Во текот на годината американскиот претседател редовно препорачуваше материјал за читање (сериозно), иако паралелно со тоа во повеќе наврати отворено признаваше дека баш и нема време за читање.
Меѓу останатите работи што ги кажува Пај, една важи за речиси секоја ситуација: „Деновиве има голем број луѓе кои изгледа како да веруваат дека со тоа што нема да дозволат некое мислење да биде емитувано, некако ќе успеат да го искоренат тоа мислење. Не го искоренуваат, само го потиснува, а тоа создава презир.“
И не само од НБА, туку од сите најголеми спортски првенства во САД, шампионите регуларно почнале да ја посетуваат Белата куќа во ’80-те кога на власт најчесто биле претседатели од Републиканската партија: прво Реган, а потоа и Џорџ Буш.
Во најсрамните вести од минатата недела, кои едвај и да добија внимание од медиумите, Доктори без граници ја прекина својата операција за спасување мигранти на Медитеранот заради притисокот од европските нации, а посебно Италија.
Американскиот претседател одлучи за патувањето од својата канцеларија до гостинската куќа во која беше сместен Џорџ Буш помладиот, дојден во Вашингтон за поменот на татко му, да ја ангажира претседателската лимузина и придружен конвој од седум возила. Па што? Од точка А до точка Б, има нешто околу 230 метри.
Од трите копии од договорот (по една за Мексико, САД и Канада) што треба да се потпишат, Трамп ја греши едната, на неверување на луѓето околу и над него. По пат пробува да се извади со „која од овие (три) е битната“ на што Трудо му одговара со „секој од нас добива по една“.
Избегнатата авионска несреќа на Ангела Меркел е одлична метафора за насоката во која се движи нејзината идеја за европска армија. Меркел беше присилена да фати лет на Иберија од Мадрид за да стигне на Г-20 самитот во Буенос Аирес.
Што се однесува на годинешната Национална климатска проценка изработена од американската администрација, ставот на првиот човек на таа администрација е „не му верувам“ на извештајот.
Прашањето и размислувањето е поттикнато од растечкиот јавен активизам на поранешни вработени на ЦИА, што се смета за најнеочекуваната последица од претседателството на Трамп.
Европа и централната левица општо мора да има поцврст пристап кон феноменот кој доведе до Трамп и Брегзит, порачува поранешната американска министерка за надворешни работи и претседателски кандидат, Хилари Клинтон.
Како што се движеше караванот од Латинска Америка кон САД така еволуираа и заговорите што Трамп ги ширеше околу него. Зовриената само-создадена паника на крај кулминираше со распоредување на 6.000 американски војници (повеќе отколку што моментално имаат во Ирак) на границата со Мексико.
„Ако противотров за Трамп е Клинтон, тогаш противотров за ракот е инфарктот“, пишува за една од последните гротескни комбинации во кои Хилари повторно се враќа во игра колумнистот на Индипендент, Хаф и РТ, Џон Вајт.
Останувајќи на својот (здрав) став содржински да не коментираат твитови на Трамп француската влада по повод последната тирада на американскиот претседател, само порача дека Трамп нема „основна пристојност“.
Додека во нашиот галоп кон НАТО не остана дно што не го допревме (се молат надлежните ова да не го сфатат како предизвик), прво Макрон, па сега и Меркел откриваат сепаратистичка наклоност и се амбициираат околу формирање на сопствена европска армија.
Не само што однесувањето на британските елити ја признава важноста на САД, туку тие и коленичат пред нејзе. Длабоко во себе, тие изгледа изразуваат пост-империјална британска зажеленост дел од големината на САД да се отслика и на нив. Би можело да се каже дека, барем ментално, Британија веќе е вазал, ама не на ЕУ, туку на САД, пишува Мартин Кетл во текстот за Гардијан.
Фразата “Политиката надвор од спортот“ секогаш била само пуста желба и далеку од вистина. Тоа деновиве се потврди во Браазил каде на претседателски избори победи кандидат околу кој се подели земјата а имуни не останаа ниту спортистите и фудбалските клубови.
Секој пат кога Трамп ќе го крене приватниот мобилен за да се чуе со пријателите (да се пофали или да оговара), во разговорот има уште најмалку три пасивни страни: домашни шпиони, плус кинески и руски.
Во понеделникот беше првата годишнина откако Алиса Милано ги повика жртвите на сексуални напади и малтретирање онлајн да ги споделат своите приказни под хаштагот #MeToo, движење кое пред една деценија беше започнато од активистката Тарана Бурк. Сепак, истиот ден со вестите доминираше Хилари Клинтон и нејзината бизарна одбрана на однесувањето на Бил Клинтон додека е претседател.
Тоа што речиси 50-годишниот претседател на САД имал врска со 22-годишна приправничка во Белата куќа не е злоупотреба на моќ, барем не според жената која во тоа време беше Прва дама на САД.
Шпанскиот министер за надворешни работи објави дека американскиот претседател му предложил тактика за спречување на напливот мигранти од Африка, при што зборот „тактика“ е многу либерално употребен во овој контекст.
Гугл, Фејсбук и Твитер се најновите негативци што се имаат огрешно кон американскиот претседател затоа што тој чувствува дека нивните резултати од пребарување се штелувани против него и општо против конзервативците.
Во 2015 година светската јавност ѝ аплаудираше и ја споредуваше со Мајка Тереза кога реши да ги отвори вратите за бегалците од Сирија и други несреќни земји од Блискиот исток. Денес насловните во Германија се полнат со слики од екстремни десничари кои "ловат" странци по улиците и се поздравуваат со нацистички керефеки. Тоа е контрастот кој сведочи за тектонските пореметувања од бегалската криза која во Европа донесе три милиони бегалци
Како што сам себе се покани во Европа како месија на крајната десница, така поранешниот советник на Трамп и сам се спакува да се враќа назад во САД откако не успеа да се разбере со никого од своите колеги од крајната десница од оваа страна на Атлантикот.
Во еден ден над 300 американски медиуми објавија едиторијали против „валканата војна“ на Трамп, организирани со цел да се спречат неговите напади против слободата на печатот и да се промовира истата.
Не дека Трамп би признал руски суверенитет врз Крим, ама сака опциите да му се отворени и да не му ги ограничуваат со Устав дадените права на признавање што ќе му текне.