тој и неговите сојузници ги соблекувале вообичаените, и облекувале валкани и ветви тоги што се правело и при тажење за починат.