Нова книга се обидува да објасни што е причината за нашите солзи и притоа комбинира биологија, поезија и историја. Сте чуле ли, на пример, за молец што пие птичји солзи?

Терминот „носталгија“ во дигиталниот речник на македонскиот јазик е дефиниран како „копнеж по минатото, по неповратното“. Она што психолошки ни се случува во моментов е блиску, но не и сосема исто со опишаното.

Гад Саад е еволутивен психолог, кој во основа го тврди следново: колективистичките култури се развиле онаму каде што историски имало поголема опасност од патогени. И тие денес се оние кои најдобро се снаоѓаат во ситуацијата.

Ако се восхитувате на „Сјаење“ на Кјубрик, „Островото Шатер“ на Скорсезе или „Диви во срцето“ на Дејвид Линч, тогаш можеби и без да знаете сте фан на најголемиот полски композитор.

Помеѓу блиски пријатели некои работи би требало да се подразбираат. Но во дигитално доба нашата грижа за нивната приватност треба да е уште понагласена. Некои велат дури и законски регулирана.

Музејот Гети од Лос Анѓелес во моментов е затворен за јавноста. Но тој почна онлајн кампања за рекреирање на дела со луѓе, животни и предмети што ги имате низ дома.

Веројатно нема подобра визуелна илустрација на осаменоста во модерната историја на уметноста, од делата на човекот кој сликаше социјално изолирани луѓе. Кои не изгледаат тажно, но сепак предизвикуваат чувства на носталгија и меланхолија кои тешко се изразуваат со зборови.

Во оној официјалниот на македонскиот јазик можеби ќе се воведе (ако воопшто) во некоја далечна иднина, кога светот ќе го тресе некоја нова пандемија. Но во Меријам-Вебстер, речникот на англиски јазик, ова е термин кој се најде побргу од AIDS, за само 34 дена од официјалното соопштение за вирусот на СЗО.

Во време на Шекспир чумата, исто како и денешнава „чума“, ги опустошувала улиците и ги затворала театрите. Дали тој ја напишал својата мрачна драма додека бил во самоизолација во текот на 1606?

Среде глобалната окупација која ни се случува поради пандемијата на коронавирусот, Боб Дилан слободарски реши да крикне, да го прекине авторскиот целибат и после цели осум години да направи нова песна. За убиството на Кенеди.

Соочени со близината на можната смрт заедниците се навраќаат на подзаборавени верувања и обреди. Кај нас, на пример, од камионче се осветуваа улиците на Велес. Во католичката црква, пак, се сетија дека постои светица под име Корона. Кај нас таа се слави заедно со св. Виктор, на 11 ноември, и се вика св. Стефанида. 

Се наоѓа во Перм, блиску до Урал, и како и голем број театри во светот во моментов е затворен. Но тоа не е причина таму да не се држат претстави. Само со помалку луѓе. На пример со - еден.

Иако изгледа дека сè во сферата на филмот е стопирано, неодамна Епл ТВ+ го промовираше својот прв оригинален филм, базиран на вистинска приказна на двајца афро-американски бизнисмени кои успеваат да го изиграат расистичкиот систем на 1950-тите.

Eден од бизарните онлајн феномени деновиве е водењето списоци за познати личности заболени од вирусот, кои постојано се апдејтуваат (Пласидо Доминго, Харви Вајнстин, принцот Алберт...). За жал, првата жртва е од џез сцената.

Има луѓе на кои наметната изолација им доаѓа одлично - им дава време и енергија да смислат нешто корисно и добро. Ако никогаш не сте вежбале пилатес, сега му е мајката. Во чест на човекот кој со години им го спасувал животот на луѓето кои биле со него во затвор, со тоа што им ги одржувал и телата, и умот.

Неверојатно е колку бргу мозокот ни се шалта во „дистанцирај се“ моуд, и почнува да толкува сè што е обратно од тоа како опасно или барем необично. Бацување на филм? Брррр...

Бурата ќе помине, но нашите животи можат долгорочно да се променат. Ако самите не покажеме одговорност, тоа ќе биде оправдување за наметнување засилен надзор и губење на приватноста, кои нема да бидат само привремени.

Кога целата криза ќе помине, ќе можеме пораат да ги анализираме нејзините последици во различни подрачја, кои не секогаш имаат врска со медицина или економија. На пример, тие веќе имаат врска со јазикот - користењето на „вирус“ во метафорична смисла не само што не е соодветно, туку може да е и опасно. 

Неодамна почнавме со објавување видео туторијали изработени од студентите на Институтот за етнологија и антропологија при ПМФ, УКИМ. Првото беше за учење пајдушко, второто за фаќање 7/8 ритам на дајре.

Во момент кога стриминг сервиси, телеком оператори и дата бази овозможуваат целосно бесплатен или олеснет пристап до содржини, JSTOR одлучи да направи великодушен чекор - да „отвори“ нешто што и претходно беше отворено. И да потсети на својата алчност и недемократичност.

Сте оделе на свадби на кои не сте можеле да се приклучите на пајдушко? Не знаете како се држи 7/8 такт? Еве ви шанса да научите.

Насекаде низ светот, па и кај нас, очајните времиња подразбираат очајни мерки. На пример држење настава онлајн, дури и за оние кои никогаш тоа не го пробале, ниту пак го сакаат.

Бројките според кои деновиве најгледани филмови на стриминг сервисите се оние поврзани со катастрофи и болести укажува на тоа дека луѓето наместо ескапизам, бираат да се изложат на стравот.