Роланд Ламб долго време им љубоморел на гитаристите или саксофонистите, на начинот на кој тие можат да ги третираат нотите, нијансирајќи ги и давајќи им личен печат, нешто што тој многу потешко можел да го постигне свирејќи пијано. Неговото решение - футуристичка верзија на овој инструмент.

„На сцена, водам љубов со 25,000 различни луѓе. Потоа одам дома сама", изјавила еднаш Џоплин. Таа во нејзината кариера сепак не била сосема сама - го имала Џон Брн Кук.

Повод за овој текст ни е вест излезена од глобалното дно, која вели дека пензионер од Британија бил осуден на две години затвор затоа што сексуално се изживувал над - ласиче. Иако е неспособна да оди во чекор со апсурдноста на животот, новата таканаречена еротска книжевност сепак дава сè од себе. Спојлер: ежови.

Нивните имиња во иста реченица ни звучат како нешто помеѓу руско комично дуо што степува, до другарчиња што седат во иста клупа па често ги прозиваат еден по друг. Ама никако не би помислиле дека едниот му бил инспирација на вториов. Сè до сега.

Отсекогаш ни биле интересни, а не сме ни знаеле дека си имаат посебна лингвистичка категорија. Mожат да значат и вчера и утре, и војна и мир, и здраво и збогум. Баш фин опис на неодреденоста и флуидноста на човечкиот живот, и нештата во него кои де изгледаат велики, де сосема мали. 

Нова книга на авторитет од областа на скандинавската митологија ја трасира историјата на троловите од нивните најрани појави во нордиската книжевност, до современите манифестации на злобните „Други", оние од интернет.

Во 1960-тите Валтер Кин станал славен по неговите сентиментални портрети на дечиња. Но вистинскиот автор на овие слики била неговата жена Маргарет, која тој сурово ја експлоатирал. Сега нејзината приказна ќе биде филмувана од Тим Бартон.

Генерално сме против зипување на значајни книжевни дела во неколку реченици, бидејќи тоа создава лажен впечаток дека со тоа навистина се исцрпува нивната содржина. Но, ова ова се филмчиња кои функционираат како визуелни хаикуа од романите на Ерни.

Ако на нешто асоцира Брехт, тоа сигурно не е еротска поезија. Па сепак, тој има напишано над 2,000 песни од кои повеќето со ваква содржина. Некои се романтични и нежни, но други звучат како излезени од перото на Маркиз де Сад.

Неколку пати сме пишувале за нуспојавите на обврската по секоја цена да се објавува во академскиот свет, заради напредок во професорските звања. И за стручни списанија кои би објавиле сè само доколку платите. Едно такво неодамна нагази на мина.

Што се случува кога музичка ѕвезда има мерак да направи претстава, ама таа почнува да губи пари? Нормално, ѕвездава се фаќа за микрофон, и влетува на сцена. Одма друго. 

Нова биографија за рускиот нобеловец тврди дека голем дел од она што го знаеме за него се должи на лош превод и погрешни претстави. Не се работело само за кучиња и ѕвонци, туку и за нешто многу повеќе, кое има врска со човечката психологија. 

Она што физиката се обидува да го објасни преку комплицирани формули, јазикот си го илустрира многу едноставно - во англискиот постојат варијанти на еден израз кој го опишува односот кон времето на различни етнички, расни и други групи. Може да се примени и на поединци, кои не фермаат кога некој ги чека со часови.

Лингвистичките шеми кои се појавуваат при анализата на голем број пасворди кажуваат нешто за нас како човечки вид. Тие го ритуализираат нашето секојдневно соочување со личните спомени и со нашите вредности. А зад нив често се кријат и убави, но и трауматични приказни. 

Неговите композиции траат и по три часа, а ги свири на памет, со неверојатна брзина. Тврди и дека еднаш заспал на пијаното, но неговите прсти продолжиле да се движат. Откачен и по малку арогантен, тој е сепак млазен авион во светот на пијанистите.

Кое е доминантното чувство кое создава тензија во одредена сцена? - ова било основното прашање од кое се раководел Оскаровецот со шестдецениска кариера при снимањето на неговите филмови, кои денес се сметаат за класици. Дури и да не сте чуле за „Кој се плаши од Вирџинија Вулф“ или за „Квака 22“, ликот и делото на г-ѓа Робинсон од „Дипломец“ ви е сигурно познат. 

Eрик Каплан, еден од луѓето кои стојат зад Футурама, Симпсонови и Big Bang Theory, има диплома по филозофија од Универзитетот Беркли. Неговата нова книга се вика „Дали постои Дедо Мраз?: филозофско истражување". Во неа низ хумор, но и интелектуално издржано, тој се обидува да ги објасни верувањата во врска со стариот бел дедо, кого наскоро ќе го очекуваме и во нашите домови.

Ако ви недостасува некој збор - измислете го. Од оваа максима се раководеле бројни писатели во историјата, и иако најчесто во овој контекст е спомнуван Шекспир, има и помалку славни автори кои нè задолжиле со термини кои ги употребуваме и во македонскиот.

Кога главниот лик треба да направи избор кој може да има судбоносни последици по него, често во филмот има некој кој тоа го изговара гласно, за на сите да ни е јасно каква е работата. Но има и посуптилни, чисто визуелни начини да се долови ваквата недоумица.

Еден њујоршки дизајнер се обидува да ги преиспита постулатите врз кои почива технологијата - брзината и постојаната иновативност. Неговата верзија на познати видео игри се во форма на коцка, и на нив може да правите само еден потег дневно.

Кејв и композиторот Николас Ленс во бриселската опера Ла Моне направија претстава посветена на траумите кои ги предизвикува војната воопшто. Истовремено, истапија против буџетските скратувања во областа на културата кои ги прави владата на Белгија.

Рачно направени гас маски, штитови во вид на корици од книги, мали дронови - сите овие се предмети поврзани со протестни движења низ светот. Изложбата на која се претставени слободно можела да се вика и „Предмети на непослушните“.

Има две работи кои можат да помогнат во толкувањето на овој филм: истоименото дело на Томас Хобс, библиската приказна за Јов и митолошката слика за Левијатанот. Но и без ништо од сето ова, трагичната приказна за беспомошноста на малиот човек пред корумпираното и аморално чудовиште од систем не може а да не ве допре.

„Кои се побогу овие луѓе?“ - си велите додека ги читате биографиите на оние кои останале запамтени по тоа што никој не ги знае. Ни криви, ни должни, тие го претставуваат неславниот список на неуспешните во писателскиот еснаф. А малку требало наместо Франц, славен да стане неговиот прв комшија, Ханс Кафка.