Дали навистина „Мислејќи на глас“ на Ед Ширан е украдена од Марвин Геј? Колку и песниве да се слични дури и за просечното уво, на суд се бара експертско мислење, од музички Шерлок Холмс.

Овогодишниот кандидат на Полска за Оскар не е некакво претенциозно завештание на Вајда, кој до последниот ден од животот останал зад камерата. Биографија на веројатно најзначајниот полски сликар на дваесетиот век, филмот повторно се занимава со големите теми - вистината и слободата.

Вејтс е познат по бескомпромисноста кога е во прашање користење на негова музика за комерцијални цели. Една од неговите најпознати изјави во оваа смисла беше: „Ако Мајкл Џексон сака да работи за Пепси, зошто просто не му дадат канцеларија таму?“.

Додека го пишувам ова сè уште е во тек првото издание на фестивалот КинеНова, чија цел е да претстави дебитантски и втори остварувања на млади автори, но и да промовира филмови од за нас помалку познати кинематографии.

На сајтов се обидуваме да ја разобличиме глупоста, без оглед на изворот, и во која и да е форма и облик. Кога сме во добрите се обидуваме да ѝ најдеме и оправдување, во смисла на сили кои се навидум „виши“, а кои го заслепуваат човекот и со сила го тераат да биде глуп. Бекон ги нарекувал ваквите интелектуални заблуди „идоли“.

Што, не е „Трилер“ на Мајкл Џексон? Епа не бил.

Статистиката на блогот на Нeнад на порталот Аll About Jazz вели дека тој до сега има објавено 197 осврти за албуми и 124 други статии, од рецензии на книги и филмови, преку интервјуа, до репортажи од живи настапи. Конечно дел од сето тоа е достапно на македонски, во форма на книга.

Не дека и порано луѓето немале тајни, но мобилните и интернетот ја искомплицираа работата. Добронамерен совет: не го гледајте филмов со партнерот/ката ако имате што да скриете. А имате.

„Уметниците преземаат ризици кои еден технократ никогаш нема да ги преземе. Уметникот ризикува сè во сè што прави. Ризикот е она што го одделува уметникот од занаетчијата. Уметноста не е кариера, таа е копнеж,тежнение, одговор на повик.“

Една од Иг наградите оваа година отиде кај луѓе кои за истражувачки цели се обидоа да живеат како животни. За едниот, човекот-прч пишувавме тука. Но не знаевме дека има уште еден кој живеел не како едно, туку како пет животни. Неговата книга се вика „Живеејќи како ѕвер“.

Бодлер еднаш наводно рекол дека „го сака Вагнер, но од музика повеќе сака мачка врзана со опашот надолу како гребе по стакло“. Но колку и да бил бизарен, човекот знаел да изрази почит и благодарност кон колега-уметник.

Еден италијански новинар вели дека го открил вистинскиот идентитет на во моментов најуспешната италијанска прозаистка. Но нејзините обожаватели наместо да се задоволни, се прашуваат зошто е потребно вакво нарушување на приватноста?

Ги знаете оние филмови за деца, кои не само сублиминално, туку и апла се всушност за возрасни? Епа ова е еден од нив.

Денес, 30 септември е Меѓународен ден на преведувачите, поврзан со  Св. Јероним Стридонски, кој се смета за заштитник на овој еснаф. А ним, кутрите, понекогаш навистина им треба некој со натрприродна моќ за да им ги шепне преведувачките решенија.

Кога некој пишува само со големи букви ИЗГЛЕДА КАКО ДА СЕ ДЕРЕ и генерално не е убаво. Посебно грдо изгледа во книга, па дизајнерите обично препорачуваат замена на ваквите делови со италик, освен ако баш не се мора. А на Брус изгледа му се мора.

Наместо да ја учат секоја поединечна буква, домородните заедници на Канадскиот Арктик со помош на христијанските мисионери развиле нешто што повеќе личи на систем на кодирање отколку на азбука. 

Во 2010 ги гледавме како во МоМА седат еден карши друг со солзи во очите (и нашите и нивните), веројатно потсетувајќи се на младоста и на страсната љубов. Пет години подоцна нивни застапници повторно седнаа еден наспроти друг, но овој пат на суд. Деновиве судот донесе и одлука.

Повеќето современи култури (меѓу кои за жал и нашата) повеќе го ценат Развојот, на сметка на Оддржувањето. Градиш нова инфраструктура, ги шириш градовите, а притоа не водиш грижа за постоечкото. Една уметница од Њујорк решила да го привлече вниманието кон оние кои се бават со оваа неблагодарна, оддржувачка работа.

Ако напишеш книга во која твој здрав и жив колега треба да биде убиен, можеш да очекуваш дека тоа нема да биде сфатено како добра финта. Особено ако претходно сте се р’чкале. 

Прво мислевме дека е зафрканција, ама излезе стварно - пред скоро 150 години анонимен автор ја објавил „Чудниот Трамп“ (The Odd Trump), роман чиј главен јунак се вика Трампли Вејлс (скратено - Трамп). А најинтересно е името на ликот со кого тој постојано се расправа.

Откако две копии од снимките се испратени во вселената, каде сè уште талкаат во потрага по некој што ќе ги види и слушне, на Земјата останале само мал број примероци oд нејзината „лична карта“. Сега една Кикстартер кампања се обидува да ја исправи работата.

На прво зуење звучи како книгава навистина да ја заслужува наградата за неинвентивност и неупотребливост. Но ако човек малку се задлабочи, мувиве можеби треба да ја добијат вистинската Нобелова.

Минатата сабота (17.09) во Југословенско драмско позориште се одржа премиерата на Шекспировиот „Хамлет“. Режисер е Александар Поповски, а новиот Хамлет е Небојша Глоговац. Адаптацијата ја направи Горан Стефановски, а композитор е Кирил Џајковски. Еве дел од од драматуршката експликација за претставата на Горан, која ја пренесуваме од белградско „Време“.

Дали кога сте се обиделе нешто да напишете сте се почувствувале како мазга што влече невлидлив товар, обидувајќи се со сите сили да извадите од себе нешто што никако не сака да излезе? За сите оние кои потклекнале пред овој напор, има решение - да знаеш дека сето тоа не зависи (само) од тебе.