По објавувањето на сторијата за шпанскиот дипломат кој спасил 150 македонски Евреи, дознавме за приказната на Соломон Адизес, еден од преживеаните од таа страшна 1943, кога бугарската војска од железничката станица во Скопје испратила повеќе од 7000 Евреи во логорот Треблинка.
За него сме пишувале и претходно. Делото се вика Organ²/ASLSP (As SLow aS Possible), неговата изведба е почната во 2001, а треба да трае до 2640. Местото е црква во Германија, и токму денес, 5.9., таму ќе се случи промената на следната нота. Не дека е за брзање, ама добро е да се знае.
Понекогаш во серии кои се за дрога, убиства и прељуба ќе се најде некој ситен, навидум страничен детал, кој овозможува симболичко толкување на целата содржина. Во случајов инвазивен вид птици, за чие постоење во САД е виновен - Шекспир.
Свесни сме дека во рубрикава често објавуваме текстови за некакви измамници или ликови кои целиот живот се обидувале (најчесто безуспешно) да се реобмислат себеси, оправдувајќи ги средствата со целта. Но во овие приказни има и нешто трогателно, во тој напор да се прикажеш како нешто што не си. Во случајов уште повеќе затоа што доаѓа од некој што денес би го нарекле „животен советник“.
Сме чуле за дресирани болви, за кокошки кои знаат математика (од филмот „Баладата за Бастер Скрагс“), за дресирани свињи кои се дел од историјата на циркусот и карневалите, ама едно нешто до сега немавме сретнато: дресирани алигатори.
20 години откако напишал книга во која тврдел дека стравот од смртта е тотално неоправдан, еден американски филозоф го менува мислењето, и тоа не само за смртта, туку и за смислата на животот. Вели дека дури сега, на 97, ништо не му е јасно.
Кокерот Флаш го спомнавме кога пишувавме за подзаборавената биографија на Вирџинија Вулф на ова куче. Она што не го знаевме е случајот со неговото грабнување, кој направил неговата сопственичка - позната викторијанска поетеса - да го отфрли татковскиот авторитет и да се омажи со својата тајна љубов.
Пред неколку дена осамна неверојатна вест, особено затоа што доаѓа од цивилизираната Франција - замок од 18. век во селце во Бордо е срамнет со земја. По грешка!
Издавачите очигледно полека но сигурно ги трошат адутите за зголемување на профитот од печатење книги, па почнуваат со мерки кои изгледаат ко „како малиот Трпе замислува бизнис атмосфера".
„Малиот Едо" еден ден се шетка низ град со родителите, кога во излог здогледува нов комуникациски тач-скрин апарат, „Мозок". Од тој момент почнува да фантазира како би изгледал еден негов ден кога би го имал.
Во зграда во Сараево осамнал исчкртан некролог, на кој на сликата на покојникот некој вежбал цртање. Националната припадност, и на живиот и на мртвиот, и не се толку важни.
Текстот на Марк О'Конел за читателската промискуитетност поттикна многумина да „излезат од шифоњерот", и со олеснување да признаат дека и тие скокаат од една книга на друга, па дури и дека учествуваат во читачки оргии. Но темата инспирираше и дискусија - колку типови читатели всушност постојат?
Олимпијадата заврши, но уште некое време во ушите ќе ни одѕвонуваат гласовите на спортските коментатори. Штета што меѓу нив нема писатели. Еден Набоков, на пример, би можел одлично да коментира бокс.
Инспириран од книгата на неодамна починатиот Морис Сендак, Спајк Џонз („Да се биде Џон Малкович", „Адаптација") ја претвора сликовницата од само 40 страници и сосема малку текст во прекрасен филм-фантазија.
На 83 години во Мексико Сити почина легендарниот мексикански романописец, кој заедно со Mаркес и Љоса го сврте вниманието на светот кон латино-американската книжевност и култура.
Фино е понекогаш да се види политичар, па макар и бивш, што чита, а тоа да не е од „идиот". Еве ги книжевните преференци на Медлин Олбрајт. Малку се конзервативни, ама барем жената си е доследна. Плус „Војна и мир“ на ридер? Фраерски, нема што.
Неодамна откриените страници со белешки од славното дело на Сент Егзипери се изложени во аукциската куќа Аркуријал во Париз, каде на 16. мај ќе бидат понудени на лицитација.
Во пресрет на нашиот Фестивал на јадење книги, ви претставуваме една фина збирка есеи кои ги комбинираат автобиографските спомени и гастрономските доживувања. Лојзе Визер (1954) е писател, преведувач и издавач, корушки Словенец кој живее во Клагенфурт, Австрија.
Во полусатиричната рубрика на booksa.hr, „Ординацијата на др. Остојиќ", ученичка во V-б бара спас од еден специфичен вид малтретирање. Ова е проблемот, заедно со медицинскиот совет, кого целосно го подржуваме.
Што ако во Црна хроника прочитате дека лицето Н.Н., провоцирано од локални мангупи, среде сендвичара извадило пиштол, и со неколку куршуми усмртило две и ранило едно момче?