Иако звучи така, не се работи за читање додека паѓаш со падобран или на дно на океан. Си задаваш тешка читачка задача, ја остваруваш и потоа пишуваш книга за искуството низ кое си минал. Како и кај секој потфат, за да докажеш дека ти се може, но и дека читањето е интересна работа.

Некои автори ја имаат таа вештина не само да создадат уверливи ликови и да нè вовлечат во нивната приказна, туку и да оживеат цел свет од мириси, вкусови и бои. За ова последново некој се потрудил да направи цел каталог, според кој може да си ги фарбате домашните ѕидови. 

Имитациите на она што се случува во филмовите не завршува со фризурите или популарните бебешки имиња. Понекогаш филмовите кои зборуваат за некаква политичка побуна ги инспирираат оние од другата страна на платното да ја прифатат истата иконографија.

Шоу од типот на Поп идол или Икс фактор, во кое учесниците пишуваат и рецитираат своја поезија, а 70 милиони луѓе со невидена возбуда ја очекуваат следната епизода. Не е кромид, ова навистина постои.

Toa што често ги чешламе и рубриките кои не се стриктно од областа на културата за да најдеме некоја вест, од време на време се исплати. Во една таква, со клучни зборови „криминал" и „црна хроника", пронајдовме многу интересен линвгистички материјал.

Трето издание на филмскиот клуб, во кој твитерџиите гледаа филм правен по романот на Станислав Лем „Футуролошки конгрес“. Некако имаме впечаток дека мислењата овој пат се поделени по родова линија. Вреди за организирање конгрес на оваа тема. Добро, твитап.

Анти-пропаганда која е маскирана како пропаганда - фото проект кој ги испитува начините на манипулација која ја вршат тоталитарните системи. Меѓу другото и со тоа што организираат натпревари за сè и сешто. 

На Ино не му е прв пат да замеша прсти во светот на телефонските апликации - претходно работеше на музички базираните Bloom, Air, Trope и Scape. Последната е направена во соработка со Карл Хајд од Андерволд, а по повод нивниот заеднички албум, Someday World.

Минатата недела се одржа првиот концерт на класична музика на кој беше дозволено, па дури и пожелно, да се пуши марихуана. Не, не кај нас. Во Денвер, Колорадо.

Ти кажуваат дека филмот е за човек кој случајно сфаќа дека има двојник. Ментално го сместуваш во жанр трилери, и цел филм ги пропушташ сите можни хинтови кои упорно ти посочуваат на нешто друго. На последната сцена сфаќаш. Дека треба да го почнеш од почеток.

Во пакетчиња со бисквити Сенсбери со симболично име „Вкуси ја разликата" мистериозен поет со прекар „Пекарот кој се досадува" остава хаику песни, кои зборуваат за неговото незадоволство од работата. Добро, оставаше, додека не го отпуштија.

Книга на двајца пријатели кои еден ден решиле да си го постават прашањето: „Што ако се отарасуваш од еден предмет - само еден - од твојот живот, секој ден во месецот?“. Резултатот е толку добар, што наскоро почнуваш да размислуваш како да се ослободиш од сè што ти е товар. Вклучително и од напорни и лоши луѓе.

Oд тоа како да направиш совршени пуканки до ЦЕРН и ХААРП, физиката да ти била важна работа во животот. Да знаевме, навреме ќе обрневме внимание. Затоа што светот изгледа поживописно во очите на еден физичар. А и ние сакаме од тие дроги.

Вчера, 24.5, во Кумровец беше отворена изложба „Фото-Тито", збирка аматерски фотографии на другарот и претседател. Meѓу неколкуте очигледни варијации на еден ист мотив (Јованка, пудлици, Крлежа), човекот сакал и самиот да си се слика. 

Си повторуваме бисери од студентски семинарски за да им честитаме на оние генерации што успеаа да станат луѓе, и оттаму да потсетиме на важноста на просветителската мисија. Која не е лесна, но понекогаш е страшно забавна.

Дали би убиле еден човек за да спасите петмина? Would you kill one person to save five? Психолозите велат дека одговорот на ова прашање може да зависи од тоа на кој јазик ви е поставено. 

Нешто повеќе од една година од смртта на веројатно навлијателниот филмски критичар на сите времиња, Роџер Еберт, трејлер за документарец за неговиот ведар лик и остро перо.

Соочени со закани за затворање на работни места и намалување на платите, членовите на славниот оркестар Метрополитен почнаа да го полнат својот сајт со занимливости и човечки приказни, обидувајќи се на тој начин да го привлечат вниманието на јавноста. Засега успеваат во тоа.

Меријам-Вебстер ги најави најновите дополнувања на нивниот популарен Collegiate Dictionary, главно со термини од сленгот и од областа на технологијата. Нам најдобар ни е Turducken - три животни едно во друго, што се јадат.

На 18. мај по кратко боледување почина еден од основачите на белградско „Време". Од самиот почеток тој во него ја уредуваше редовната рубрика „Време на уживање", во која понекогаш објавуваше и свои текстови. Еве еден од нив, во кој тој, освен што се покажува како ерудит за прашањата на древниот Рим, зборува за едно од врвните човечки уживања - да се „олесниш" кога ти е најмногу потребно.

Ако после статијава ви се приспие не сме ние криви. Ако пак ви се присака да прилегнете, за нешто да прочитате, тогаш сме.

Свинга која личи на египетска но е целата направена од шеќер. И скулптури на црни момчиња од карамела со големи кошници во рацете. Звучи слатко, нели?

Вчера, 15. мај, во Осло е отворена човечка зоолошка. Онаква каква што на истиот ден, сто години претходно, отворил норвешкиот крал, а ја посетиле 1.5 милиони жители на тогашна Норвешка. Нивните потомци никогаш не чуле за ваквиот настан.