Нашиот Киро Глигоров и словенечкиот Милан Кучан беа едни од малкутемина разумни во распадот на Југославија. Не успеаја да направат тој распад да не биде крвав, но успеаја да ги заштитат барем своите земји. Словенците ја искористија шансата, ние - знаете. Вика, НАТО денес не е она НАТО во кое ние влеговме.

За неколку дена, Бил Бур тргнува со нова турнеја и стартува во Цезар Арената во Детроит (20.000 седишта). Повторно ќе го прави она што најдобро го знае: да истражува зошто е толкав кретен. Изборите ќе ги игнорира. „Не сакам да прифатам дека оние двајца стари идиоти се најдоброто нешто што го имаме“, вели комичарот чиј филм „Стари татковци“, две недели беше најгледан на Нетфликс. 

Ако во училиштата пуштат момчиња во женски спортови, тогаш девојчињата уште од мали нозе се учат дека не можат да победат во ништо. А подоцна, тоа што некои мажи ќе го намалат тестостеронот за да влезат во женски спорт, не значи дека не ги носат предностите што ги добиле минувајќи низ машки пубертет: им останува висината, им останува големината на рацете, капацитетот на белите дробови, густината на коските....

Словенците требаше на крајот на овој месец да имаат концерт во Киев, што ќе беше прв настап на голема странска група во Украина после руската инвазија. Но „будните“ им најдоа „проблематични ставови“ па се покрена стандарден линч по социјалните мрежи, се направи притисок врз организаторот и тој на крајот реши да им го откаже настапот.   

Германската влада подготвува механизми кои ќе тргнат против секој кој ќе се осмели да се посомнева во мудроста на безусловната помош за ултранационалистичкиот режим во Украина и администрацијата на Бајден, вели професор Волфганг Штрек, германски социолог и почесен директор на институтот Макс Планк во Келн.

Да имавме среќа, СССР ќе се распаднеше малку подоцна или воопшто немаше да се распадне, па интересот за демократизација на Југославија ќе беше многу поголем. Вака испаднавме неважни баш кога можевме да бидеме најважни. И така влеговме во период што ги одреди сите наши мали животи и кој во учебниците по историја ќе се нарекува „време на војни за југословенското наследство“, кој почна тогаш а трае и денес. 

Вистинскиот, бунтовнички рокенрол не подлегнува на цензура или самоцензура. Често власта се обидува да поткупи такви автори со различни бенефиции. И, за жал, во не мал број случаи успева во тоа. За среќа, секогаш има и такви кои не можат да се поткупат.

Бидејќи уште не може да обезбеди дистрибуција на неговиот најнов филм за американскиот пазар, Оливер Стоун го шета филмот по фестивали на други места на планетава, надевајќи се дека предупредувањата од него некако ќе стигнат и до Американците. Српска Политика го начекала во Џеда, Саудиска Арабија.

Ќе се најде земја која има ресурси кои им требаат на американските корпорации. Ќе се натераат да се задолжат кај ММФ и Светската банка за проекти за кои ќе бидат убедени дека многу ќе им помогнат. За реализација на проектите ќе се ангажираат се-знае-кои компании (Бехтел, добри?). Ако во тоа не успеат економските убијци, доаѓаат шакалите кои рушат влади и убиваат лидери. Мислите туку така паѓаат авиони?

Разговор со Педи Дикс, кој до април годинава ја водеше британската вакцинална операција, која, и по оценката на тамошните критички настроени медиуми, беше ретка работа која Британија ја направи саглам во пандемијата: испорачаа 120 милиони дози вакцини, вклучително 23 милиони бустер дози. Омикрон не го плаши.  

Од Грета Тунберг до 15 денари за ќеса, од наука до НВО слогани,  на планетава постои консензуална загриженост за климата и нашиот ефект врз неа. Но, кога некој наратив станува монополски доминантен, постои опасност кон темата да се пристапува испразно и паролашки. Да видиме како размислува другата страна, колку да си ги баждариме аргументите.

„Јас нема да штимам научни сознанија до кои сум дошол заради твоите чувства. Јебеш твоите чувства,“ вели за Јутарњи лист канадско-либанскиот еволуциски психолог Гад Саад, еден од инспиративните ликови на тн интелектуален дарк веб и човек кому му беше драго кога се најде на македонски сајт.

Диктаторите беа погодени повеќе од сатирата отколку некакви длабоки и паметни текстови кои ја анализираа нивната беда. Сега планот на сатирата, планот на хуморот, е покосено поле. Наместо луѓето да се ругаат, сега кукаат, а тоа е веќе последниот стадуим.

Јован е епископ на СПЦ кому му е доверена сензитивна епархија во рамките на која се наоѓа и Јасеновац. Но не е само тоа; тој е и падобранец, подофицер, научник, филозоф, поет, рок критичар, историчар и... наш човек.

Тој прочуен Запад го занима само фамозната стабилност а најдобри партнери и најпослушни слуги се оние кои имаат за што да бидат уценети.

Дел од интервјуто на белградско „Време“ со Милош Васиќ, еден од основачите на истиот тој весник кој деновиве наполни 30 години а со децении беше еден од ретките резервати на медиумска нормалност. И денес е главно таков, само што сите по малку сме заморени од оние кои „много их је и страшно галаме“.

„Ова што денесе се нарекува наука е досадно и е резултат на тоа што некако се решило дека повеќе ни е потребна технологија отколку знаење. Потребно ни е ресетирање како кај компјутер и од утре да тргнеме поздраво,“ вели прославениот хрватски молекуларен биолог кој неодамна го доби највисокото француско одликување (Орденот на Редот на легијата на честа), а јавноста ја раздрма со дилемата: „Во Хрватска годишно умираат 50.000 луѓе. Зошто 300 мртви од корона би биле поважни?“

Харвардскиот епидемиолог Мартин Кулдорф за декларацијата од Грејт Барингтон и за тоа како карантинот е штетен за јавното здравје.

„Зборовите доживеаја инфлација, служат само за манипулирање. Повеќе вреди едно домаќинство кое има свои соларни панели, рибник, кози, кокошки, бавча, селски туризам, отколку да се трошат зборови и енергија на она што не чини“ вели вредниот и умен музичар според кој, актуелната пандемија е само увертира; правата криза и придружниот тоталитаризам допрва доаѓаат. 

„Белите привилегии“ стануваат денешна верзија на библискиот грев од кој нема вистинско спасување. Можеш само да се посипуваш со пепел, да признаваш дека си грешен, да се согласуваш со обвинението. А кога почнуваш да мислиш дека твојот политички противник не само што нешто греши, туку е зло, тогаш престануваш со политика и почнуваш со религија.

Арсенијевиќ е писател, панкер, најмлад добитник на НИН-овата награда за најдобар роман (и тоа за неговата прва книга „Во потпалубата“, 1994), основач на книжевниот фестивал Крокодил, денес пишува колумни и есеи... „Секогаш ќе имаме лидер со набабрено его и куп лигуши околу него“, вели во интервју за Време.

После цел живот поминат на левица, Ноам Чомски си дочека да види како во тој дел од политичкиот спектар се раѓа оној монструм против кој цел живот се има борено. Задушување на слободите, бришење луѓе од јавниот простор, лишување од правото да се дебатира, секакви лустрации, убивање на хуморот и метафората, налудничави ловења вештерки, тоталитарно управување со јазикот..... Цел сет алатки кои до вчера против левицата ги користеа оние кои се десно. 

Кристијан Дростен кој го води Институтот за вирологија во Берлин е еден од оние кои го идентификуваа САРС вирусот во 2003 година. Како шеф на референтната германска лабораторија на јавното здравство за коронавируси, станува еден од главните владини експерти за актуелната криза. Во интервју за Гардијан признава дека се плаши од вториот бран на епидемијата, објаснува зошто Ангела Меркел е во предност пред другите светски лидери и открива што не му дава сон.

Хрватскиот писател не може да се изначуди со каква леснотија слободарите од Запад и демократските општества почнаа да се одушевуваат од ефикасноста со која тоталитарните држави се справуваат со епидемијата. Па потсетува: дечки, тоталитарните држави во сè се поефикасни. Демократијата има смисла само кога ѝ служи на слободата.