Лингвистичките шеми кои се појавуваат при анализата на голем број пасворди кажуваат нешто за нас како човечки вид. Тие го ритуализираат нашето секојдневно соочување со личните спомени и со нашите вредности. А зад нив често се кријат и убави, но и трауматични приказни. 

Неговите композиции траат и по три часа, а ги свири на памет, со неверојатна брзина. Тврди и дека еднаш заспал на пијаното, но неговите прсти продолжиле да се движат. Откачен и по малку арогантен, тој е сепак млазен авион во светот на пијанистите.

Кое е доминантното чувство кое создава тензија во одредена сцена? - ова било основното прашање од кое се раководел Оскаровецот со шестдецениска кариера при снимањето на неговите филмови, кои денес се сметаат за класици. Дури и да не сте чуле за „Кој се плаши од Вирџинија Вулф“ или за „Квака 22“, ликот и делото на г-ѓа Робинсон од „Дипломец“ ви е сигурно познат. 

Eрик Каплан, еден од луѓето кои стојат зад Футурама, Симпсонови и Big Bang Theory, има диплома по филозофија од Универзитетот Беркли. Неговата нова книга се вика „Дали постои Дедо Мраз?: филозофско истражување". Во неа низ хумор, но и интелектуално издржано, тој се обидува да ги објасни верувањата во врска со стариот бел дедо, кого наскоро ќе го очекуваме и во нашите домови.

Ако ви недостасува некој збор - измислете го. Од оваа максима се раководеле бројни писатели во историјата, и иако најчесто во овој контекст е спомнуван Шекспир, има и помалку славни автори кои нè задолжиле со термини кои ги употребуваме и во македонскиот.

Кога главниот лик треба да направи избор кој може да има судбоносни последици по него, често во филмот има некој кој тоа го изговара гласно, за на сите да ни е јасно каква е работата. Но има и посуптилни, чисто визуелни начини да се долови ваквата недоумица.

Еден њујоршки дизајнер се обидува да ги преиспита постулатите врз кои почива технологијата - брзината и постојаната иновативност. Неговата верзија на познати видео игри се во форма на коцка, и на нив може да правите само еден потег дневно.

Кејв и композиторот Николас Ленс во бриселската опера Ла Моне направија претстава посветена на траумите кои ги предизвикува војната воопшто. Истовремено, истапија против буџетските скратувања во областа на културата кои ги прави владата на Белгија.

Рачно направени гас маски, штитови во вид на корици од книги, мали дронови - сите овие се предмети поврзани со протестни движења низ светот. Изложбата на која се претставени слободно можела да се вика и „Предмети на непослушните“.

Има две работи кои можат да помогнат во толкувањето на овој филм: истоименото дело на Томас Хобс, библиската приказна за Јов и митолошката слика за Левијатанот. Но и без ништо од сето ова, трагичната приказна за беспомошноста на малиот човек пред корумпираното и аморално чудовиште од систем не може а да не ве допре.

„Кои се побогу овие луѓе?“ - си велите додека ги читате биографиите на оние кои останале запамтени по тоа што никој не ги знае. Ни криви, ни должни, тие го претставуваат неславниот список на неуспешните во писателскиот еснаф. А малку требало наместо Франц, славен да стане неговиот прв комшија, Ханс Кафка. 

Знаеме дека ако e нешто објавено во таканаречено „пир ривјуд" академско списание, со најмалку два анонимни рецензенти кои знаат да бидат и сурови во нивните коментари, тоа сепак не значи дека е вистина. Ама може барем да биде прочитано пред да биде објавено, така?

Многу е просто - дали би купиле душек за спиење кој не асоцира на свежина, здравје и мекост и покрај тоа што можеби е направен по сите ортопедски стандарди? За пораката навистина да биде пренесена дизајнерот треба да чита малку когнитивна лингвистика. Како овој во видеото. 

Базиран на три раскази на Ги Де Мопасан, филмов делува неверојатно свежо, и по темата и по начинот на кој е сниман. Дали нешто се променило од крајот на 19. век кога се во прашање „цивилизираните“ мажи и лажниот морал воопшто? Не баш. 

Вчера, 11.11, на Гибсон му излезе најновиот роман, „Периферал", кој потсетува дека тој не е некaков си пророк, туку повеќе спекулативен социолог, способен да предвиди можни сценарија врз основа на тоа како живееме денес. До сега она што излегло од неговото перо, за добро или за лошо, главно се остварило. Единствена утка му е Фејсбук.

Вистински креативните личности психолошки се и машки и женски. Или поточно, ниту машки, ниту женски. Се работи за баланс на стереотипно спротивставени својства кој на оние кои ќе успеат да го постигнат им овозможува оригинален и инспиративен светоглед.

Во Твин Пикс, ако ви текнува, имаше една жена која постојано си шеташе со цепаница, преку која добиваше информации за убиството на Лора Палмер од извесни натприродни „органи". Сега конечно сфативме што била финтата. Таа можела јасно да ги согледа работите затоа што немала интернет.

Се сеќавате на Италијанката сестра Кристина, која стана сензација по нејзиниот настап на италијанската верзија на „Идол", пеејќи ја Алиша Кис? И пред неа имало храбри жени посветени на Бога, кои и во многу потешки времиња покажале што значи да се биде еманципиран, не како маж или жена, туку како човек.

Изминатиов викенд во Берлин се одржаа бројни манифестации кои одбележаа еден од најзначајните настани во поновата историја на Европа. Меѓу нив и една 15,3 километри долга граница, ама овој пат од балони.

Има еден виц, кога во некое од нашите села требало да се прикажува шведски филм, па селаниве се испотепале да дојдат до карта за на крај да сфатат дека „филмот не е шведски, туку советски“. 

Ова е веројатно прв пат во рубрикава да објавуваме виц, ама таков ни е денот. Плус, овој вреди за сите пари.

Го опишуваат како валкан, обраснат и грд. Не го откривал вистинското име, ниту каде и кога се родил. Па сепак повлијаел врз некои од најзначајните мислители од еврејско потекло, кои го делеле светот на „луѓе кои го познавале, и оние кои никогаш не чуле за него“.

Неодамна пишувавме за интересна интерактивна француска серија, како и за бизарно германско реално шоу. Телевизијата како медиум очигледно почнува да станува интересно поле за креација. Таков е и еден ТВ жанр во зародиш, кој заради некоја причина е наречен „фејкување".

Го заслушавме најновото од Брајан Фери, албумот кој излегува на 17. ноември, и заклучокот е - стариот сè уште е крал на кулот.