Некои се уште раздрмани од колективниот шок на паѓањето на Фејсбук, Инстаграм, Месинџер и Ватсап, и тоа со часови. Па и мемиња излегоа, нешто, „бев тука кога падна Фејсбук“. И изјави како „Не сфаќав колку сум зависен од скролање по Инстаграм додека не падна“. Што правиме со таа зависност?

Нова книга на психијатарот Ана Лембке ја поврзува нашата опседнатост со мобилните телефони со инстинкт стар милиони години - принципот на потрага по задоволство, а одбегнување болка.

Пред не повеќе од 7-8 години најголемиот дел од луѓето ги користеа мобилните телефони за пораки, за разговори и главно за чување во џеб. Време кога никој не ни помислуваше на 10 секунди да го проверува телефонот.

Речиси една четвртина од децата и младите (оние млади што уште ти живеат по дома) се навлечени на своите смартфони до ниво што почнува да наликува на зависност. А ако сакаш да видиш до каде е дојдена работата, пробај на кратко лиши ги од мобилниот.

Нова книга на Кал Њујпорт повикува на фокусиран живот во бучен свет. Фино, ама како?

Месут Озил сезонава неколку пати пропуштал натпревари на Арсенал поради наводна повреда на грбот. Навивачите едно време мислеле дека така клубот го крие конфликтот меѓу германскиот фудбалер со турско потекло и новиот тренер Унаи Емери.

Денес во светот околу 2,5 милијарди луѓе имаат смартфони. Неброените милиони што ги заработуваат производителите на смартфони, социјалните мрежи и луѓето што прават апликации, не се само од твоето дремење на телефон, туку од тоа што речиси никој од овие 2,5 милијарди не може да одолее и да го остави уредот.

Просечниот корисник на Ајфон го отклучува својот телефон околу 80 пати на ден, или 5 до 6 пати на час, ако земеш предвид дека го користи околу 12 часа дневно. На оваа бројка од Епл треба да се додаде со едно друго истражување според кое во текот на еден ден корисниците екранот на својот смартфон го допираат по 2617 пати.

Светската здравствена организација го дефинира нарушувањето како „постојан или повторлив“ модел на однесување со „доволна сериозност за да резултира со значително оштетување на личните, семејните, социјалните, образовните, професионалните или другите важни области на функционирање“

Ако е точно дека во последните мигови на животот, на човек му се вртат сцени од она што го правел, пред да се одлогира од овој свет, денешниот модерен жител нa планетава ќе го гледа она што го зјапал во својот мобилен.

Модерниот живот и неговите удопства толку ни помагаат што во крајна линија нè заглупуваат. Луѓето почнуваат да губат некои од наједноставните вештини кои некогаш се поседуваа па дојде време да се издаваат прирачници за тоа како рачно се мијат садови.

Тоа се оние луѓе кои за секој здравствен симптом што го имаат, или  - најчесто -  си умислуваат дека го имаат, веднаш бараат чаре на - интернет. Па ќе најдат сродно глупи сајтови од кои дополнително ќе се испоплашат, или форуми со сроднo глупи луѓе па таму ќе си се лажат, сè добронамерни паталци, сè од прва рака, сè „имам читано дека...“ Па знаете ли колку нè коштаат таквите ликови?

ФОМО (страв од пропуштање / fear of missing out) е кратенката што без да трепнеме им ја налепивме на тинејџерите и приближно младите, затоа што се неспособни да остават тоа смартфонот и да престанат да проверуваат што прават другите по Инстаграм и Фејсбук. Сега ФОМО тропна на врата и кај овие разумниве и способни генерации.

Лековите на рецепт во САД убиваат повеќе луѓе од хероинот и кокаинот заедно. А кога ќе се навлезе само во таа легално пропишана зависност, болките во грбот се убедливо најчестиот изговор.

Во 1944 година било веќе јасно на каде оди војната и се гледале контурите на германскиот пораз. Но, на брифинзите Хитлер пукал од оптимизам а генералите се прашувале кое ли е неговото тајно оружје.

Управата на еден американски медицински центар неодамна дошла до едноставна идеја: што ако на своите хирурзи им сугерираат колку аналгетици да препишуваат за секој тип на операција. Резултатите испаднале драматични

Џастин Трудо продолжува да ги гребе конзервативните уши и да ги менува ригидните политики кои на рајата ѝ звучат ферски ама не даваат резултати.

За тоа колку американската нација е бизарно навлечена на секакви лекарства говори последната секирација на надлежните државни власти: предозирање со средства против дијареа.

Новинарска истрага на Лос Ангелес Тајмс откри дека фармацевтската компанија која го прави еден од најпопуларните лекови против болка во САД знаела дека тој предизвикува зависност. Па сепак решила упорно да го бутка. Зошто? Затоа што дур ги фатија, поминаа 20 години, тие направија милијарди а сега веројатно ќе бидат подготвени ако треба и да платат некоја "великодушна" отштета.

Непишаното правило на македонскиот режим на исхрана вели: "Сирење оди со сè, освен со НЕКОИ видови торти". Зависноста сега има научно објаснување.

Јер овдешнава влада е страшно ревносна во битката против пушењето (истовремено во нашиот Апсурдистан се субвенционира производството на тутун), еве еден фин и научно валидизиран пристап кон решавање на проблемот: покачете им плати на луѓето кои ги контролирате. Или тие ако пушат? 

Списанието Nature има две лоши вести за популацијата пчели. Првата: инсектицидите се дефинитивно штетни по растот и репродукцијата на дивите пчели. Втората, и поинтересна: пчелите се навлекуваат на хемикалиите, и активно трагаат по нив. Нешто како вие кога ќе останете без цигари.

Наспроти кампањската слика во која и едно пробување дрога го претвора остататокот од животот во пекол, реалноста покажува дека на огромен дел од луѓето кои искусиле наркотици, долгорочно ништо страшно им се нема случено.

Деновите излезе ново истражување според кое социјалните медиуми се најнеодоливата активност за луѓето. Повеќе од цигари, повеќе од секс, повеќе од спиење.