Во 2010, Такеши Кувабара бил осуден за убиство на својата љубовница. Но она што овој случај го откри не е само уште едно убиство од страст, туку еден необичен факт - дека Кувабара по професија бил „вакаресасеја“ - човек кој бил најмен од мажот на љубовницата за да го прекине нивниот брак.

На 2.8, на возраст од 92 години, почина Леон Флајшер, познат по своите интерпретации на Брамс и Бетовен. Но уште попознат по тоа што во 1990-тите, на врвот од својата кариера, морал да престане да ја користи десната рака. За години потоа повторно да ја активира.

После стотици ислушани аудио подкасти на различни јазици, се прашавме - зошто нивниот број на македонски е толку мал? Зарем немаме и ние нешто да раскажеме? 

Нова апликација, која станува сè попопуларна, се базира на моменталната локација на корисникот и генератор на случајни броеви, кои компанијата тврди дека можат директно да бидат повлијаени од човечки намери. На тој начин, со комбинација на потсвест и случајност, се генерираат приказни кои понекогаш се ризични и опасни.

Можеби ова и не е најтипичен Букбокс пост, но е длабоко мотивиран од една когнитивна дисонанца - зенот на ова видео, и лошотилакот на коментарите под него.

Роберт Хук (1635-1703) бил наречен „англискиот Леонардо“. Научник, архитект, полимат, тој бил првиот кој визуелизирал микроорганизам. Со оглед на неговата слава уште за време на животот, прилично е необично што не е идентификувана ниту една слика од која би можеле да заклучиме како изгледал.

Добро, не баш, ама дел од жителите на главниот град на Британија поставувањето на делото „Крајот“ на плоштадот Трафалгар го доживуваат како крај на добриот вкус. Сепак 9-метарско купче шлаг делува поинтересно од луѓе на коњ.

Шестгодишно момче во 19 век живеело со глутница волци, но неговата судбина не е ни од далеку толку забавна како онаа на Могли од „Книга за џунглата“ на Радјард Киплинг.

Меги О’Фарел е ирска писателка, која во овој свој осми роман комбинира историски податоци со фикција за да го опише најголемиот кошмар за секој родител: смртта на сопственото дете.

На сета мака, од чумите и ковидите може и нешто да се научи. Како што тоа го направила Фиренца во 14 век. И како што можеме и ние, ако навистина сакаме.

Има едно непишано правило во општествените науки кое подразбира дека за нешто упатено да се коментира е потребна барем мала историска, а со тоа и критичка дистанца. Особено ако станува збор за нешто толку сеобземачко и омниопседнувачко како тековната пандемија. И особено ако амбицијата е да се пишува не фејсбук пост, не колумна или статија, туку книга. Но ова „правило“ не важи и за Жижек.

Новата иницијатива вклучува поголем број уметници чија цел е да ги инспирираат американските гласачи да го направат вистинскиот потег во ноември - да не гласаат за Трамп.

Да, луѓето лажат, некои и лажат-сушат. Но ние не сме единствените во животинското царство што го прават тоа. И главно мотивите се исти.

Легендата на „Однесено со виорот“, која почина неодамна на 104 години, не беше само убаво лице во филмовите од „златното холивудско доба“ од 1930-тите и 1940-тите. Нејзиното влијание врз историјата не е запишано само на целулоид, туку и во законите на Калифорнија.

Долго време го одложувавме гледањето на филмов затоа што ни кажаа дека човек треба да има „стомак“ за да го издржи. Ова е сосема точно, па сепак, опишаниот хорор не е далеку од реалниот живот.

Велат дека ако прашате некој во Индија дали го гледале „Дилваге дуланиа ле џајенге“ или ДДЛЏ, голема е веројатноста дека ќе ви одговорат со „да“. Филмот е значаен дел од историјата на индиската кинематографија. И е толку популарен што се прикажува секој ден, во последните 24 години, во кино сала во Мумбаи.

Кога ќе направиме нешто добро за човек кого го знаеме, ретко помислуваме на сите оние луѓе на кои истовремено не сме им помогнале, а уште помалку на оние кои страдале како резултат на нашата првична помош. Дали фаворитизмот е всушност зло?

Има смисла дека ако си поминал низ некакво искуство, или си во некаква посебна душевна состојба, веројатноста да ги забележиш знаците за истото кај другите е поголема. Но што ако илјадници луѓе реагираат со крајна емпатија на сторија за осамен кит, кој реално можеби и воопшто не е осамен? Дали тоа значи дека тие самите се такви?

„Земја“ можеби и не е најточната одредница. Станува збор за нешто што на американскиот југ го нарекуваат „бела прашина“ - мека глина (каолин) која е примарно наменета за правење порцелан, хартија и боја. Ама ете, можело и се јаде.

Се вика Марк Доусон а неговиот трилер „Чистачот“ до скоро беше на топ-10 листата на Сандеј Тајмс. Односно до моментот кога беше откриено дека работата, наспроти насловот, не е баш чиста.

Пол Робсон бил афро-американски пејач, актер и активист за граѓански права кој се нашол на црната листа на владата на САД. Неговата животна приказна е тема на нова книга.

Пиењето чај во медитативна атмосфера е обред за почит сам по себе. Но во провинцијата Сичуан во Кина постои еден „театарски“ начин на уживање во овој пијалок кој вклучува стилизирани движења од боречките вештини.

Знаете она кога не ви текнува на име на актер, или наслов на книга, или име на песна? Лесно е, внесувате нешто асоцирано со нив во Гугл и обично машината ви го исфрла резултатот. Обично. 

Можеби оваа комедија и немаше да биде толку забележана да не се два елемента. Едниот е што наративот за бесконечното повторување на еден ист ден недвојбено асоцира на „Денот на мрмотот“ (а по малку и на „Руска кукла“). Вториот е уште позначаен - што освен на некој претходен филм, личи и на животот кој во моментов го водиме.