Германско-израелски уметник кој ја обвинува социјалната мрежа за неагилност во бришењето на твитови полни со говор на омраза, ги земал работите во свои раце - испишувајќи ги навредливите пораки на улицата пред седиштето на компанијата во Хамбург.

Стереотипно, се смета дека женските политики се секогаш понежни и помалку расистични од машките. Историски податоци за жени на раководни позиции на американскиот ККК кој заговара(л) супериорност на белата раса, антисемитизам, хомофобија и антикомунизам, прикажува една поинаква слика.

„Скопски Аеродром ќе се наполни со бегалци“. „Вакцинираните деца имаат до 500% повеќе болести за разлика од невакцинираните“. Ова се само дел од aктуелни наслови на статии на македонските портали. Хиперболи, лажни информации, комбинирани со неколку извичници и вознемирувачки фотографии можaт да го разбудат човекот од камено доба во секој од нас - oној кому му е страв без оглед на свеста дека сето наведено може да е целосна измислица.

Да го искористиме моментот дур уште „се јава на бранот на еуфоријата“ во врска со СВП, за да проговориме за важните работи. На пример за тоа кој е овогодинешниот добитник, за кого никој не се сети да крене џева. А човекот самиот си кажува дека не само што не е некој генијален поет, туку дека има и побитни работи од поезија. На пример - полнење стапици за глувци со путер од кикирики.

Додека се занимаваме со нашиот закон за јазиците, да видиме како на крајот на 15-тиот век еден владетел се обидел да покаже кој е најстариот јазик, оној оригиналниот, даден од Бога, преку експеримент кој подразбирал целосно отсуство на каков и да е говор.

На 7 септември ќе излезе нова, до сега најдетална биографија на Дејвид Боуви. На повеќе од 500 страници, таа содржи 180 интервјуа со негови пријатели, конкуренти, љубовници и соработници, од кои повеќето никогаш порано не зборувале јавно за нивната врска со Боуви.

Во последниве две години е забележан тренд на објавување книги на тема која кажува нешто за „цајтгајстот“ кој го живееме. Време во кое многу интересно не е (веќе) интересно.

Веројатно има социјални, логистички и културолошки разлики помеѓу напади кои би можеле да се случат на улица поради кражба, сексуално малтретирање или киднапирање во различни земји. Но според нова книга на оваа тема помеѓу нив има и нешто универзално - оние кои напаѓаат одлучуваат дали сте податна жртва за само неколку секунди.

„Комплетниот рибар“ од 1676 година е многу повеќе од книга со практични совети за фаќање риба. Таа е медитација за природата и за пријателството.

Неколку години нема снимено филм, и иако неодамна се појави во споредна улога во The Bad Batch скоро никој тоа не го забележа, а тој самиот ги одби сите понуди да учествува во промоцијата на филмот. Но што правел во меѓувреме?

Марк Твен напишал: „Треба да има просторија во секоја куќа во која може да се пцуе, затоа што е опасно да потиснуваш такво чувство“. Денес тој веројатно би бил среќен со резултатите на нова студија, која идентификува „драматичен“ пораст на пцости во американската литература во последниве 60 години.

Апликацијата се вика RunPee, и служи да сигнализира кога почнува досаден дел од филмот којшто го гледате, за ако одите до ве-це да не пропуштите ништо значајно.

Го фалат (со право) дека визуелно е богат и дека со многу малку дијалог успева да изгради атмосфера. Ама и многу го кудат (пак со право), затоа што е прилично искривена верзија на историјата. Што е битно само ако очекувате од игран филм да биде и документарен.

Средба на зборови и светови, која на почетокот изгледа дека ќе биде арогантна од страната на „академската заедница“, а недоверлива од страна на раперската. Добра поука за сите такви можни, а често неоставерени размени. 

Што точно мислиме под она дека „секој има право на свое мислење“, кога е јасно дека и покрај таквата теориска великодушност сепак постојат мислења кои се (мнооогу) погрешни, и нивни носители на кои таквото право не би требало да им е овозможено?

Од перото на Бен Елтон, авторот на антологиската „Црна гуја“, пресмешна мини-серија за Шекспир, која е одлична алатка за привлекување средношколци и студенти по англиски кон неговиот лик и дела. Затоа што иако е хумористична, таа е сепак историски и книжевно издржана.

Комбинација на мизогинија, расизам и хомофобија, збогатена со еугеника и псевдопсихологија, ова е урнебесно парче литература од почетокот на 20 век.

И пред електронските читачи, за кои велат дека имаат предност пред хартијата затоа што собираат голем број книги во едно апаратче, имало обиди за правење ваква портабл верзија на библиотека. Една од нив е од Британија, од 1617.

Нова книга од македонски автор во питок формат се обидува да одговори на прашање кое во суштина гласи - како воопшто нешто да разберам?

Јапонците имаат збор за овој нам познат феномен - „цундоку“, или купиштата книги кои ви се формираат додека ги зајмите или купувате, но немате време да ги читате. Што би се рекло „читокуп“ или „книгорид“. Вакви трупачи на книги има и меѓу нас, обичните читатели, но и меѓу познатите личности.

Од искуства на пријатели знаеме како е да бидеш гонет од обожаватели, да те начекуваат на улица, да ги наоѓаш по дома влезени низ балконската врата, а полицијата да ти вика самиот да се справиш со проблемот. И ова не е ништо ново - на времето домашен сталкер си имала и британската кралица.

Во младоста Шепард и Смит имале бурна врска. Но и по неколку децении останале пријатели, до последно. Сега, по смртта на другар ѝ, таа се простува од него во текст објавен во Њујоркер.

Како поттик за авторите кои сами објавуваат на Амазон, компанијата прв пат додели награда за најдобро дело-самиздат, трилер под наслов „Ловец на реликти“.

Славниот драматург и актер почина во неговиот дом во Кентаки на 73 години од последици на болеста Лу Геринг, вид склероза.