Распространет на седум ридови долж широка река, некогашна престолнина на империја, Лисабон е дом и на еден српски преведувач и автор. Запознајте го Дејан Тиаго Станковиќ. И неговата баба Политима.
Филмот којшто го најавивме летоска, својата премиера ја имаше на овогодинешниот Санденс, а телевизиски ќе се прикаже и на HBO во јуни. Де Ниро постариот, кој почина во 1993 на 71 година, според син му бил „луциден и отровен", но многу талентиран уметник.
„Најцврсто затворените врати се оние кои се ширум отворени", вели еден прастар запис од Тибет. Постои говор кој некој ќе го открие утре, а можеби и никој нема да се обиде да го пронајде.
Koга се во прашање стриповите, главно ги фаворизираме нам омилените Калвин и Хобс и xkcd. Но еден неправедно сме го прескокнале - Дилберт и неговите канцелариски авантури. Интервју со неговиот автор, по повод излегувањето на неговата нова книга.
Koга се работи за американската литература на дваесетиот век, постојано како да се вртат едни и исти имиња, за кои веќе знаеме и најситни детали од приватниот живот. На таа сметка, други пак се неправедно запоставени и речиси непознати во нашата средина.
На денот кога во нашиот градски парк ќе се одвива „Види музика, слушни слика, добиј книга" и во Белград ќе почне интересна акција за промовирање на читањето на јавни места.
Кога имал 12 години малиот Бернардо се гледал во огледало и се замислувал како Џон Вејн. Сега има 73, врзан е за количка, но сè уште го има стариот шарм.
Успехот на електронските картички од типот на Wrongcards, кои содржат саркастични а понекогаш и навредливи пораки до оној кому му се упатени, може да се објасни со малиот злобник во секој од нас. Но ова е поинакво - молиш некого да те хејта. Ама со посебно изработена разгледница само за тебе.
Замислете дека сте поканети на некаква мистериозна забава. Добивате знак на распознавање, рачен часовник, а на одредено место ве чека човек кој ќе ве однесе на едно чудно, „забрането" место - цистерна за вода.
Почна вака: во јули објавивме статија за фото-серија под наслов „Фиктивни оброци", во која се визуелизира храната во неколку славни светски романи, како Оливер Твист или Алиса во земјата на чудата.
Пред неколку дена осамна неверојатна вест, особено затоа што доаѓа од цивилизираната Франција - замок од 18. век во селце во Бордо е срамнет со земја. По грешка!
Издавачите очигледно полека но сигурно ги трошат адутите за зголемување на профитот од печатење книги, па почнуваат со мерки кои изгледаат ко „како малиот Трпе замислува бизнис атмосфера".
„Малиот Едо" еден ден се шетка низ град со родителите, кога во излог здогледува нов комуникациски тач-скрин апарат, „Мозок". Од тој момент почнува да фантазира како би изгледал еден негов ден кога би го имал.
Во зграда во Сараево осамнал исчкртан некролог, на кој на сликата на покојникот некој вежбал цртање. Националната припадност, и на живиот и на мртвиот, и не се толку важни.
Текстот на Марк О'Конел за читателската промискуитетност поттикна многумина да „излезат од шифоњерот", и со олеснување да признаат дека и тие скокаат од една книга на друга, па дури и дека учествуваат во читачки оргии. Но темата инспирираше и дискусија - колку типови читатели всушност постојат?
Олимпијадата заврши, но уште некое време во ушите ќе ни одѕвонуваат гласовите на спортските коментатори. Штета што меѓу нив нема писатели. Еден Набоков, на пример, би можел одлично да коментира бокс.
Инспириран од книгата на неодамна починатиот Морис Сендак, Спајк Џонз („Да се биде Џон Малкович", „Адаптација") ја претвора сликовницата од само 40 страници и сосема малку текст во прекрасен филм-фантазија.
На 83 години во Мексико Сити почина легендарниот мексикански романописец, кој заедно со Mаркес и Љоса го сврте вниманието на светот кон латино-американската книжевност и култура.
Фино е понекогаш да се види политичар, па макар и бивш, што чита, а тоа да не е од „идиот". Еве ги книжевните преференци на Медлин Олбрајт. Малку се конзервативни, ама барем жената си е доследна. Плус „Војна и мир“ на ридер? Фраерски, нема што.