Човечката коса е чудна материја, истовремено и отпад и скапоцен производ. На местото каде паднало само едно влакно од главата на Буда е изградена златна пагода - ама ако најдете едно влакно во јадењето, тоа е грозно. Перчиња коса се чуваат и како спомен од бебиња, и како реликвија од умрени. Без оглед дали е фетиш или суровина, косата раскажува многу приказни.
Не дека и порано луѓето немале тајни, но мобилните и интернетот ја искомплицираа работата. Добронамерен совет: не го гледајте филмов со партнерот/ката ако имате што да скриете. А имате.
Мајкл Хониг, некогашен доктор, во својата нова книга „Сенилноста на Владимир П.“ го замислува сегашниот претседател на Русија осум години по неговото пензионирање, во дача со бројна послуга, стар и дементен. За него се грижи Шереметев - руска верзија на Кандид, наивен негувател на еден тиранин.
Само што сте станале а веќе се чувствувате изнемоштено? Сите околу вас делуваат ко папсани, без елан, ментално и физички стресени? Не го обвинувајте „современото темпо на живот". Уморот е со нас откако постоиме како вид.
Вистината е дека не сме баш сигурни околу жанровското одредување на книгава. Причина: таа ја опишува страсната врска помеѓу еден.маж и „огромна монета", британска фунта која има чувства. Со нетрпение очекуваме вакво еротско дело инспирирано од стопирањето на ИПА фондовите.
Колку и да се обидуваме да не се заробиме во сите детали на она што ни се случува на политички план, една работа не можевме да ја пропуштиме - мачешката кампања на европскиот посредник. И неговиот профил на Твитер на кој пишува „поет и писател".
Целосниот назив на книгата за којашто станува збор е: „Магијата на к*р ме боли: како да престанеш да трошиш време што го немаш со луѓе што не ти се допаѓаат, правејќи нешта што не сакаш да ги правиш". Од одма препознавте дека таа е и за вас?
Иако на прв поглед изгледаат како да се за мачење, овие машини биле врв на „механотерапијата", метод на одржување на здравјето промовиран во време кога докторите за оваа цел главно советувале „пуштање крв".
Kнигата која во Србија се појави во мај оваа година, и веќе доживува петто издание, се опишува како прва биографија на историскиот лик на Марко Мрњавчевиќ. Но со оглед на тоа што Крале Марко не е само српски, туку и епски лик во фолклорот на сите Јужни Словени, тешко е да се објасни зошто требаше толку време за да се појави една ваква книга.
Млеко, масло, вода, во таблети - кокосот го има каде и да се свртиш, и сите те убедуваат дека тој е добар за здравјето. Еден човек во својата опседнатост со овој плод отишол малку подалеку, цели 17 години јадејќи само кокосови ореви. Неговата судбина е опишана во роман, кој оваа година беше преведен на англиски.
Најстарата книжевна награда во Франција за оваа година е доделена на Матијас Енар, за неговиот роман „Компас". Но освен оваа вест има други интересни (и културолошки индикативни) моменти во врска со историјата и сегашноста на ова признание.
Дали гледањето како некој создава книжевно дело ви го расипува или ви го збогатува чувството, како да сте ѕирнале зад кулисите? Дали од страна на писателите ова е егзибиционизам, или симболички чин кој сака да укаже на фактот дека денес никој и никаде не е ненабљудуван, дури и во најинтимниот момент на создавање?
Долга или кратка, бојосана или виткана, под шамија или мрсна и немиена, косата е моќен симбол на општествен статус, или на отфрлање на истиот. Од Самсон и Далила, до Доналд Трамп, таа има и долга културна историја
Спортисти што убиваат некаков демон, а тој потоа ги истребува еден по еден - книгата на познатиот пејач има само 128 страници, но изгледа е тенка и по содржина. Критичарите сепак имаат и поживописни епитети за неговото дебитантско дело.
„Тоа беше пред 16 години, ОК е" - одговара Ружди на веќе досадните прашања околу фатвата и дали може слободно да се движи. Повеќе сака да зборува за новиот роман, неговиот 12-ти по ред, а прв по седум години.
Од почетоците на земјоделството до современото производство на пиво, оваа книга чие објавување се планира за октомври, покрива цели 9000 години историја на пијалокот на којшто се насладуваме додека ги пишуваме овие редови (добро де, радлерче).
Андреас Елпидору е професор по филозофија на Универзитетот Лусвил во Кентаки. Неговата книга која ќе излезе во 2016 се вика „Физикализмот и магијата на свеста", а во неа, меѓу другото, тој се занимава со споредбата на здодевноста и болката. Обете, вели тој, еволутивно ни овозможуваат не само да опстанеме, туку и подобро да живееме.
Грижењето, или по нашки секирањето, е необична активност за „жанровско" одредување. За оние кои често го прават тоа, работата е сериозна. Но ниту еден психијатар нема да ви каже дека сте патолошки случај само затоа што се грижите, освен ако тоа не преминува во параноја.
Teкстов повеќе звучи како нешто што би било соодветно да се објави на „денот на заљубените". Ама за бакнување не ви треба посебен повод, само субјект со кого би си ги допирале усните или триеле носевите, што можеби не е баш бакнеж, но според антрополозите е подеднакво важно „бакнувачко однесување".
Тоа е оној момент кога нешто ќе ви „светне“, а кој велат дека е резултат на инстинкт, интуиција, на повеќегодишно искуство, или едноставно на среќа. Ефектот на „еурека“ е дел од легендите за големите научни откритија, но и од секојдневната работа во повеќе професии, каде помага за решавање на големи проблеми, па и за спасување животи.
Пред повеќе од еден век, експертите сметале дека Американците премногу работат, што претставувало закана не само по нивното лично здравје, туку и по она колективното. Оваа појава била опишана со еден денес подзаборавен израз.
Потрагата по „најдобриот од сите можни светови" е сигурен начин како да се откажеш и од она малку животна среќа којашто ти следува. Многу подобро поминуваат оние коишто наместо многу да бираат, уживаат во она што е „сосема ок", исто како тоа да е совршено.
Нова книга под наслов „Искубано: историјата на отстранување влакна" од Ребека Херциг испитува еден необичен феномен - и покрај тоа што повеќето од цицачите на планетата поседуваат обилно крзно, само човекот минува низ триста маки за да го отстрани. Зошто?
Колку пати сте слушнале дека некој „сака да чита", или сте изјавиле дека сте „љубител на добрата книга"? Нашата врска со книгите често личи на љубовна приказна, која вклучува занесеност, интимност, опсесивност. Но односот кон книгите и читањето не бил отсекогаш таков.