Постојаната потрага по здравје и среќа нè прави мизерни и полудени. 

Веројатно „расизам“ не е првото нешто што ќе ви падне на памет кога се работи за филмот, но сепак, еве го се спомнува.

И покрај јавното незадоволство, корпоративното парадирање со доблест никаде нема намера да оди.

Крстоносната војна против индустријата ја движи презирот кон потрошувачот.

Ставот кон сексот ни се има длабински сменето во последните две децении и тоа не секогаш на подобро.

На конференција на Ториевците, премиерот Риши Сунак се откажа од проектот за брзи пруги па затоа мораше да понуди нешто друго „големо.“ Понуди ригорозна политика против пушењето. „Ова е потсетување како недостатокот на политичка визија, технократи како Сунак го компензираат со тривијален авторитаризам,“ пишува во текстот „Англија без цигари е неслободна Англија.“

Малку работи се поризични за славна личност од моментот кога нивните демоде погледи на светот ќе се објават на социјалните мрежи. Ваква лекција научи поранешната пејачка на Молоко, Рошин Марфи.

Колумна на Џули Бурчил за Спајкд.

Кога во кампањата во 2016-та, Трамп извикуваше „Затворете ја!“ (мислејќи на Хилари Клинтон), либтардите се згрозуваа каква авторитарна темнина се надвиснува над Америка. Седум години подоцна, Хилари е слободна жена, дури и после 4-те години на Трамп. Хронично дефицитарни со хумор, истите тие денес раздрагано се поздравуваат со „Merry Arrestmas“.  

Хитот на Том Џонс од 1968 долго се смета за химна на велшкото рагби, но веќе нема да се изведува на меѓународни натпревари. Наредено им е на гостинските хорови да не ја вклучуваат песната во изведбите, а целата иницијатива ја поддржуваат и политичарите и полициските шефови.

За да ја демонстрираат својата правоверност, американски компании регуларно организираат обуки за „диверзитет, еднаквост и инклузија„ за своите вработени. Обуките се скапи и бесцелни ама на менаџерите им фуфка да прекинат со нив за да не го навлечат бесот на будните преторијанци. Само паднатите профити можат да ги разбудат.

Обидите да се избрише Џ.К. Роулинг стануваат сè повознемирувачки.

Австралија ги укина ограничувањата поради ковид. Во јули 2022-та ја укина задолжителната вакцинација за посетители. Во ноември ја тргна официјалната забрана за влез на Новак Ѓоковиќ. И, минатиот месец тој пристигна во Австралија, без никаков проблем. Се чини спласна хистеријата со која беше дочекан пред година дена. 

Културата на нарцизмот ја уништи приватната сфера.

Откако долги години немаа проблем со тоа дигиталните платформи да цензурираат луѓе кои не им се по мерка, новинарите на американските корпоративни медиуми денес гласно зборуваат за тиранијата на Сицилиумската долина. И понатаму немаат проблем тие со цензурата. Имаат проблем со тоа да бидат замолчувани нивни. 

Илон Маск (не без прашање) реши да спроведе генерална амнестија на банираните Твитер профили, а меѓу помилуваните е и поранешниот претседател на САД, Доналд Трамп. Ваквите потези наидоа на негодување кај елитите кои се плашат дека обичниот народ нема капацитет сам критички да ги свари вестите и информациите што ги добива.

Голите ТикТок-објави на Мадона покажуваат дека и тоа како ја има прифатено денешната мода на одрекување на реалноста.

Лу Перез на тема како освестеноста ја убива комедијата - и како новата генерација комичари можат да ја спасат.

И после децении останува несфатлив овој комплекс на забавната индустрија, холивудските студија, големите телевизиски продуценти и стриминг-џиновите, предадени од тесногледа алчност и креативен банкрот.

Ние сме горди републиканци но таа аргументација ја оставане за другпат. Сега е време да се подигне чашата во чест на долгото и стоичко владеење на кралицата Елизабета. Иако беше на врвот на една анахрона институција, таа успеа не само да го трансформира нејзиниот имиџ туку и да емитува вредности кои денес се презрени од новите елити.

Претворивме нарцисоидна личност во светица.

„Долго време се сомневав дека академското издаваштво не е заинтересирано за промовирање на најдобрите истражувања, направени од најдобрите и најумните мислители. Наместо тоа, тоа сега се состои од пријатели, колеги, подлизурковци и ласкавци, кои меѓусебно си ги чешаат за да добијат напредување или нови позиции“ - без влакна на академскиот јазик вака пишува Лиза МекКензи, британски етнограф и анархист, која се потпишува како „професор од работничката класа“.

Од Америка до Полска, женската приватност систематски се еродира.

Лизо преправи песна затоа што фановите се пожалија дека дел од текстот бил навредлив за луѓе со церебрална парализа.

Дури и познати автори паѓаат како жртви и се принудени да направат политички коректни измени.