Том Брокоу беше еден од најсугестивните тв водители во американсккот етер кој на стари години изгоре во добрата кауза која се претвори во лов на вештери, познатo под хаштагот #MeToo. „Чекајте бре луѓе, го познаваме човекот“, велат колешки кои со децении работеле со него.

Нема ден да пројде а нормален човек да не се запрепасти каков сè отров се има проширено на социјалните мрежи. Ама па цензурата е крајно лош и практично неприменлив противотров. Особено што сега оваа валкана работа државите елегантно ја аутсорсираат па на приватни компании им препуштаат да проценуваат што може а што не може да оди во јавност.  

Во исто време додека објавува видео од израелски снајпер како застрелува невооружен човек, Гардијан пишува и за „судири“ меѓу Израел и Палестина. Проблемот со терминологијата е што „судир“ предвидува спротивставени страни кои горе-долу се рамноправни по својата моќ, што во ситуацијава никако не е точно.

Прв проблем во борбата на ЕУ против лажните вести е што уште не разбираат што точно треба да регулираат, и начинот на кој моментално се обидува да расчисти малку од малку околу темата, само го влошува проблемот.

И покрај тоа што комплетно се изолира од електронски извори на вести или нотификации од кој било вид, сепак информацијата за масакрот во Паркленд некако успева да се пробие до Фарад Манџу од Њујорк тајмс. Освен инцидентот тој успешно го завршува 2-месечниот целибат.

На почетокот на 90-тите, сликите од балканските воени ужаси беа доволни западната јавност да се заинтересира/ангажира за проблемот и да поддржи воена интервенција, а доаѓањето на Кристијан Аманпур во некоја земја беше сигурен знак кој ќе биде домаќин на следната крвава теревенка. Веројатно заради презаситеноста од информациите, таа јавност денес е огуглана на таквите слики и едноставно е индиферентна во однос на војните и страдањата.

Пред дваесетина дена менаџментот на Њузвик го отпушти главниот уредник на медиумот, извршниот директор за вести и повеќе новинари (меѓу кои и пулицеровци). Сето ова во еден ден. Тогаш шпекулацијата беше дека се отпуштени затоа што почнале да ги истражуваат финансиите на својот сопственик.

Водено од ритамот на интернет економијата и наркоманската зависност на читателскиот аудиториум од постојани информативни дразби, новинарството престанува да биде трансфер на информации и знаење и се сведува на тоа кој ќе склопи похистеричен ремет меѓу публиката.

По објавувањето на извонредниот последен извештај за заработувачка, акциите на Њујорк тајмс пораснаа за 10% и за прв пат од летото 2007-ма вредат над 24 долари по акција.

Благодарение на вратоломната брзина на социјалните медиуми и новинарска клима што фаворизира инстант-објави пред проверени анализи, процесот на провокација, реакција од јавноста и контрареакција сега завршува во рекордно време. Отприлика исто онолку колку што траат маркетинг-кампањите.

Главниот уредник, извршниот директор за вести и неутврден број на новинари во понеделникот се отпуштени од Њузвик и Интернешнл бизнис тајмс без никакво објаснување. Од различни извори се повторува дека отпуштените работеле на истрага околу сомнителните финансии на нивниот сопственик.

Новогодишно, обраќајќи се од Елисејската палата, Макрон го најави своето решение за сузбивање на лажните вести во форма на закон кој треба да биде воведен до крајот на годината. За волја на вистината Французите имаат закон против ширење злонамерни информации уште од 1881.

ЕУ најави здружено решавање на проблемот со „лажните информации кои се шират со загрижувачка брзина“. Ова доаѓа по сличните одлуки на Франција и Германија, кои најавија решенија со кои се забранува говор на омраза или лажни вести. Работата е што говор на омраза и лажни вести и пред сета оваа галама беа нелегални.

По најневеројатните количества внимание што лажните вести како еден од сегментите на интернет дното успеаа да го соберат и навлечат на себе, темата сериозно се зафатија да ја изучуваат сериозни луѓе. А дури и за одговарање на основните прашања околу ова требаше време.

Постојаното искричење меѓу Трамп и медиумите (овој вреска „Лажни вести!“, овие врескаат „Судир на интереси!“) се чини дека е една од досега невидените иновации кои ги донесе негото запоседнување на Белата куќа. Но, еден друг нејзин станар, легендарниот Френклин Делано Рузвелт, на новинарите кои ги сметал за предавници им делел кукасти крстови.

Токму овој сегмент од британските медиуми активно ја предводеше битката за Британија да ја напушти Европската Унија. Откако ја добија својата победа, сега треба да го пренесуваат процесот што го посакуваа.

Како ретко кога од распаѓањето на СССР, годинава главна вест во САД беше „Русија“, и отприлика тука завршуваат сите сличности околу тоа кој како ја разбрал темава.

Наративот кој следуваше и стана општоприфатен по неочекуваната победа на Трамп на изборите 2016 е дека таа се должи на лажните вести, во добар дел создадени од руски извори, а разгласени и раширени од Фејсбук и Твитер, беа прегледани милиони пати од делот на гласачите кои сакаа да чујат за недоверливоста и одбивноста на Хилари Клинтон. Ваквата смеса потоа само беше распламтувана од новинските сајтови на алт-десницата, во голем дел благодарејќи на информативните балони во кои Американците успеаа да се затворат.

Делумно по нивна вина, делумно заради публиката, делумно затоа што му е минато времето, некогаш најпрестижниот сегмент на магазинот Тајм во најдобар случај стана комплетно излишен.

Медиумската куќа Мередит Корп со седиште во Ајова го купува Тајм за 2, 8 милијарди долари. Четвртина од парите обезбедиле мега-донаторите на Републиканците, браќата Коук.

Пример, за време на минатите претседателски избори во САД, аргументот на едната страна е дека мигрантите ја прават земјата подобро и поинклузивно место, аргументот на другата страна е дека тие ги уништуваат културните вредности врз кои САД е изградена. И двете страни имаат факти за да ја поддржат својата приказна.

Кога новинарката на Њујоркер ја носат во посета на „воениот штаб“ на 24-от кат од зградата на Зидојче цајтунг, неколку дена по објавувањето на Рајските документи, прво нешто што и кажуваат е дека таму е забрането какво било фотографирање.

Цело Мексико било залепено за телевизор за да дознае што има најново во спасувачката драма околу едно 12 годишно девојче живо заробено под урнатините на своето училиште. Сè додека сето тоа комплетно не колабираше. Не урнатините, туку приказната.

Сред поплавите по ураганот Харви, во едно од засолништата, Сиенен наиде на еден од најжестоките медиумски критичари во Хјустон, жената идентификувана како Даниел и нејзината малолетна ќерка, кои премрзнати, утоп мокри и избезумени, беа наместени пред камерата на новинската мрежа за да одговараат на прашања на новинарката.