Scrabble е онаа друштвена игра во која од поединечни букви треба да составите цели зборови. Колку повешт составувач и колку покомплексен збор - толку повеќе поени.

Школските клупи само што се наполнија, се одржуваат првите родителски состаноци, а децата полека сфаќаат дека целата работа со нивното образование ќе потрае, и тоа со години. Но низ тоа мачење морале да поминат и големи книжевни умови. Еве избор од нивните школски фотки.

Пред некое време си го повторив чувството од детството, кога сета затреперена за прв пат влегов во маалската библиотека, а од таму излегов со членска карта. Што би рекол Радован трети, „Одам по улица, членската ѕирка два прста од џеб, луѓето викаат 'јеботе, минува другарот член'".

Додека новинарите ги анализираа разликите помеѓу пишаниот говор на Клинтон и она што тој навистина го кажа, восхитувајќи се на неговата способност за импровизација, Џо Бајден изгледа го надмина. Но тоа не е најинтересното во врска со неговиот говор.

Нешто кое по завчерашната доминантно тапанарска прослава на независноста може да се случи и кај нас - пад на популарноста на сите останати инструменти. Особено на оние погломазните и скапите за одржување, како старите пијана и клавири.

Кој треба да го има последниот збор кога е во прашање статија посветена на некоја книга? Очигледно оној на човекот кој ја напишал не е доволен. Според Википедија, потребен е и втор извор.

Авторот на за многумина култната „Галебот Џонатан Ливингстон" е во тешка состојба по несреќата која му се случила во американската сојузна држава Вашингтон, кога се срушил авионот со кој самиот управувал.

При секојдневното орање и копање по интернетов наидуваме на навистина чудни работи. Ама оваа е една од почудните.

Додека компјутерите во нашите ресторани, ако воопшто ги има, служат само за издавање фискални, оние пософистицираните во Њујорк почнуваат да се полнат со податоци кои овозможуваат високо персонализирана услуга. Главна алатка во ова дискретно разузнавање - кодиран јазик за означување на муштериите.

Следејќи ги сопствените заложби за збогатување на јазикот преку измислување нови, но и копање по архаичните зборови макар и не биле наши, еве неколку од „Речникот на вулгаризми" од 19-вековна Англија - книга за Британците од високата класа кои немале поим за што зборуваат „сељаците".

Авторот на текстот, Сајмон Доонан, кој инаку е попознат по пишувањето модни колумни во Слејт, зборува за еден загрижувачки тренд - подемот на политичката коректност и еднодимензионалниот говор, кој наскоро може да го убие сарказмот.

Пред некое време една читателка во писмо на сосема друга тема патемно спомна дека постои роман од жанрот фантазија во кој од нигде никаде се спомнува Скопје. Бидејќи љубопитноста до сега не нè убила, решивме да го истражиме случајот.

Оние кои подолго го следат Букбокс ја знаат неговата опседнатост со малите огласи по весници. Ама од денес ќе отвориме нов фолдер - хумористични или вистински огласи по бандери, дрвја и излози. Овој е од трогателните.

Словенска антитеза е стилска фигура карактеристична особено за јужно-словенската народна поезија, која се состои од прашање, повеќе понудени одговори, негирање на понудените одговори и на крај - точен одговор.

Минатиот број на едно од најреномираните книжевни списанија во регионов, „Сарајевске свеске", кое излегува неколку пати годишно, некогаш и на повеќе од 500 страници, беше посветен на балканските пцости. Е, сега...

Колкав број од мислењата на корисниците на сајтовите за продажба на книги се вистински, а колку од нив се платени? Па да речеме дека пет ѕвездички за трилерче-самиздат би требало да ви бидат сомнителни.

Вчера, 2. септември, организаторите на проектот „Реконектирај се" повикаа на интернет „диета". Или на 24-часовно присеќавање на тоа како изгледаше животот пред Фејсбук и Јутјуб.

Откако слушнавме дека во некои училишта за добредојде се пееле „Што ме роди мајко да учам дропки“ и „I like coffee, I like tea/I like Elvis, I like Sting", почувствувавме потреба да го дополниме репертоарот за првоодделенчињата и нивните родители со нешто полирично. Срце ни се стега гледајќи ги толку мали, а толку подготвени да се фатат во костец со животот. Нека им е со среќа!

Текстот на Марк О'Конел за читателската промискуитетност поттикна многумина да „излезат од шифоњерот", и со олеснување да признаат дека и тие скокаат од една книга на друга, па дури и дека учествуваат во читачки оргии. Но темата инспирираше и дискусија - колку типови читатели всушност постојат?

Марк О’Конел од Њујоркер од збор до збор го опишува она што во последно време нè мачи: вината од скокањето од една книга на друга, или од еден текст на друг, без оглед колку се тие интересни. 

Лингвистот Џефри Нинберг напишал сериозна книга за навидум несериозна тема: потеклото и историскиот развој на терминот - „шупак".

Не толку одамна, кога бевме технолошки посиромашни и моравме да живееме без Фејсбук и Твитер, и да муабетиме со пријателите во живо со пиво и скара (какво мачење...), се појави институцијата „блог", кој иако подоцна оспоруван, плукан и клеветен, всушност изврши една важна локална функција во неговите најдобри времиња, кои сега како повторно да се враќаат.

Концептот на „Робин Худ" - човек кој прави добри дела немотивиран од сопствениот ќар, треба да се ревидира, вели Милош Васиќ. За разлика од Худ, кој земаше од богатите заканувајќи им се со лак и стрела, луѓето претставени во овој текст се помирољубиви и покреативни. Сте помислиле некогаш да му чистите на некој непознат по дома без да ве знае?