Фино е тоа со донирањето храна, облека и други материјални потреби. Но што е со потребите на душата? Театар во Рим почнува акција на 1+1 дониран билет.

The Institute Presents: Neurosociety, 60-минутен театарски перформанс креиран од Дејвид Брн и Мала Гаонкар, се состои од интерактивни околини кои ја претставуваат работата на петнаесет когнитивни невронаучни лаборатории низ светот.

Концептот влегол во секојдневна употреба во 1660-тите. Британското кралско друштво, основано во ноември таа година, објавило дека ќе се занимава „само со факти, не со објаснувања“.

Додека во македонскиот за игнорирање или изневерување на нечии очекувања се користи идиомот „му сврте грб“, во англискиот е доволно и едно рамо. Но битно е да е студено.

Користените книги имаат една предност пред оние новите, што на нивните маргини често има испишано пораки-ехо од животите на луѓето кои некогаш ги читале. Еден проект на Универзитетот во Вирџинија се обидува да ги сочува во време на дигитализација.

Во последната епизода (10.2) од шоуто на Бил Маер имаше супер „панелисти“ - „папата на трешот“, режисерот Џон Вотерс, поранешната советничка на Обама Карин Жан-Пјер, водителот Пирс Морган и комичарот Џим Џеферис. Последниве двајца баш фино се испокараа. А ним потоа на Твитер им се придружи и авторката на „Хари Потер“.

Понекогаш имаме впечаток дека психолозите си го заработуваат лебот со тоа што периодично смислуваат некоја нова категоризација на личности, кон која посегнуваме како кон хороскоп - за во неа да си го пронајдеме местото, да се препознаеме и конечно да си се сфатиме. Еве уште една таква.

Прељуба, предавство, освета и убиство - овие теми, одделно или комбинирано, се обработени во голем број дела, но само „Хамлет“ ја имал таа моќ да стане парадигматичeн текст на кој со векови се надоврзуваат други, препрочитувајќи го, пародизирајќи го или деконструирајќи го. Таа низа сега се дополнува со уште една книга.

Гери Фрејзер ги преживеал дрогите и насилството, па точно знаел како да го прикаже бруталниот пејсаж во продолжението на Трејнспотинг. На премиерата пред неколку дена, тој зачекори на црвениот тепих како член на екипата. 

Пред една недела, во загрепски дом за стари, заборавен од сите, во тесниот круг на најблиските пријатели, умре професор, писател, публицист, полиглот и еден од последните ангажирани интелектуалци на европскиот нов век. Веста на ХРТ по овој повод гласеше: „Умре автор на многу книги“.

Овогодишниот добитник на Златната палма во Кан е длабоко социјален, но и длабоко хуман филм, какви што се голем број добитници или номинирани за престижните филмски награди оваа година. Тие и покрај мрачнатата слика на сегашноста која ја портретираат, нудат и некаква утеха, дека во тој мрак има и трошка светлина - личното достоинство и меѓучовечката солидарност.

67-ото издание на Берлинскиот филмски фестивал почнува денес, 9 февруари, а ќе трае во следните десет дена. На него ќе бидат прикажани скоро 400 филмови. Издвојуваме некои од насловите и темите кои ги поврзуваат.

Германскиот филм, кандидат за Оскар и за Златен глобус, е топла приказна за однос помеѓу татко и ќерка, која на моменти има апсурдни и трагични тонови. Сега се подготвува негова „американизација“. 

Тоа дека креаторот на Бонд, Јан Флеминг, црпел книжевна инспирација од сопствената шпионска работа е добро познато. Но дека тоа го правел и режисер на неколку филмови за 007, меѓу кои „Голдфингер“ и „Живеј и остави да умрат“, многумина го дознаа дури по неговата смрт.

За да се насладувате на визуелни прикази на секс порано не сте морале да имате интернет. Но сепак требало да бидете во одбрано друштво претплатници на ограничен број примероци високо уметнички илустрирана литература. Која и не била толку за читање, колку за гледање.

Ако е точно дека „една слика е илјада зборови“, тогаш и моќта таа да излаже е пропорционална на оваа математика. Ова е откриено прилично рано во историјата на фотографијата, а масовно се користи и денес.

Уште еден филм во трка за овогодишниот Оскар (покрај „Хоксоу Риџ“ за кого пишувавме тука) е правен според вистинска приказна. Овој пат за Афро-американките кои помогнале во тоа САД да ја освои вселената. Насловот - Hidden Figures - може да се преведе и како „скриени цифри“ и како „скриени ликови“. Сепак се одлучивме за првото, заради математичката конотација.

„Ако пишувањето роман е како да садиш шума, тогаш расказите се повеќе како да копаш градина“, напиша Мураками во воведот на претходна збирка. Ако е така, неговите градини се мали светови, натопени од есенски дожд, со зраци кои пробиваат низ густежот создавајќи меланхолична, но многу спокојна атмосфера. Во позадината на некој транзистор иде Чет Бејкер.

Мат Паркер и Треј Стоун велат дека новата американска администрација ќе биде тешка за заебавање. Причина - тие веќе се доволно комични. А сепак и толку реални.

Номиниран за овогодишниот Оскар за најдобар странски филм, ова е истовремено крајно смешна и крајно тажна приказна, кој ќе ви ја стопли душата.

„А што ако нема утре? Eве на пример, денес немаше“.

Кога парите ќе се замешаат во муабетот за уметноста, одеднаш како во собата некој да прднал. Наместо да се преправаме дека не ја чувствуваме смрдеата, можеби е подобро чесно да ставиме цена на секој наш збор. И да не ги обвинуваме (старите) Грци што први се сетиле на ова.

Хариет Лернер е опишана како „еден од најсаканите и најпочитувани експерти за врски во Америка“. Сега има нова книга која укажува на моќта на извинувањата, особено ако тие се направени како што треба.

Човекот убаво викаше дека е премногу зафатен за да го оддржи Нобеловиот говор, и дека затоа ја праќа Пети Смит да го стори тоа во негово име. Тогаш не му веруваа, ама еве, сега кога му излегува нов албум, јасно е дека имал работа.