Улипо (или на француски Ouvroir de littérature potentielle - работилница за потенцијална литература) било движење на неколкумина писатели од француското говорно подрачје и на математичари кои се обидувале да создадат дела користејќи техники кои го ограничуваат изразот, но ја поттикнуваат креативноста.

Некаде тие се сфаќаат како ритуални „пуштања крв“ за да се задоволат книжевните божества, и за да се гарантира добра книжевна жетва во годината која доаѓа. Кај нас не се сеќаваме да сме прочитале негативна критика за книга (фејсбук постови не се бројат), а и да имало сигурно била сфатена лично, како конкурентска злоба или некаква одмазда. Да видиме како изгледа тоа во други контексти.

Иако започнува со „инспириран од вистински настани“, новиот филм за пријателството помеѓу актуелниот папа Франциск и неговиот претходник Бенедикт XVI сепак содржи и фиктивни моменти.

Активисти во Лил протестираат против поставувањето билборди, додека Гренобл има заменето стотици реклами со дрвја и огласни табли. Дали е можно целосно отстранување на рекламите од јавните простори?

Насловот е намерно таков каков што е, затоа што некои од филмовите кои котираат високо на листите на (наводно) најдобри за изминатата година сè уште не дошле во нашите кина, а богами ги нема ни на пиратските сајтови. Оттаму, бираме помеѓу она што стигнало до нас, за што веќе сме пишувале или пак не сме стигнале да споделиме.

Знаеме за она одложување на битните задачи на сметка на правење комплетно неважни нешта во текот на денот, само затоа што второто е полесно. Ама и желбата да се заврши сè и веднаш си има психолошки последици.

Базиран на истоимена книга на Шрабани Басу, филмот зборува за вистинското пријателство помеѓу британската кралица и нејзиниот индиско-муслимански слуга Абдул Карим, чие постоење наследниците на Викторија се обиделе целосно да го избришат од историјата на монархијата.

Да си поет, тоа некако подразбира дека треба да се земаш себеси сериозно, само затоа што знаеш да ракуваш со пар стилски фигури и да стискаш ентери. Или барем така би рекле хејтерите, кои на овие натпревари на лоша поезија се повеќе од добредојдени.

25 години откако се пензионираше, Ларсон посвети огромна енергија на тоа дали некој ќе му ги скенира стриповите и ќе ги стави на интернет. Конечно реши да оди по онаа - ако не можеш да ги победиш, придружи им се. 

Што се случува ако имаш голема желба да свириш на некој инструмент, но твоите немаат пари да ти го купат? За еден 11-годишен Британец одговорот бил едноставен - го правиш од хартија, и потоа многу, многу вежбаш.

За да подарите некому книга треба доволно да го познавате, дали воопшто сака да чита и што точно. Или пак да сте доволно блиски за да можете да го ставите пред свршен чин со избирање наслов, без тоа да се почувствува како наметнување. Плус да знаете дали таа книга веќе ја прочитал или ја има. И уште куп услови, кои прават подарувањето книга да не е ич едноставно.

Иако најпрвин изгледа како шега, соба дизајнирана од уметник во количка е направена таква - непријатна, фрустирачка, несоодветна - за нејзините посетители да можат да почувствуваат како им е на луѓето со хендикеп кога се наоѓаат во простории кои се несоодветни за нив.

Оваа година се навршува еден век од случајното, постхумно пронаоѓање на новелата на Мелвил. Исто толку долго трае и анализата на ова дело, како студија на човечката завист и суета од една, и благословената наивност од друга страна. Сега го имаме и на македонски.

Сигурно сте ги сретнале, а можеби сте и едни од нив - луѓе кои развиваат непријателски чувства кон некого само затоа што тој или таа им оди на нерви. И тука не се работи за обична антипатија, туку за активна „ничим изазвана“ омраза, која стои на патот на соработката, добрата волја и пријателството.

Сместено помеѓу Апенинските планини и Јадранското море во централна Италија, гратчето Пиобико се избори за необична титула - светско седиште на грдите.

Корнфлејкс, стиропор, брашно и азбест (!) биле некои од нештата користени за добивање зимски пејзажи во раните денови на Холивуд.

„Факт е дека во 1903 година Мисирков ја објавува За македонцките работи, и факт е дека книгата е спалена од бугарските власти. Што мајка барале да ја спалуваат? Да не им било страв од нешто или ја спалиле со љубов за возвишени цели?“

Компонирал девет симфонии. Планирал десетта, но само ја скицирал. Таа сега ќе биде да биде завршена со помош на вештачка интелигенција.

Вчера, 11.12, на 86 години, почина брадосаниот ботаничар кого го паметиме од зимската образовна програма која во осумдесетите ја емитуваше телевизија Белград. Многумина додуша мислеа дека тој е одамна починат, но причината за неговото долгогодишно медиумско отсуство е во нешто друго.

Утре, петок, 13.12, во 12 часот на Институтот за етнологија и антропологија при ПМФ ќе биде промовирана првата фаза од долгорочен проект за мапирање на недвижното културно наследство на Скопје.

Книгите од овој жанр нудат можност да се исчекори од постојаниот тек на драматични научни откритија и да се анализираат пошироките последици од истражувањата кои се во тек. Книгите на овој список се обидуваат да ја следат долгата приказна за тоа како луѓето станале такви какви што се денес, да ја истражат промената околу нас и ограничувањата на нашето знаење.

Луис Томас Хардин, попознат како Мундог, бил американски музичар, композитор и изумител на неколку музички инструменти. Бил слеп од 16-годишна возраст. Живеел во Њујорк од 1940-тите до 1970-тите, и во тој период често стоел на 6-тата авенија, носејќи наметка и шлем. Го нарекувале „Викингот од 6-тата авенија“, иако многумина кои го среќавале не ни знаеле за неговата музичка кариера.

Климатските промени, вооруженото насилство, вистински или проектирани закани и кризи во светските вести во текот на годината што изминува, направи најчесто пребаруван збор на популарниот сајт dictionary.com да има врска со најосновното - нашиот опстанок и егзистенција.

Минатата недела на големиот уметнички саем во Мајами беше продадено „уметничко дело“ - банана закачена за ѕид со селотејп - по цена од неверојатни 120,000 долари. Еден посетител викендов ја изеде, за без пари. Сега вели дека не лапнал банана, туку нешто повеќе од тоа.