Оние неупатени во персиската култура несакајќи можат да се избрукаат кај нивните домаќини. На пример ако веднаш го прифатат понудениот пијалок, или ако инсистираат сами да си ја платат сметката.

„Ова не е филм за Мајлс Дејвис“, би требало да гласи првата реченица од освртов. Затоа што мешавината на факти и фикција во него главно тежи на страната на измисленото, замисленото, сеченото и лепеното од животот на славниот трубач.

„Жива си? Затоа што Леонард не е“, ми пишал Трендо на СМС, откако не сум му одговарала на Скајп. „Ни преминал шизиков, се насеќаше“. „А дека мислев дека Коен е мртов веќе од пред некој месец?“, го полнеле сандачето други, обидувајќи се да ме разбудат.

Славната уметница стана жешка медиумска тема откако нејзиното име се појави меѓу „истечените“ мејлови на Џон Подеста, шефот на претседателската кампања на Хилари Клинтон. Спорниот мејл е покана за вечера во организација на Абрамовиќ, наречена „Готвење на духот“ (Spirit Cooking). Нормално, кога е во прашање таа, ова не звучи како на менито да имало сарма.

По успешното прво издание од минатата година, Фестивалот на студентски етнолошки филмови во сабота 12.11 повторно е во Кинотека, каде ќе се прикажат петнаесет одлични студентски филмови

Доналд Трамп, чиј лик и дело беа мета на силни иронии, цинизми и сарказми од страна на неговите противници, сепак успеа да влезе во Белата куќа. Ш’о така?

Годината е 1923. Едно девојче седи само во собата, загледано низ прозорецот во шумата зад нејзината куќа. На работната маса стои машина за чукање на татко ѝ, на која таа од време на време нешто запишува. На 12 години од тие записи го објавува првиот роман, „Куќа без прозорци“, кој зборува токму за чудесноста на шумите во нејзиниот роден Њу Хемпшир. Критиката ја нарекува дете-гение, книжевна ѕвезда. Зошто тогаш денес никој не се сеќава на неа?

Кој би можел да тврди дека ставањето во туѓа кожа, и согледувањето на работите од негова гледна точка, би можело да штети? Нели токму сочувството и емпатијата нè прават луѓе, а не себични ѕверови? Епа, не баш.

Не, не е Владо Јаневски пејачот. Овој Владо има заминато од Македонија пред 27 години за далечната Ос(з?)трелија. Доволно време за низ цртеж и текст да се запраша - дали конечно станал „тамошен“?

Кога во утринско бунило пакуваш сендвич со онаа проѕирнана фолија и завршуваш заплеткан во куп пластика. Кога само што си ја поминал со метла терасата, дува ветар и повторно го расфрла ѓубрето. Кога конечно си го нашол норвешкиот филм, ама „ноу сабтајтлс фаунд“. Куп мали животни порази, кои најчесто ги надминуваме со пцовка или со блага воздишка. Ама одиме понатаму, затоа што - живот.

Можеби е заради неговиот карактеристичен мустаќ, или е до фактот дека зборувал во афоризми лесни за цитирање, ама Ниче е еден од најзастапените филозофи во поп-културата. Истовремено е и најнесфатениот.

Повеќе од 100,000 книги ќе станат споменик на интелектуалната слобода во Германија, во инсталација која ќе се постави следната година.

На 87 години, Ноам Чомски, кого го нарекуваат основач на модерната лингвистика, сè уште е активен во американскиот јавен живот. Две нови критички настроени книги деновиве повторно го актуелизираа неговиот лик и дело. Тој пак вели дека успева да остане во форма заради „теоријата на точакот“.

„Ова е кинеско писмо за среќа. Веќе 8 пати го има обиколено светот. Не е шега! Испрати 20 копии, и во наредните денови ќе добиеш добри вести. Не праќај пари, затоа што парите не купуваат среќа.“

Еволутивниот биолог Докинс, заедно со непрежалениот ни Хиченс, се имињата кои први ни паѓаат на памет кога станува збор за кршење копја помеѓу современите атеисти и верниците. Вториов со време се спаси, и замина на оној свет бескомпромисно предаден на неговата невера. Вториов уште ќе го крка.

Човечката коса е чудна материја, истовремено и отпад и скапоцен производ. На местото каде паднало само едно влакно од главата на Буда е изградена златна пагода - ама ако најдете едно влакно во јадењето, тоа е грозно. Перчиња коса се чуваат и како спомен од бебиња, и како реликвија од умрени. Без оглед дали е фетиш или суровина, косата раскажува многу приказни.

Базиран врз вистинска приказна од американската Граѓанска војна, филмот раскажува за гневен земјоделец и дезертер од југот, кој станува водач на пара-војска составена од сиромашни белци и одбегнати робови. Со нив формира слободна територија на која важи едно основно правило - „човекот е човек“.

Од древните грчки оргии и вибраторот на Клеопатра полн пчели, преку смерните викторијанци, до сексуалните вештини на Индија, нашите (човечки) сексуални копнежи и реализирани ќефови отсекогаш биле разновидни. Нов стрип напишан од познат сексолог ја следи не само историјата, туку и можниот развој на настаните на полето на физичкото општење.

Човекот кој гастрономски го прошета цел свет, од пустини, воени зони до забутани села и маалски кафани, конечно се скраси дома. Неговата нова книга е посветена на рецепти кои ги подготвува за неговата 9-годишна ќерка.

„Девојче“ првобитно значело родово неутрално „дете“, облаци „карпи“, а еден момент траел точно 90 секунди. Ама помина тоа време.

Најавенa уште во 2014, „Живот во делови“ е хроника на ликот и делото на човекот кого најдобро го познаваме по улогата на Волтер Вајт.

Кога различни продуценти ќе се фатат да прават биографски филмови за еден ист лик, тоа се претвора во трка кој ќе биде ем побрз, ем подобар. Во моментов интересен за екранизација им стана животот на жената на Ф. Скот, почината пред седумдесетина години.

По 48 години од првото доделување на престижното книжевно признание за проза, на списокот добитници се најде Американец, чија сатира се споредува со онаа на Џонатан Свифт и Марк Твен.