Ракот секогаш бил замислуван како алчно суштество кое зграпчува и каса со своите клешти. Хипократ се смета за првиот кој според него именувал и болест - karkinos или рак, затоа што „неговите вени се исполнети и се протегаат наоколу како нозете на истоименото животно“.

Два збора во насловот - „гроб“ и „секси“ - некако не одат заедно, но оваа предрасуда паѓа во вода кога е во прашање последното почивалиште на еден француски новинар.

Велика Британија доделува титули, медали и признанија кои го содржат терминот „империја“. Во тек е обновен повик овој термин да биде избришан поради „штетите и траумите“ предизвикани од империјализмот.

Се викаат „циркадни“ романи, затоа што нивното дејство се одвива во тек на 24 часа. Некои се славни и познати, други звучат вредни за откривање.

Самиот не си ги ценел, но цртежите на младиот Кафка покажуваат склоност кон естетски минимализам, кого понатаму го негувал и во своите книжевни дела. 

Приказната за делото и трагичниот крај на животот на Милман Пери може да биде еп самиот по себе. Тој е значаен не само за класичните студии и проучувањето на Хомер, туку и како етнограф кој ги регистрирал епските песни на гусларите од некогашна Југославија.

Личи на нешто како тесто од пуслица, ама направено од пире од јаболки. Пуфкастото благце било вообичаена придружба на аристократските чајанки во Русија. До скоро рецептот беше заборавен, но сега почнува да се враќа на трпезите.

Неодамна објавивме статија за нова теорија за потеклото на лубеницата. А непосредно потоа ја видовме и првата џиш-црвена полутка во блиската пиљара. Така умот неделава ни стана лубеницо-ориентиран. Кога ја видовме оваа статија во Њујорк Тајмс мислевме дека нешто ни се причинува.

Во 1762 една госпоѓица му испратила на данскиот крал необичен подарок - совршено прецизни восочни модели на човечки органи.

Губењето на лингвистичкиот диверзитет може да доведе до исчезнување на знаења за древни лекарства и состојки, кои науката допрва треба да ги открие.

Секој кој присуствувал на аматерски (и не само на такви) балетски претстави каде се случиле некакви грешки, ги забележал: доцнењата, сопнувањата, несинхронизираноста, па дури и паѓањата. Сите тие овој пат се намерно вградени во смешна кореографија под име „Концерт: опасноста од сите“.

„Апсолутно ги мразам фините домаќински реклами на позадината на моите новопечатени книги“, твитна наградуваната британска авторка Џанет Винтерсон. Под твитот е фотографија на мал куп книги во мек повез, како горат.

Кога денес ќе го пиете домашното кафе, или ќе го купите во парк од оние шанкчиња, дали ќе помислите како тоа стигнало до таму? Еден човек одлучил да ја следи трагата - од зрното кафе на нечија плантажа, до локалната кафетерија, и на сите да им се заблагодари за истото. 

Сеизмичките историски настани можат да ја насочат креативноста во нови правци. Допрва ќе се види што ќе изроди актуелната пандемија, но едно е веќе јасно и се однесува на типографијата и фонтовите.

Како подготовка за сезоната на сочните карпузи, ново истражување за неговите диви предци.

Како и голем број други мудрости од мрачниот среден век, и оние кои се однесуваат на чување домашни животни главно не го преживеале тестот на времето.

На 84 години, Глас не престанува да експериментира со жанрови. Овој пат станува збор за „Деноноќниот циркус“, чија премиера се одржа во оперската куќа во Малме на 29 мај, онлајн и во живо. И еден куриозитет - со хорот диригира нашата Елена Митревска.

Ролна тоалет хартија која се носи на главата за настинати или алергични. Малецки брисачи за прашина за стапалата на вашата мачка. Мрежи кои се закачуваат на рамениците и спречуваат да ви падне обетка. Што е заедничко за сите овие изуми?

Пред точно сто години двајца италијански имигранти во САД биле обвинети за убиство на чувар и вооружен грабеж во компанија за чевли во Масачусетс. Седум години подоцна биле погубени на електрична столица. Нивното судење и денес останува контроверзно.

Жената на која никако не ѝ стои да ја викаат „бабичка“, секој ден пишува по една приказна за нејзините сожители во домот за стари лица во Сиднеј, учествувала во најпрестижниот сликарски натпревар во Австралија и сè уште се занимава со нејзината најголема страст - танцувањето.

На 6 ноември 1869, Ан Престон, деканка на Женскиот медицински колеџ во Пенсилванија и нејзините студентки требало да присуствуваат на предавање заедно со своите машки колеги. Ова за денешно време не е ништо необично, но тогаш претставувало радикален чекор. Машките студенти ги навредувале и ги плукале со џвакан тутун.

Го знаеме како поет и раскажувач, но никогаш не сме помислиле дека По би можел да има и научна публикација, ни помалку ни повеќе туку за школки.

Не мислиме метафорично, кога некој се „гребе“ од добрината и душевната топлина на другите. Не мислиме дури ни на соседи со исклучено парно кои се греат од соседните станови. Мислиме буквално на крадење топлина од нечие тело.

Документарец на Блаже Дулев, со текст и нарација на Ристо Солунчев, ја вгнездува македонската чалгија во поширокиот историски и културолошки контекст на ориентот и го поврзува со западните влијанија. Истовремено претставува хроника на најважните чалгаџиски тајфи и поединечни музичари од Македонија.